ทุกคนเบิกตากว้างถามอย่างคาดไม่ถึง “ใครกัน?”
เกรย์สันตอบว่า “นายน้อยของเราไง ซึ่งเขามีไหวพริบเทียบเท่ากับท่านประธานเลยนะ”
สตอร์มปฏิเสธความคิดนี้ทันที “ไม่มีทาง ฉันสัญญากับท่านประธานว่าฉันจะดูแลนายน้อยและคุณหนูให้ปลอดภัย การปล่อยให้นายน้อยเจนสันช่วยเรา อาจเสี่ยงต่อการเปิดเผยที่อยู่ของเขาที่จะเป็นอันตรายต่อเด็ก ๆ ได้”
เกรย์สันตบไหล่สตอร์มและให้ความมั่นใจโดยพูดว่า “นายกังวลมากเกินไป มีแต่พวกคนที่วอนอยากจะตายเท่านั้นที่จะพยายามยั่วยุปีศาจตัวน้อยทั้งสามได้”
มีความลังเลใจในดวงตาของสตอร์ม เกรย์สันถาม “เว้นแต่ว่านายอยากเห็นการทำงานหนักที่ผ่านมาของท่านประธานได้สูญเปล่าไปดี?”
สตอร์มพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
ในเมืองอิมพีเรียล สมบัติของตระกูล
ในส่วนที่ดีที่สุดของพื้นที่ตั้งของบ้านพักซึ่งมีกลุ่มภูติผีของพวกเขาเฝ้าอยู่
เมื่อเขาพาเกรย์สันไปที่คฤหาสน์ สตอร์มพบว่าร็อบบี้น้อยกำลังนอนอยู่บนพื้นอาบแดดขณะที่เอาถุงบรรจุเม็ดถั่วที่ใช้เพื่อเป็นของละเล่นไล่เหยียบมามัดเท้าเขาไว้
เจนสันนอนอยู่ตรงหน้าร็อบบี้ซึ่งมีหนังสือชื่อ 'การจัดการธุรกิจ' วางคลุมใบหน้าของเขา
ในส่วนของเซ็ตตี้น้อยใช้ชีวิตอย่างมีความสุขที่สุด เธอนอนหลับอยู่บนเปลญวนในที่ร่ม
สตอร์มส่ายหัวด้วยความผิดหวังเมื่อเขาเห็นเด็กดูขี้เกียจ “หยุดทำตัวขี้เกียจในขณะที่ฉันไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อดูแลพวกคุณเลยนะ เจ้าเด็กขี้เกียจ”
ร็อบบี้น้อยลืมตาขึ้นเพื่อจ้องมองสตอร์มอย่างดูถูก “ทำไมเซ็ตตี้ใช้เวลาแต่ละวันกินและนอนเหมือนหมูได้ ในขณะที่เจนสันกับผมต้องฝึกและเรียนรู้อยู่ล่ะ สตอร์ม? นี่เป็นการเหยียดเพศและความเกลียดชังผู้หญิงอย่างโจ่งแจ้งเลยนะ”
เกรย์สันอดหัวเราะไม่ได้!
เขาน่าจะรู้ว่าใครก็ตามที่ปีศาจตัวน้อยทั้งสามคนจับเข้ามาอยู่ในกำมือ ชีวิตพวกเขาจะไม่ได้รอดไปง่าย ๆ
เกรย์สันตำหนิสตอร์มว่า “ความคิดแบบเหยีดเพศนี้คืออะไร? นายจะชอบผู้ชายมากกว่าผู้หญิงได้ยังไง? ชายและหญิงมีสิทธิเท่าเทียมกัน การศึกษาของเซ็ตตี้น้อยไม่สามารถหยุดชะงักได้นะ”
เกรย์สันตอบอย่างสำนึกผิดว่า “เป็นคำสั่งของท่านประธานที่ให้พวกคุณอยู่ลำพังแบบนี้และเรียนหนังสือที่บ้านเท่านั้น”
ร็อบบี้กลอกตา “คุณรู้ไหมว่าทำไมสมัยก่อนในยุคกลางถึงสิ้นสุด?”
“เพื่อหลีกทางให้คนยุโรปสมัยใหม่” สตอร์มตอบอย่างรู้เท่าทัน
ร็อบบี้น้อยตอบว่า “ไม่ใช่ มันเริ่มต้นด้วยกาฬโรค การเสียชีวิตของคนผิวสีทำให้เกิดสถานการณ์ล็อกดาวน์ ส่งผลให้การค้าระหว่างประเทศหยุดชะงัก ส่งผลให้ชาวนาก่อการกบฏและวิกฤตในยุคกลาง ผ่านการนองเลือด ประวัติศาสตร์สอนเราว่าการล็อกดาวน์เป็นก้าวแรกสู่ความตายของคุณ”
เกรย์สันและสตอร์มสบตากัน เมื่อเข้าใจว่าพวกเขาอยู่ในการโจมตีเหมือนพายุฝนฟ้าคะนองของ ร็อบบี้น้อย ทั้งสองจึงดูระมัดระวังมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม ร็อบบี้ดูเหมือนจะไม่ยอมที่จะหยุดโจมตีพวกเขา เขาส่งสายตาให้เจนสันไปเงียบ ๆ แทน
เจนสันแสยะยิ้มบาง ๆ ของเขา แม้จะยังคงเป็นเสียงของเด็กหนุ่ม แต่มันก็แฝงไปด้วยพลังแม่เหล็กและความเย็นยะเยือก “คุณจะสอนเรายังไงในเมื่อคุณไม่เข้าใจเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ง่าย ๆ แบบนี้?”
จากนั้น เขาก็เปลี่ยนการสนทนาไป “อย่างที่ว่ากันว่า เราไม่สามารถเชี่ยวชาญในสาขาเดียวกันได้ทั้งหมด ทำไมต้องบังคับตัวเองให้สอนความรู้ทางวิชาการแก่เรา ในเมื่อคุณมีร่างกายที่แข็งแรงกว่าสมอง? สอนเรามาสิกับสิ่งที่คุณถนัด สอนให้เรารู้จักการต่อสู้สิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!