ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 503
เมื่อเรียกสมาชิกกลุ่มนักวิเคราะห์ของเขามาในห้องสำนักงาน เจย์ถามอย่างไม่รู้สึกอาย “พวกนายพอจะรู้เรื่องการติดฟิล์มกันรอยหน้าจอโทรศัพท์กันบ้างไหม?”
สมาชิกต่างตกตะลึง พวกเขาตกใจกับคำถามที่ถูกโยนมาที่พวกเขา ทว่า ภายใต้การจ้องมองที่ดุร้ายและโหดเหี้ยมของท่านประธาน พวกเขาทำได้เพียงคิดเพื่อหาคำตอบสำหรับคำถามของเขา
“ติดฟิล์มกันรอยคือการตั้งแผงขายของที่ริมถนนครับ ท่านประธาน”
“แผงลอยริมถนนหมายความว่ามันจะเป็นที่ที่คนจำนวนมากจะอยู่”
“ปกติอยู่ใต้สะพานลอย”
น้ำเสียงของเจย์ถือเป็นที่สิ้นสุดเมื่อเขาพูดว่า “เตรียมเครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการขาย คืนนี้ฉันจะตั้งแผงขายของใต้สะพานสายรุ้ง”
เกรย์สันและคนอื่น ๆ ตกตะลึงกับข่าวที่ได้แจ้งมาแบบนี้ “ท่านประธาน… คุณ… คุณต้องการตั้งแผงขายของริมถนนจริงเหรอครับ?”
เจย์พยักหน้าเล็กน้อย
เกรย์สันไม่กล้าที่จะแหย่คำถามลึกลงไปกว่านี้ เกรย์สันและคนอื่น ๆ จึงขอตัวออกไปเตรียมของทันที
“เมื่อเร็ว ๆ นี้ท่านประธานได้รับผลกระทบด้วยความตกใจทางด้านจิตใจไปหรือเปล่า คุณเกรย์สัน? ทำไมเขาถึงต้องการตัดสินใจอย่างกะทันหันที่จะไปเปิดร้านติดฟิล์มกันรอยไว้ใต้สะพานลอยฟ้า?”
“ลองนึกดูว่าถ้าข่าวออกมาจะเกิดความโกลาหลขนาดไหน? ประธานแห่งแกรนด์ เอเซีย ติดฟิล์มกันรอยอยู่ใต้สะพานสายรุ้ง...”
“บางทีท่านประธานอาจต้องการลิ้มรสชาติการใช้ชีวิตแบบคนปกติทั่วไปล่ะมั้ง?” เกรย์สันเข้าใจแบบนั้น
ทุกคนต่างสับสน
…
เลขาคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเกรย์สันด้วยรอยยิ้มที่รู้สึกดีมาก ๆ ขณะที่เธอรายงานอย่างกระตือรือร้นว่า “มีคนตามหาคุณอยู่ คุณเกรย์สัน”
“ใครกัน?”
“คุณจะรู้เองเมื่อไปถึงที่นั่น”
ณ แผนกต้อนรับ
เด็กน้อยที่น่ารักสามคนนั่งอยู่เงียบ ๆ โดยถือกระเป๋านักเรียนไว้บนหลัง เมื่อเดินมาตรงนี้ เกรย์สันตกใจเมื่อพบนายน้อยและคุณหนูตัวน้อยของตระกูลอาเรส
“ทำไมพวกคุณหนูถึงมาอยู่ที่นี่ครับ?” เกรย์สันถาม
เด็ก ๆ มองมาที่เขาด้วยแววตาอ่อนโยน
“พวกคุณหนูกำลังมองหาท่านประธานอยู่ใช่ไหม? มากับผม ผมจะพาคุณหนูไปที่นั่น”
“คุณพ่อเพิ่งซื้อกุหลาบเหรอ?”
“ใช่”
“ให้ใครกัน?”
“ผมไม่สามารถบอกคุณได้” เกรย์สันตอบด้วยท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูก
เจนสันเดินไปที่ประตู “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปหาคุณพ่อและขอร้องให้คุณไปส่งเราที่โรงเรียนนะ”
เกรย์สันโพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว “เจ้าหน้าที่ดูแลที่ศูนย์การแพทย์ชื่อ เลนนี่ ลอยล์”
เมื่อพอใจกับคำตอบแล้ว เจนสันก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
จากนั้น เขาก็ลูบหัวของเกรย์สันด้วยวุฒิภาวะที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กหนุ่มคนนี้ “ช่างเป็นเด็กดีจริง ๆ !”
เกรย์สันชะงักด้วยสีหน้ามึนงง!
เด็กคนนี้ดูเจ้าเล่ห์เหลือเกิน!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!