ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 633

โจเซฟินตกตะลึงเมื่อรู้ว่าผู้ชายที่พ่อแม่ของเธอพยายามจะให้คบคือนักพนันที่มีชื่อเสียง

“จริงเหรอ แองเจลีน?” เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าพ่อแม่ที่รักของเธอจะทำสิ่งนี้กับเธอ

แองเจลีนสาบานและกล่าวว่า “ตระกูลไททัสจากเมืองนางแอ่นเป็นคนที่ทรยศต่อตระกูลเซเวียร์ในช่วงที่ผ่านมา เพื่อแก้แค้นพวกเขา ฉันได้ขุดเรื่องสกปรก ๆ ทั้งหมดเกี่ยวกับทุกคนในตระกูลไททัส”

“ไททัสมีนายน้อยเพียงคนเดียวและนายน้อยคนนั้นก็ขึ้นชื่อว่าเลวที่สุดตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เมื่อเขาโตขึ้น มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาทำคือ กิน ดื่มและเล่นการพนัน ถึงอย่างนั้น ครอบครัวไททัสยังมีลูกสาวคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนที่ชอบการแข่งขันเพื่อประสบความสำเร็จ ดังนั้นพวกเขาจึงฝึกให้เธอได้เป็นทายาทแทน”

เมื่อโจเซฟินฟังคำพูดของแองเจลีน เธอนั่งกอดขาของเธออย่างเงียบ ๆ และขดตัวเป็นลูกบอลขณะที่ตัวเธอสั่น

“พ่อกับแม่ของฉันช่างดูใจดีกับฉันจริง ๆ” โจเซฟินพูดเบาๆ

แองเจลีนกอดเธอแน่นในอ้อมแขน พยายามให้ความอบอุ่นแก่เธอ “โจซี่ ไม่ต้องกลัวนะ เธอยังมีฉันและพี่ชายของเธออยู่ เราจะไม่มีวันปล่อยให้พ่อแม่ของเธอทำลายความสุขของเธอได้หรอก”

โจเซฟินเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของแองเจลีน มีการแสดงออกถึงความสิ้นหวังที่น่าเศร้ายิ่งกว่าความตาย

“ฉันควรทำยังไงดี แองเจลีน?” เธอรู้สึกเหมือนเป็นเรือลำเดียวที่ลอยอยู่กลางทะเล ถูกลมและคลื่นพัดไปอย่างไร้จุดหมาย

แองเจลีนเป็นเหมือนพี่สาวที่คอยให้กำลังใจเธอ “ชีวิตจะทำให้เราเจอเรื่องทุกข์ยากมากมาย โจซี่ แต่ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่และมุ่งมั่นที่จะเอาชนะกับความยากลำบากพวกนั้น เราจะสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของเราเองได้อย่างแน่นอน”

โจเซฟินจ้องไปที่แองเจลีนด้วยความงุนงง ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอนึกถึงความปั่นป่วนและความทุกข์ทรมานของแองเจลีนในชีวิตนี้และรู้สึกได้รับแรงบันดาลใจที่เห็นว่าแองเจลีนยังคงใช้ชีวิตต่อไปได้แม้หลังจากผ่านความยากลำบากมานับพัน

โจเซฟินลุกขึ้นจากอ้อมแขนของแองเจลีนและพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “เธอพูดถูก ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ มักจะมีความหวังเสมอในการเอาชนะความยากลำบากเหล่านั้น”

แองเจลีนรู้สึกโล่งใจ

“ถ้าอย่างนั้น ฉันควรจะไปเจอไอ้จอมวายร้ายนี่ดีไหม?” เมื่อเธอกลับมามีสติกับความเป็นจริง โจเซฟินเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

แองเจลีนยิ้มและพูดว่า “ถ้าเธอไม่ไป พ่อแม่ของเธอจะทำให้ชีวิตเธอตกนรก ทำไมไม่ไปพบเขาล่ะ”

ดวงตาที่สว่างเหมือนแก้วของแองเจลีนส่องประกาย “เราต้องหาวิธีปล่อยให้เขายอมสละชีวิตแต่งงานครั้งนี้อย่างเต็มใจ จากนั้น พ่อแม่ของเธอจะบังคับให้เธอแต่งงานกับเขาไม่ได้อีก”

โจเซฟินตอบอย่างตื่นเต้นว่า “เธอมีวิธีอะไรบ้างไหม แองเจลีน?”

แองเจลีนพยักหน้า “มีวิธี แต่เราจะต้องเสียสละด้วยเสน่ห์ดึงดูดของฉัน”

โจเซฟินอ้าปากค้าง “ไม่น่าแปลกใจที่พี่ชายของฉันอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอ เธอช่างน่าทึ่งเหลือเกินสำหรับโลกใบนี้ แองเจลีน”

แองเจลีนมองดูตัวเองในกระจกและพูดกับตัวเองว่า “ไม่สำคัญว่าฉันสวยแค่ไหน พี่ชายของเธอไม่ชอบมัน ในท้ายที่สุด ฉันก็เหลือแต่ความชื่นชมในตัวเองอย่างโดดเดี่ยว”

โจเซฟินรู้สึกถึงความไม่เข้ากันกับรองพื้นที่อยู่บนสีผิวของเธอเลยทันที แม้ว่าเธอจะสวมชุดเดรสราคาแพง แต่เมื่อเธอยืนอยู่ต่อหน้าแองเจลีน ความแตกต่างระหว่างพวกเธอเพียงแค่กรีดร้องในความต่างระหว่างลูกเป็ดขี้เหร่และหงส์ขาวได้เลย

ณ หอท่าเรือหอมหวน

หลังจากที่เจย์ลุกขึ้น เขาก็นั่งบนรถเข็นพลางมองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่าง

ทีมหมอได้มาตรวจร่างกายของเขา แต่เขากลับเพิกเฉย

คนรับใช้พยายามเสิร์ฟอาหารเช้าให้เขา เขาก็เพิกเฉยต่คนเหล่านั้นเช่นกัน

เขายังคงนิ่งเงียบผ่านไปหลายชั่วโมงโดยที่เขาไม่พูดอะไรเลยสักคำ