ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 427

โจเซฟินขับรถพาโรสตรงไปที่บาร์แห่งหนึ่ง เธอจองห้องส่วนตัวเป็นห้องวีไอพีและทั้งสองคนคุยกันอยู่นาน

“มาพูดถึงเรื่องนี้กัน เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเซย์น?” โจเซฟินถามด้วยความกระตุ้นความสนใจ

โรสไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน...

โจเซฟินพูดต่อว่า “พวกคุณสองคนเจอกันได้อย่างไร?”

โรสเว้นส่วนที่เกี่ยวกับโชคชะตาและชีวิตก่อนหน้านี้แล้วพูดไปว่า “ตอนที่ฉันกลับมาครั้งแรก ฉันไม่มีเงินสดติดตัว ดังนั้นฉันจึงหางานในออนไลน์และมองหางานตั้งแต่นั้นมา เซย์นเป็นคนเดียวที่เสนอให้ฉันเข้าไปทำงานด้วย”

“ดังนั้น เธอเลยรู้สึกขอบคุณเขา มันกลายเป็นความกตัญญูที่ค่อย ๆ ผลิบานเป็นความรักใช่ไหม?” โจเซฟินเริ่มรู้สึกยั่วอารมณ์

โรสตอบว่า “โจซี่ วันก่อนที่เธอเห็นฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขา มันเป็นอุบัติเหตุอย่างแท้จริง เซย์นเป็นคนที่วางแผนเรื่องทั้งหมด เขาต้องการให้ท่านอาเรสเห็นว่าเราสนิทสนมกันและจงใจพยายามทำให้ท่านอาเรสและฉันลำบากใจกัน”

“ทำไมเขาถึงอยากใส่ร้ายเธอ?”

โรสหยิบนามบัตรจากกระเป๋าและยื่นให้โจเซฟิน “ฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะเหตุนี้”

โจเซฟินมองไปที่นามบัตร และดวงตาของเธอก็ขยายออกด้วยความตกใจ “ประธานบริหารของ บริษัท เซเวียร์งั้นเหรอ? เธอทำเรื่องน่าทึ่งไปหรือไม่เปล่า โรส ลอยล์? เธอไม่ได้เปิดเผยตัวเอง แต่เธอก็แย่งตำแหน่งของเซย์นไปงั้นเหรอ?”

การแสดงออกในตอนนี้ของโรสนั้นคลุมเครือ

ตำแหน่งนี้เป็นของเธอตั้งแต่เริ่มต้น

เซย์นไม่ชอบตำแหน่งนี้ด้วยซ้ำ

“ฉันเข้าใจแล้ว นั่นเลยทำให้ เซย์นเกลียดขี้หน้าเธอ และเขาจงใจที่จะใส่ร้ายเธอใช่ไหม?” ในที่สุดโจเซฟินก็เข้าใจสถานการณ์

โรสพยักหน้า

ความซื่อสัตย์ของโรสช่วยให้โจเซฟินคลายความสงสัยก่อนหน้านี้ทั้งหมด ทว่ามันไม่สามารถรักษาความทรมานใจของโจเซฟินจากการสูญเสียความรักของเธอไปได้

“โรส ดื่มกับฉันหน่อยได้ไหม หืม?”

“เราจะดื่มจนถึงเช้าไปเลย”

กรอบความคิดในตอนนี้ของโรสไม่ได้ต่างไปกว่าโจเซฟินเลย

นับตั้งแต่ที่เธอไปเยี่ยมชมหอท่าเรือหอมหวนที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่เธอมีต่อเจย์ดูเหมือนจะถูกปีศาจขัดขวาง เธอไม่มีใครที่จะเล่าถึงความทุกข์ในใจของเธอ

บางทีเธออาจจมความทุกข์ด้วยแอลกอฮอล์!

จากนั้น มีเสียงของชายหนุ่มในสายนี้!

เจย์ใจสลายทันที!

“สวัสดีครับ คุณเป็นสมาชิกในครอบครัวของคุณโรส ลอยล์ หรือเปล่าครับ? ที่นี่คือโรงพยาบาล”

“ใช่ ผมเป็นสมาชิก เกิดอะไรขึ้นกับโรส?” ความกังวลใจของเขาเอ่อล้นเข้ามาในร่างกาย

“คุณโรสมีอาการแพ้สุราและกำลังได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลในเมืองอิมพีเรียลครับ”

เจย์รีบวิ่งไปที่ชั้นใต้ดินชั้นล่างด้วยความเร็วราวฟ้าแลบ

เขาขับรถด้วยความเร็วสูงสุดและลอยไปบนถนน เวลาปกติที่ต้องใช้ในการเข้าถึงเขตเมืองลดลงครึ่งหนึ่ง

เจย์จอดรถที่ทางเข้าโรงพยาบาลแล้ววิ่งเข้าไปข้างในเหมือนคนบ้า

รปภ.พยายามวิ่งตาม “ท่านครับ คุณจอดรถที่นี่ไม่ได้นะครับ”

เมื่อเขาไปถึงห้องผู้ป่วยหนัก โจเซฟินนั่งอยู่ข้างประตู เอามือปิดหน้าขณะที่ไหล่ของเธอยังคงสั่นกระวนกระวายและร้องไห้ออกมา