ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 605

“ถ้าอย่างนั้น ฉันแค่หลับตาก็พอแล้วใช่ไหม?” หลังจากที่แองเจลีนพูดจบ เธอก็ตั้งใจที่จะหลับตาลง

เจย์หาเหตุผลที่จะให้เธอออกไปไม่ได้ เขาจึงปล่อยเธอทำแบบนั้นไป

แองเจลีนเข็นเขาเข้าไปในห้องน้ำและได้ยินเสียงถอนหายใจของเจย์

แองเจลีนรู้โดยไม่ต้องคิดเลยว่าเขาจะถอดเสื้อได้อย่างแน่นอน แต่เขาถอดกางเกงออกไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงพูดออกไปอย่างเกรงใจว่า “ท่านอาเรส ให้ฉันช่วยถอดเสื้อผ้าให้คุณดีกว่านะ”

แววตารังเกียจตัวเองปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์ เสียงที่ไม่เต็มใจเล็ดลอดออกมาจากลำคอของเขา “อืม”

แองเจลีนหลับตาและเดินเข้าไปหาเขาในขณะที่แตะ ๆ ไปตรงรถเข็น

การถอดเสื้อผ้าเป็นไปอย่างราบรื่นโดยไม่คาดคิด

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอกำลังจะถอดกางเกงของเขา มือของเธอได้ไปสัมผัสที่ที่เธอไม่ควรแตะ ดังนั้นเธอจึงรีบดึงมือของเธอออกด้วยความตกใจ

เจย์ใช้โอกาสนี้มองเธออย่างใกล้ชิดโดยไม่กระพริบตา ในตอนแรก เขาคิดว่าใบหน้าของเธอต้องทนบาดแผลมากมาย เมื่อมองเข้าไปใกล้ ๆ ก็น่าจะมีรอยแผลเป็นอีกมาก ถึงอย่างนั้น รูปลักษณ์ของเธอแทบจะไม่มีข้อบกพร่องหลงเหลืออยู่เลย

แองเจลีนเอื้อมมือออกไปอีกครั้ง และครั้งนี้ เธอระมัดระวังเป็นพิเศษ เธอสัมผัสหน้าท้องผอมบางของเขาและเลื่อนลงทีละนิด!

ปลายนิ้วของเธอดูเหมือนจะส่งกระแสไฟขนาดเล็กและเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“เธอจะยั่วยวนฉันเหรอ?” เจย์ถามอย่างเย็นชา

แองเจลีนกล่าวว่า “ท่านอาเรส ช่วยฉันหาหัวเข็มขัดให้หน่อยได้ไหม…”

เจย์เอื้อมมือออกไปและจับนิ้วที่ร้อนรนของเธอออกมา

เมื่อมือใหญ่ของเขาจับมือเล็ก ๆ ของเธอ ความสุขของการมีโลกทั้งใบก็ล้นออกมาจากในตัวเธออีกครั้ง

ทว่า ความสงบที่ไม่ปกติของเจย์ทำให้เขาไม่เคยอยากได้แค่ความรักในระยะสั้น ๆ สิ่งที่เขาต้องการคือปกป้องเธอไปตลอดชีวิต

เขาวางมือของเธอบนหัวเข็มขัดแล้วปล่อยออก

แองเจลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรีบลืมตาและจ้องไปที่เจย์ด้วยความประหลาดใจ

“คุณถอดหัวเข็มขัดออกด้วยตัวเองได้งั้นเหรอ?”

“ท่านอาเรส คือฉันไม่ได้ตั้งใจ!” แองเจลีนอธิบายอย่างลนลาน

“ไปนอนซะ” เมื่อเห็นท่าทีที่กระสับกระส่ายของเธอ เจย์รู้สึกไม่เต็มใจที่จะทรมานเธออีกต่อไป

แองเจลีนเอาผ้าห่มคลุมเขาแล้วกลับไปที่ห้องของเธอ จากนั้นเธอก็ปิดประตูแต่ไฟในห้องสว่างทั้งคืน

เจย์สันนิษฐานว่าเธอยังคงนั่งทำโจทย์คำถามท้าทายที่เด็ก ๆ ตั้งไว้ และเขาก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเขาตื่นขึ้นหลังจากหลับไปในค่ำคืนนั้น ขณะนี้เป็นเวลาหกโมงเช้าแล้ว ถึงอย่างนั้น ไฟในห้องยังคงเปิดอยู่ เจย์ขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้นอนทั้งคืนเลยหรือเปล่า?

เขาต้องการที่จะลุกขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่สามารถรู้สึกถึงการขยับของขาได้เลย

เจย์พยายามลุกขึ้นนั่ง เขากัดฟันและเหยียดขาไปที่ปลายเตียง

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขายืนขึ้น ความเจ็บปวดมหาศาลก็เกิดขึ้นที่ขาของเขาในทันที เขาล้มลงกับพื้นโดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆ

แองเจลีนรีบวิ่งออกไปเกือบจะในทันที “ท่านอาเรส!”