ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 613

โจเซฟินเช็ดเหงื่อเย็น ๆ ให้แองเจลีน “นี่คือสิ่งที่พี่สะใภ้ฝากไว้ให้พี่ชายของฉัน...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจย์ก็จ้องมองมาที่เธออีกครั้ง

โจเซฟินเงียบลงอย่างรวดเร็วทันที

แองเจลีนก้าวไปข้างหน้าและโต้เถียงทันทีว่า “ท่านอาเรส อย่าโมโหนะคะ ฟังดิฉันก่อนค่ะ มันเป็นเพราะว่าต้นพรรณไม้ชนิดนี้ละเอียดอ่อนมาก ดิฉันจึงปลูกมันลงในกระถางที่แยกจากกัน ตอนนี้มีต้นพรรณไม้อยู่สี่กระถางและอยู่ตรงนั้น มันจะเป็นหนึ่งหรือสองกระถางที่อยู่รอด แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะจบลงด้วยไม่ดีก็ตาม”

“และ… พวกมันทั้งหมดอาจจะรอดถ้าคุณโชคดีพอ เมื่อถึงเวลา ใครจะรู้ว่าพรรณไม้ชนิดนี้ที่นี่จะเพาะพันธุ์ได้หลายพันต้นจากต้นเดียวก็เป็นไปได้ บางทีเมื่อถึงเวลานั้น มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะเพาะพันธุ์สวนพรรณไม้...”

โจเซฟินหัวเราะออกมา “เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันต้นจากต้นเพียงต้นเดียวเหรอ? ฮ่าฮ่า เธอคิดเกินไปหรือเปล่า?”

ถึงอย่างนั้น เจย์ดูโล่งใจด้วยเหตุผลบางอย่าง

อาจเป็นวลีเด็ดของแองเจลีนที่ว่า ‘เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันตัวด้วยต้นเพียงต้นเดียว’ ซึ่งทำให้ความโกรธของเขาสงบลงได้สำเร็จ

เขาพูดด้วยความหมายลึกซึ้งว่า “ถ้าอย่างนั้น เธอต้องทำงานหนักแล้วล่ะ”

แองเจลีนยิ้มและพยักหน้า “ค่ะ!”

เธอไม่เคยคิดว่าคำพูดของเจย์กำลังสะท้อนกลับมาจากคำเหล่านั้น

เซร่าเดินโซเซกลับไปที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์พร้อมกับท้องที่ตั้งครรภ์ของเธอ

เมื่อนึกถึงการตบที่โจเซฟินทำกับเธอ เซร่าก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที

เธอเป็นลูกสาวนอกสมรสตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กและแม่ของเธอมักจะเข้าร่วมการประชุมครอบครัวของโรงเรียนด้วยตัวเธอเองเสมอ ดังนั้น เด็กคนอื่นจึงดูถูกเธอมาตลอดและทุกคนเรียกเธอว่าลูกกำพร้าพ่อ

ตั้งแต่นั้นมา เธอแอบสาบานกับตัวเองว่าจะเข้มแข็งขึ้นในชีวิตนี้ด้วยความพยายามของเธอเองและจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อีก

คุณย่าได้พาเซร่าไปนั่งบนเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีแกะสลักและช่วยบรรเทาอารมณ์ของเธอ “เซร่า อย่าโกรธนะ มันไม่ดีสำหรับลูกในท้องของเธอ”

เซร่าร้องไห้และพูดว่า “คุณนายคะ ฉันมีฐานะต่ำต้อยและถูกรังแกมาตั้งแต่เด็ก เรื่องแค่นี้เลยไม่เป็นอะไรมาก ฉันแค่กลัวว่าจะไม่มีใครมาลงโทษเธอ และเธอก็จะเลี้ยงลูกของฉันในทำนองเดียวกันในอนาคต”

แจ็คพูดอย่างโกรธเคือง “ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาความยุติธรรมให้ทั้งแม่และลูกเอง”

คนรับใช้ของซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ได้มาถึงที่หอท่าเรือหอมหวนและกล่าวว่า “นายท่าน คุณท่านแจ็คให้มาเชิญนายหญิงรองไปพบค่ะ”

โจเซฟินไม่ได้สงสัยที่พวกเขาเรียกหาและเธอได้บอกลาเจย์ทันที “พี่ชาย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะ”

ใบหน้าของเจย์ชะงักเล็กน้อย “อืม”

เขาคิดในใจว่า ‘เพลิงไหแห่งโทสะของเซร่าลุกไวจริง ๆ ชีวิตที่ไร้ความกังวลและมีความสุขของโจเซฟินอาจจะจบลงแล้ว’