ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 647

ฮิโรชิถามด้วยความสงสัย “พี่ครับ พี่รู้ได้ยังไงว่า แจ็ค อาเรสกับเจย์ อาเรสแตกคอกัน?”

ยูมิยิ้มอย่างลึกลับ “มันไม่ใช่เรื่องของนายหรอกนะ สิ่งที่นายต้องทำต่อไปนี้คือการทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของนายเพื่อให้ โจเซฟิน อาเรส ตกหลุมรักนายให้ได้ แล้วพี่สาวของนายคนนี้จะตอบแทนนายด้วยผลประโยชน์มากมาย”

ฮิโรชิลูบคางด้วยการใช้ความคิด แล้วรอยยิ้มชั่วร้ายก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา “ความเจ้าชู้เหรอ? นั่นคือสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดเลยล่ะ”

ในตอนเย็น โจเซฟินใช้เวลาอยู่ที่กระท่อมโบยบินสู่จันทรา

ในขณะเดียวกันที่คนรับใช้กำลังเตรียมอาหารเย็นให้เธอ อาหารเย็นวันนี้แตกต่างจากเดิมเล็กน้อยเพราะไม่มีซุป ทว่า มีขวดไวน์ ชาโต ลาฟิต ร๊อธชิลด์

โจเซฟินหยิบขวดไวน์ขึ้นมาดู มันคือขวดไวน์ ชาโต ลาฟิต ร๊อธชิลด์จากปี 1887 เธอยิ้มขณะที่พูดว่า “ขวดไวน์แดงราคาแพงแบบนี้ควรส่งไปที่ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ในการกลับมาพบกันอีกครั้งระหว่างพี่ชายและพี่สาวเป็นการเฉลิมฉลองความยินดีในการแต่งงานของพวกเขา พวกเขาสามารถดื่มไวน์เพื่อสร้างอารมณ์ได้”

จากนั้น เธอก็ยัดขวดไวน์แดงเข้าไปในอ้อมแขนของคนรับใช้ซอนเดอร์ “เอาไวน์นี้ไปส่ง”

ในซีคามอร์ แอนเน็กซ์

เจย์ได้เตรียมอาหารค่ำใต้แสงเทียนอันยิ่งใหญ่ที่ศาลาในลานด้านหลัง กลีบกุหลาบหลากสีถูกจัดเรียงเป็นรูปหัวใจสองดวงและเทียนเล่มหนาเรียงรายล้อมรอบดอกไม้

เพดานเป็นสีชมพูได้ถูกพาดคลุมไว้เหนือศาลาเช่นกัน ล้อมรอบพื้นที่ให้เป็นส่วนตัวและดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

เจย์สวมชุดทักซิโด้สีขาวและดูสง่างามราวกับเจ้าชายในหนังสือการ์ตูน เขามองไปยังคนที่อยู่ตรงข้ามเขาซึ่งแต่งตัวอย่างมีเสน่ห์เช่นกัน แองเจลีนสวมชุดสีแดงเพลิงที่ช่วยเสริมส่วนโค้งเว้าที่สวยงามของเธอให้เย้ายวนยิ่งขึ้น

ทั้งสองสบตากันอย่างเสน่หา แองเจลีนเริ่มเขินมากขึ้นภายใต้สายตาอันเย้ายวนของเจย์ ในที่สุดเธอก็ก้มหน้าลงอย่างเขินอาย

“เขินเหรอ?”

“ใคร… ใครเขินกันล่ะ? คำนั้นไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของฉันด้วยซ้ำ” แองเจลีนโต้กลับ

“แองเจลีน งั้นก็มองมาที่ฉันสิ”

แองเจลีนเงยหน้าขึ้นเพื่อมองเจย์ซึ่งก่อนหน้านี้เธอก้มลงต่ำมากจนเกือบถึงพื้น

“แองเจลีน ฉันรักเธอ” เจย์พูดอย่างจริงจังขณะที่เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอด้วยความเคารพ

ใบหูของแองเจลีนไหม้และใบหน้าของเธอก็กลายเป็นสีแดงเข้ม เธอพยักหน้าอย่างเขินอาย “ฉันรู้!”

จังหวะการเต้นของหัวใจของเขาเพิ่มขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้

แองเจลีนเอนไปข้างหน้า วางตัวเองไว้ใกล้กับใบหน้าของเจย์

ใบหน้าที่แต่งหน้าบางเฉียบน่าทึ่งของเธอนั้น ประกอบกับผมของเธอซึ่งถูกดึงรวบด้วยเครื่องประดับผมหลายชิ้น ทำให้อารมณ์ที่มีของเธอหวั่นไหวไปมาระหว่างความมีเสน่ห์และความเย้ายวน

“ฉันยินดีที่จะเป็นแมวน้อยของนายและเป็นคนคอยตามติดตัวนาย ฉันยินดีที่จะเป็นขาของนาย ซี่โครงของนาย ดวงตาของนาย ผมของนาย…”

เจย์รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังจะเต้นทะลุออกมานอกหน้าอก เขาเอื้อมมือไปคล้องคอเธอทันที “แค่เป็นภรรยาของฉันก็พอ”

แองเจลีนยิ้มอย่างมีเสน่ห์

เจย์เจ็บปวดใจเมื่อเห็นเธอมีความสุข เขาพูด เบา ๆ ว่า “แองเจลีน ฉันเคยติดค้างเธอกับเรื่องงานแต่งงานที่เหมาะสม”

แองเจลีนกระพริบตาอย่างงุนงงก่อนจะพูดอย่างครุ่นคิด “เราแต่งงานกันสองครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เจย์กล่าวด้วยความเสียใจว่า “แม้ว่าตอนนั้นเราจะแต่งงานกันโดยมีผลทางกฎหมาย แต่เธอก็มีใบหน้าของโรส ลอยล์ ในขณะที่เราปรากฏตัวต่อหน้าสื่อระหว่างงานแต่งงานของเรา ดังนั้น ทุกคนในเมืองอิมพีเรียลลจึงคิดว่าภรรยาของฉันคือ โรส ลอยล์ ไม่ใช่แองเจลีน เซเวียร์”