ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 420

หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง แขกต่างก็แยกย้ายกันไป

ในขณะที่เจย์ส่งพวกเขากลับไป โรสก็ได้โอกาสกลับเข้าไปในหอท่าเรือหอมหวน เธอกำลังคิดว่าจะต้องทำอย่างไรให้เจย์เซ็นสัญญานั่นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เธอหยิบสัญญาออกมาและทำให้เธอประหลาดใจ เธอสังเกตเห็นว่ามันมีตราของ อาเรส ฟิล์ม จำกัด พร้อมกับลงชื่อของเจย์อยู่แล้ว

โรสดีใจมาก!

ตั้งแต่ที่เห็นการทำสัญญานี้ทำไว้เรียบร้อยแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นั่นอีกต่อไป หากอยู่ต่อก็มีโอกาสที่ทำให้เขาจะทำร้ายเธอเท่านั้น

หลังจากเธอเปลี่ยนชุดกลับเป็นเสื้อผ้าปกติของเธอแล้ว เธอก็หยิบเอกสารสัญญาและเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง แต่บังเอิญเจย์เดินกลับมาถึงบ้านในช่วงเวลานี้พอดี

“เธอกำลังจะไปไหน?” หน้าผากของเจย์มีเส้นเลือดปูดออกมา ความโกรธของเขาดูเหมือนจะถึงขีดสูงสุด

โรสรู้ดีว่าเขากำลังจะผิดคำพูดของเขาที่ให้ไว้

ในที่สุดตัวตนเจ้าเล่ห์ของเขาก็แสดงออกมา

เธอรักษาความสงบและพูดว่า “ท่านอาเรส นายโกหกฉัน นายบอกว่าไม่ว่าฉันจะทำผิดอะไร นายก็จะไม่โกรธไง”

เจย์ค่อย ๆ เดินชิดเข้ามาหาเธอ

มีความหวาดกลัวเต็มใบหน้าของเธอในขณะที่เธอก้าวถอยหลัง

เธอถอยกลับไปติดกำแพง และตอนนี้ไม่มีทางหนีสำหรับเธอแล้ว

เจย์กระแทกมือทั้งสองข้างของเขาลงบนกำแพง กักเธอไว้ในพื้นที่แคบ ๆ รอบตัวเขาตรงนั้น

“ฉันเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ด้วย อย่าทำให้ฉันถึงขีดจำกัด”

“โรส ลอยล์ เธอเป็นภรรยาของฉันแล้ว ตอนนี้เธอต้องการออกไปโดยไม่พูดอะไรก็ตามที่เธอต้องการเลยเหรอ? นี่เธอมีคุณสมบัติความเป็นภรรยาที่ควรมีบ้างไหม?”

“นายรู้ดีอยู่แก่ใจว่าทำไมฉันถึงอยากไป!” โรสตอบด้วยความหวาดระแวง

หัวใจของเธอเต้นแรง หากเธอไม่สามารถจากไปได้ เธอก็จะถูกเขาทำลายยับเยิน

เจย์รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขารู้ดีว่าที่ผ่านมาเขาเคยทำสิ่งที่น่าเจ็บใจหลายอย่างกับเธอ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอยืนกรานที่จะทิ้งเขาไป

“ถ้าฉันปฏิเสธที่จะปล่อยเธอไปล่ะ?” เขาเกรี้ยวกราดมากขึ้นเรื่อย ๆ

เธอกำลังจะฟิวส์ขาด “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะอยู่ต่อ”

ท่าทางเย็นชาของเจย์ฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ทันใดนั้นเขาก็เอื้อมมือไปจับริมฝีปากของเธอ และกดตัวเองเข้ากับเธออย่างรุนแรง

คลื่นแห่งความหวาดกลัวพุ่งเข้ามาในดวงตาของเธอ “ช่วยอ่อนโยนหน่อย ฉันกลัวความเจ็บปวด”

เธอแทบจะคุกเข่าของเธอ ขอร้องเขาด้วยความเมตตาภายใต้มีดแหลมที่ทิ่มแทงเช่นนี้

เจย์สะดุ้ง อารมณ์ของเขาสดใสขึ้นเพราะเธอเป็นคนห้วน ๆ พูดตรง ๆ แบบนี้

อย่างไรก็ตาม สติของเธอถูกครอบงำด้วยความกลัว เธอพยายามที่จะลืมตาในขณะที่เธอมองเขาอย่างใจเย็น

เจย์โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน “นอนได้แล้ว”

เธอแกล้งหลับตา

เมื่อเธอได้ยินเสียงหายใจเป็นจังหวะของชายคนนั้น ดวงตาที่เปล่งประกายของเธอก็เบิกกว้าง

เจย์หลับสนิทแล้ว เป็นคนไม่อันตรายอีกแล้วดูเหมือนเด็กน้อยเลย

โรสถอนหายใจอย่างขมขื่น เธอรักผู้ชายแบบไหนกันแน่?

เขาอาจเป็นคนเจ้าเล่ห์และมีเล่ห์เหลี่ยม

เขาสามารถยิ้มได้ด้วยรอยยิ้มที่คมกริบ แต่เขาก็เป็นคนดีและอ่อนโยนเช่นกัน

เธอลุกจากเตียงอย่างเงียบ ๆ ทันใดนั้น ใบหน้าของเจย์ก็ขมวดคิ้วเพราะเขาสัมผัสได้ว่ากำลังกอดพื้นที่ว่างรอบตัวเขาอยู่

โรสกังวลว่าเขาจะตื่น แต่เธอก็อยากจะทำบางอย่างก่อนออกไปอย่างเต็มที่ ดังนั้นเธอจึงมัดมือทั้งสองข้างของเขาไว้กับโครงเตียง

เธอเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษและเขียนว่า ‘นายกำลังได้ลิ้มรสชาติของที่กรรมตามสนองของนายเอง!’

หลังจากทำเสร็จแล้ว เธอก็ออกจากหอท่าเรือหอมหวนโดยไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่ครั้งเดียว