ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 450

“ถ้าภรรยาของคุณไม่ชอบอยู่บ้าน อาจเป็นเพราะเธอยังเด็กและมีความไร้เดียงสาของเธอที่ยังชอบเที่ยว บางทีจิตใจของเธออาจไม่ได้อยากอยู่ในบ้านหลังนี้ พูดตรง ๆ ก็คือเธอไม่ได้รักคุณมากพอ”

เจย์ถามต่อว่า “แล้วฉันจะทำยังไงให้เธอชอบบ้านหลังนี้?”

“จริง ๆ แล้วผู้หญิงมักเป็นที่ถกเถียงกันมาก หากคุณปฏิบัติต่อเธออย่างดี เธอจะรู้สึกภูมิใจมากจากการถูกเอาอกเอาใจ การทำให้เธอรู้สึกว่ามีปัญหาร้ายแรงบางอย่างเกิดขึ้นไม่ใช่เพียงแต่จะทดสอบความจริงใจของเธอที่มีต่อคุณเท่านั้น แต่ยังทำให้เธอไตร่ตรองถึงความประพฤติและการกระทำของเธอเอง เพื่อจะได้เป็นภรรยาที่ดี”

เจย์ตั้งใจฟังมาก

......

ในตอนเย็น โรสลากร่างที่อ่อนล้าของเธอกลับมาที่สวนคฤหาสน์

ในระหว่างวัน โจเซฟินพาเธอไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน แต่โชคไม่ดีที่ประตูของหอท่าเรือหอมหวนถูกล็อคอย่างแน่นหนา และมาตรการป้องกันโดยรอบก็ถูกผนึกแน่นมากจนแม้แต่มดก็อาจเข้าไปไม่ได้

พวกเธอไปด้วยความกล้าหาญ แต่กลับมาด้วยความผิดหวัง!

โรสผลักประตูเข้าไปเห็นเจย์กำลังทานอาหารเย็นกับสาวสวยคนหนึ่ง มีเทียน ดอกไม้ และสเต็กอยู่บนโต๊ะ ใบหน้าของทั้งสองคนดูนุ่มนวลมากภายใต้แสงเทียน

พวกเขาดูมีความสุขมาก!

เมื่อได้ยินประตูเปิด เจย์และหญิงสาวสวยก็จ้องมองเข้าหากัน

โรสยืนตัวแข็งที่ประตูด้วยสีหน้าเขินอาย “ฉัน... ฉันรบกวนพวกคุณหรือเปล่า?”

เจย์ตกใจจนทำมีดและส้อมหล่น แต่หญิงสาวสวยจ้องส่งสัญญาณไปที่เขาอย่างแรง

เจย์จึงหยิบมีดแล้วส้อมอีกครั้ง...

โรสรู้สึกอึดอัดมาก เธอควรจะเข้าหรือออกไปดี?

ในที่สุด เธอนึกได้ว่าเธอเป็นนายหญิงอาเรสตัวจริง แต่เธอเป็นคนมีมารยาทพอที่จะไม่ทำให้พวกเขาอับอายทั้ง ๆ ที่เห็นเต็มตาจับได้คาหนังคาเขา ทำไมเธอต้องกลัวด้วย?

ดังนั้น โรสจึงเปลี่ยนเป็นสวมรองเท้าแตะและเดินขึ้นไปชั้นบนโดยแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอล็อคประตูขังตัวเองไว้ทันทีหลังจากเข้ามาในห้อง

ใบหน้าที่สดใสของเธอก็เศร้าและอารมณ์ของเธอก็แย่ลงโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน

เขาขมวดคิ้ว เขาเริ่มหาวิธีการปลดล็อคประตูโดยใช้วิธีอื่นแทนและใช้วิธีเปิดล็อคด้วยลายนิ้วมือของเขา

เขาเปิดประตูเบา ๆ และใช้สายตาชำเลืองมอง เขาเห็นโรสนอนอยู่บนเตียงโดยที่ใบหน้าของเธอฝังอยู่ในหมอน

เจย์เดินเข้าไปหาเธอ ห่มผ้าห่มให้เธอ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง

เขามองเธออย่างเงียบ ๆ

โรสกำลังร้องไห้และไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาในทันที เธอแค่เอาหน้าถูหมอนไปมาเพื่อพยายามเช็ดน้ำตา

จากนั้น เธอก็มองขึ้นไปที่เจย์ “เพื่อนผู้หญิงของนายไปแล้วเหรอ?”

แสงตอนกลางคืนสลัว เจย์จึงไม่เห็นร่องรอยการร้องไห้ของเธอ

เมื่อได้ยินเธอถามอย่างเงียบ ๆ เกี่ยวกับ ‘เพื่อนผู้หญิง’ ของเขา หัวใจของเขาก็รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย

ที่ปรึกษาบอกเขาบอกว่าถ้าภรรยาของเขาไม่หึง แสดงว่าเธอไม่รักเขาเลย