ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 388

ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ ในที่สุดน้ำตาของโรสก็ไหลลงมาไม่หยุดราวกับฝนที่ไหลผ่านหลังคารั่ว

ภายใต้หมอนที่เปียกปอน

เธอยังเชื่อในตัวเขาได้อีกไหม?

สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับว่ามีช่องว่าง

เธอเหม่อมองดูกระเบื้องหินอ่อนสีขาวและดูราวจับบันไดไม้มะฮอกกานีที่แกะสลักบริเวณรอบ ๆ

ราวจับบันไดนำไปสู่ชั้นบนที่เงียบสงบ ซึ่งมันมืดมิดผิดปกติ

“ผู้หญิงบ้าคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่บนเตียงของพ่อ!”

จู่ ๆ เสียงอันสั่นเทาของเจนสันก็ดังขึ้นในหัวของโรส

ความรู้สึกที่นอนไม่หลับ โรสลุกขึ้นมาแต่งตัว จากนั้น เธอก็ย่ำก้าวเดินขึ้นบันได

เจนสันไม่ใช่คนเดียวที่ตื่นตระหนกเกี่ยวกับความลับเบื้องหลังห้องใต้หลังคา เพราะมันทำให้เธอตื่นเต้นเช่นกัน

ผู้หญิงในห้องใต้หลังคาคือใคร?

…

เนื่องจากหอท่าเรือหอมหวนถูกสร้างขึ้นตามลักษณะของสถาปัตยกรรมซ้อนทับแบบคลาสสิก ห้องของมันจึงถูกสร้างขึ้นอย่างซับซ้อนและมืดสลัวตามธรรมชาติ

เอื้อมมือไปผลักเปิดประตูข้างราวจับบันได้นั้น โรสเดินเข้าไปในห้องและปิดประตูข้างหลังเธอ

เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ที่มีห้องนอน ตกแต่งอย่างเรียบง่าย มีโต๊ะสี่เหลี่ยมพร้อมชุดน้ำชาด้านบนและเก้าอี้แบรนด์ราคาแพงหลายตัว

ผนังห้องนั่งเล่นทั้งซ้ายและขวาเปิดเป็นซุ้มประตู ราวกับว่าพวกมันสามารถเคลื่อนย้ายได้ด้วยตัวเอง เท้าของโรสพาเธอไปตามซุ้มประตูทางด้านขวาซึ่งเธอพบกับประตูไม้แคบ ๆ ผลักมันเบา ๆ โรสก็แอบเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง

ภายในเป็นห้องนอนที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ฝรั่งเศสสไตล์วินเทจ โทนสีเข้ากับบุคลิกของเจย์ได้อย่างลงตัว—ทั้งมืดและแคบ

เธอมองไปรอบ ๆ นอกเหนือจากรูปภาพวาดความสูงจากพื้นจรดเพดานที่บังวิวด้านหลังไม่มากก็น้อยแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกวางไว้ตรงหน้าที่เห็นนี้

โรสเดินไปที่รูปภาพวาด หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยเหตุผลบางอย่าง และมือของเธอก็กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

รูปภาพวาดถูกแกะสลักด้วยลวดลายดอกไม้ ควบคู่ไปกับภาพวาดจีนมันเป็นภาพที่สง่างามที่ได้เห็น แม้เธอจะหลงใหลในศิลปะเช่นนี้ แต่โรสก็ไม่ได้หยุดและชื่นชมมันในตัวเธอ เธอกลั้นหายใจแล้วพุ่งเข้าหารูปภาพช้า ๆ

เมื่อเธอเข้ามาใกล้รูปภาพมากขึ้น เธอก็เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลัง

มีกระถางธูปควันไหม้กลิ่นไม้จันทน์

บนผนังด้านหลังแขวนภาพของชายคนหนึ่งในเสื้อผ้าหลวม ๆ เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่ยั่วยวนของเขา รอบคอของเขาแขวนสร้อยคอหัวกะโหลก

ฉากนั้นให้ความรู้สึกเหมือนจริง ราวกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

ดวงตาของโรสเบิกโพลงด้วยความเร็วที่ผิดปกติ ขณะที่เธอยืนแช่แข็งนิ่งอยู่กับที่

เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่เคยนึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าวมาก่อน!

จากด้านหลังของจิตใจของเธอคือความรู้สึกที่พิสูจน์ได้ว่าเธอสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญไป

เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระลึกถึงชิ้นส่วนที่ขาดหายไปในความทรงจำของเธอ พยายามที่จะหยิบมันกลับมา

ทันใดนั้น ศีรษะของเธอก็รู้สึกปวดร้าวด้วยความเจ็บอย่างรุนแรงจนห้องเริ่มหมุนไปต่อหน้าต่อตา

ด้วยความงุนงง เธอรู้สึกว่ากำแพงเริ่มขยับและการจัดวางของห้องก็เปลี่ยนไป

โรสกุมหัวของเธอที่กระจายว่าจะร้าวจากความเจ็บปวดและเธอพยายามสงบสติอารมณ์

ดูเหมือนว่า ห้องจะหมุนเร็วขึ้นเท่านั้น จนถึงจุดที่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหลับตาเพื่อป้องกันอาการวิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง

ห้องได้หยุดนิ่งเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง

บนกำแพงเหลือช่องที่คับแคบ...