ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 523

หลังจากที่เกรย์สันเดินไปส่งแม่ของเจย์ เขาก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของท่านอาเรส เขาเห็นเจย์เอนตัวอยู่บนโซฟาพลางขมวดคิ้ว ความโกรธราวกับน้ำแข็งติดอยู่ในดวงตาของนกอินทรีคู่นั้น

“ท่านอาเรส…” เกรย์สันก้าวไปข้างหน้าแต่กลับหยุดพูด

“พูดมาสิ”

เกรย์สันจึงรายงานอย่างไม่สบายใจว่า “มีข่าวจากแผนกการแพทย์ วันนี้ภรรยาของคุณไม่สบายนิดหน่อยและขอเลิกงานเร็ว”

เจย์ยืดตัวขึ้น ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“เมื่อเช้านี้ครับ” หน้าผากของเกรย์สันเริ่มเหงื่อออก

“ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้?”

เกรย์สันอธิบายอย่างหวาดกลัวว่า ท่านอาเรส คุณมีประชุมด่วนเมื่อเช้านี้ ผมไม่กล้ารบกวนคุณ”

เจย์ขัดจังหวะเขาอย่างหยาบคายว่า “จำไว้ จากนี้ไป เรื่องภรรยาของฉันจะมีความสำคัญที่สุดเสมอ”

“ได้ครับ” เกรย์สันกล่าว

เจย์หยิบโทรศัพท์มือถือ Huawei รุ่นล่าสุดขึ้นมาจากโต๊ะทำงานทันที เขาปลดล็อกโทรศัพท์และกดหมายเลขที่เขาจำได้เสมอในใจของเขา

โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังด้วยเสียงรอสายและเสียงที่ฟังอยู่คือ ‘red spider lily’ เป็นเสียงเพลงที่คุ้นเคย

เขาเคยชินกับการฟังเสียงอันบริสุทธิ์ของแองเจลีนและเมื่อจู่ ๆ เขาได้ยินเป็นเสียงโรสที่ตั้งไว้เป็นเสียงร้องเพลงเบา ๆ ราวกับเธอกำลังร้องไห้ มันทำให้หัวใจของเขาบีบแน่นขึ้นเล็กน้อย

เสียงรอสายยาว ๆ ได้สิ้นสุดลงและโรสไม่รับสายเขา

เมื่อเจย์โทรไปอีกครั้ง มันก็ยังคงเป็นเพลงที่คุ้นเคย red spider lily

เจย์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินโซเซ น้ำเสียงที่สงบและเงียบขรึมตามปกติของเขาสั่นเทาเล็กน้อยในขณะนั้น “เกรย์สัน ไปเตรียมรถมา”

เกรย์สันไม่รอช้า เขารีบหันหลังและวิ่งออกไปด้วยความพยายามอย่างที่สุด เจย์รู้สึกร่างกายสั่นสะท้านและรีบลงไปชั้นล่างโดยใช้ลิฟต์วีไอพีของเขา

รถโรลส์-รอยซ์จอดอยู่หน้าสวนคฤหาสน์ก่อนที่รถจะหยุดนิ่ง เจย์รีบพุ่งออกจากรถและวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ราวกับพายุเฮอริเคนเหมือนลูกศรที่ปล่อยออกจากคันธนูอย่างแรง

“โรส!” เขาตะโกนเรียกด้วยเสียงที่แหบ

โรสไม่ตอบเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการตอบกลับต่อเขา

เขาตามหาเธอจากชั้นหนึ่งไปยังชั้นสอง จากนั้นไปที่ชั้นสาม และสวนบนชั้นดาดฟ้า และทุกมุมของคฤหาสน์ กระนั้น เขาก็ยังไม่พบโรส

เจย์ทรุดตัวลงและคุกเข่าลงกับพื้น เขาเงยหน้าขึ้นและกรีดร้องว่า “โรส เธอโกหก! เธอบอกว่าจะไม่ทิ้งฉันไง!”

เกรย์สันมองดูท่านอาเรสจากระยะไกล เขาไม่เคยเห็นเจย์เศร้าและสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อน

ในที่สุด เจย์ก็ทรุดตัวลงกับพื้น ร่างสูงของเขาขดตัวสั่นเหมือนเด็กทารกน้อย

“ท่านอาเรสครับ” เกรย์สันวิ่งเข้ามา