ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 320

ถ้าเขารู้ว่าเธอแอบสัมผัสเขา เธอจะไม่ตายด้วยความอับอายหรอกเหรอ?

เธอดึงมือออกอย่างแรง แต่เขาก็โอบล้อมเธอมากขึ้น และกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา คางของเขาวางอยู่บนหน้าผากของเธอ

การกระทำเช่นนี้ ปรากฏระหว่างคนรักกันเท่านั้นใช่ไหม?

โรสไม่กล้าขยับ

"เธอหิวไหม?" น้ำเสียงของเขาจากการที่เพิ่งตื่นนั้นดูเฉื่อยชาเหลือเกิน มันมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ

เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว โรสหิวมากจนน่ากินม้าได้

อย่างไรก็ตาม เธอเสพติดการอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างอธิบายไม่ถูกและไม่ปฏิเสธที่จะลุกขึ้น

ดังนั้นเธอจึงส่ายหัว "ฉันไม่หิว"

ช่วงเวลาแห่งความอ่อนโยนและความรักถูกทำลายอย่างรวดเร็วด้วยเสียงหวีดร้องที่ถูกทำโดยจีนส์ อาเรส โดยทันที จีนส์กระแทกมือประตูชั้นล่างอย่างเกรี้ยวกราด

“เจย์ อาเรส ออกมาซะ ไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหน!”

โรสลุกขึ้นด้วยความตกใจและใส่ชุดเสื้อชั้นในของเธออย่างรวดเร็ว

เจย์ลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ และดึงเธอกลับไปที่เตียง “เธอจะนอนต่อก็ได้ ฉันจะปลุกเธอหลังจากที่อาหารเช้าพร้อม”

เขาเดินไปรอบ ๆ ข้างหน้าเธอดูเหมือนสัตว์ร้าย

ร่างกายที่แกะสลักของเขานั้นมีเสน่ห์อย่างแท้จริงด้วยไหล่กว้าง เอวคอด และขาคู่ยาว สัดส่วนที่เขามีนั้นไร้ข้อผิดพลาดอย่างสิ้นเชิง

เขาหยิบเสื้อผ้าออกมาจากตู้และหันกลับมาเห็นว่าโรสกำลังมองมาที่เขา สายตาเพ้อฝันด้วยความหลงใหล มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

“ฉันดูดีไหม?”

โรสแค่รู้สึกละอายใจในตัวเอง เธอเอามือปิดตา พร้อมที่จะขุดหลุมและซ่อนตัวอยู่ข้างใน

เธอยัดเสื้อผ้าบุรุษกลับเข้าไปในตู้เสื้อผ้าอย่างเศร้าโศกและกลับมาเลือกชุดเสื้อผ้าผู้หญิง เธอใส่มันก่อนจะเปิดประตูและเดินออกไปข้างนอก

ที่ชั้นล่าง เจย์เพิ่งเปิดประตู แต่จีนส์ที่เปียกปอนไปด้วยฝนตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ

“ทำไมเปิดช้านัก? ตอนนี้ฉันเปียกหมดแล้ว ฮัดชิ้ว—” จีนส์พูดขณะที่เขาเดินเข้ามา

"ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?" เจย์ถามอย่างเย็นชา

จีนส์ทำตัวเหมือนอยู่บ้านของตนเอง เขาถอดเสื้อคลุมและเสื้อเชิ้ตที่เปียกออก

เจย์เหลือบมองไปที่คุณผู้หญิงตัวเล็กที่ซ่อนตัวอยู่บนบันไดของชั้นสอง

เขาสั่งจีนส์อย่างเย็นชา “ใส่มันกลับเข้าไป”

จีนส์แสดงให้เขาเห็นว่าเสื้อคลุมเปียกจนน้ำหยด “นายมีมนุษยธรรมมากกว่านี้หน่อยได้ไหม? เสื้อผ้าของฉันเปียกขนาดนี้และนายกำลังขอให้ฉันใส่มันกลับเหรอ?”