ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 620

ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ

เซร่าตะโกนอย่างโกรธเคือง “ทำไมพวกแกถึงยังยืนมองกันอยู่อีกล่ะ? จับเธอสิ!”

คนรับใช้กลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาหาพวกเขา แองเจลีนทำให้พวกเขาล้มลงด้วยท่ากวาดเตะรวบ

เซร่าแสดงท่าทางด้วยการวางมือไปสัมผัสบนใบหน้าทั้งสองข้างของเธอซึ่งกำลังร้อนไหม้ด้วยความเจ็บปวด “เธอกล้าตบฉันเหรอ?”

“ไปสิ! วิ่งไปหาชายชราคนนั้นที่สนับสนุนคอยช่วยเหลือเธอเลย” แองเจลีนพูดขณะยืนจับเล่นนิ้วมืออยู่

เธอเน้นคำว่า ‘ชายชรา’ เหยียบย่ำความเย่อหยิ่งภายในหัวใจของเซร่า

ใบหน้าของเซร่าแดงขึ้น

“เธอรอเลยนะ แองเจลีน เซเวียร์” เธอพูดด้วยความโกรธ

“ฉันกำลังรออยู่เนี่ย ถ้าเธอไม่ไปพาแจ็ค อาเรสมา ฉันจะออกไปแล้ว” เธอตอบ

เซร่าจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดุร้าย

แองเจลีนรู้จักน้องสาวคนนี้ของเธอดี หล่อนเห็นคุณค่าในศักดิ์ศรีของหล่อนมากเกินกว่าจะไปหาคนมาช่วยหล่อน แม้ว่าสิ่งนี้อาจไม่เป็นความจริงในเรื่องส่วนตัวมากนัก

หลังจากลงโทษเซร่าแล้ว แองเจลีนก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไป

นั่นคือตอนที่เธอเห็นแจ็ค อาเรสยืนโกรธจัดอยู่ข้างหลังเธอ

“แองเจลีน เซเวียร์ เธอเป็นคนกล้ามากที่เข้ามาเหยียบถึงบ้านของฉันและทำให้เกิดความโกลาหลทั้งหมดนี้” แจ็คเกือบจะยับยั้งความโกรธไม่ได้แล้ว

เธอหัวเราะ “คุณท่านอาเรส คุณรู้ไหมว่าฉันอยู่กับใครในตอนนี้”

“เจย์ต้องการประกาศสงครามหรือเปล่านะ?”

แองเจลีนถาม “คุณท่านอาเรส คุณจะโกรธไหมถ้าฉันเรียกคุณว่าคนพิการ?”

“คุณท่านอาเรส คุณควรควบคุมเมียน้อยของคุณให้อยู่ภายใต้การดูแลบ้างนะ หรือไม่เช่นนั้น บางทีอีกไม่นาน ซีคามอร์ แอนเน็กซ์จะตกอยู่ในความโกลาหล”

การถูกเรียกว่าเป็น 'เมียน้อย' นั้นยิ่งทำให้เซร่ากระตุ้นอารมณ์ เธอกัดฟันอย่างโกรธเคือง “เธอกำลังร้องขอความตายอยู่นะแองเจลีน”

แจ็คตะโกนด้วยความโกรธ “จับตัวเธอมาเดี๋ยวนี้!”

บอร์ดี้การ์ดทุกคนกระตือรือร้นที่จะเริ่มการโจมตี

โดยทันที…

“คุณพ่อ!” เสียงทุ้มต่ำดังมาแต่ไกล

โจเซฟินที่กำลังเข็นเจย์เข้ามาหาพวกเขา

บอร์ดี้การ์ดต่างแตกตื่นจากเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันนี้และยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นกับการเคลื่อนไหวก่อนหน้าของพวกเขา