ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 662

โจซี่มองเธอด้วยความว่างเปล่าราวกับหุ่นเชิด

“คุณแม่คะ คุณดูอารมณ์ดีนะ” โจซี่กล่าว

แม่ของเธอยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอดีขึ้นแล้ว ทำไมฉันถึงไม่มีความสุขได้ล่ะ?”

โจซี่แกล้งหัวเราะ

เธอถูกฮิโรชิล่วงละเมิดและพี่แองเจลีนก็รับผิดแทนเธออีก ทุกสิ่งทุกอย่างได้สะสมเข้ามาและทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีเลย

อย่างไรก็ตาม แม่ของเธอไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของตัวเองได้

แม่ของเธอนั่งลงข้างเตียง แล้วเอื้อมมาจับมือโจซี่และเริ่มกระบวนการพูดล้างสมองเธอเป็นไปตามปริยายและไหวพริบ

“โจซี่ ฟังฉันนะ ทั้งพี่ชายและพ่อของเธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำกับฮิโรชิจะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาว ดังนั้น เป็นการดีเสียกว่าที่จะเดินหน้าต่อไปให้เร็วที่สุด ทั้งสองคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกดดัน ตำรวจ เมื่อทำให้เรื่องคลี่คลายกับตำรวจแล้ว เราจะไปดำเนินคดีในศาลวันมะรืนนี้กัน”

โจซี่เยาะเย้ยในใจ

‘เจย์คงทนไม่ได้ที่จะทิ้งพี่แองเจลีนไว้ข้างในคุกนั่นนานเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะทำเพื่อพาเธอออกมาให้เร็วที่สุดด้วยซ้ำ’

ส่วนพ่อของเธอจะสนใจไปทำไม?

“เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องอื้อฉาวอย่างนั้นเหรอ? แต่เขาเป็นคนที่เลือกสามีที่ยอดเยี่ยมให้ฉันเองนะ” โจซี่พูดเยาะเย้ย

แม่ของเธอดูเจื่อนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าโจซี่เป็นคนใจดีและเรียบง่ายอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงใช้ความคิดเพื่อแก้ตัวให้แจ็ค

“พ่อของเธอก็ถูกฮิโรชิหลอกเหมือนกัน เขาคิดว่าตั้งแต่ที่ครอบครัวไททัสมีฐานะดีขึ้น เธอจะไม่ทุกข์ทรมานหลังจากแต่งงานกับครอบครัวของพวกเขาแล้วก็เท่านั้น” แม่ของเธอพูดด้วยท่าทางหลอกลวง

โจซี่ยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเกรงว่าเขาคิดว่าลูกสาวที่ใจง่ายคนนี้สามารถค่อย ๆ เข้าไปอยู่ในตระกูล ไททัสได้และกลายเป็นรากฐานที่สำคัญสำหรับธุรกิจของเขามากกว่า บางทีเขาอาจจะพอใจด้วยซ้ำถ้ามันเป็นแบบนั้น”

แม่ของเธอรู้สึกอึดอัดมาก หล่อนไม่ได้คาดหวังว่าลูกสาวที่โง่เขลาของหล่อนคนนี้จะมองทะลุผ่านหล่อนได้

หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้อยู่อีก แม่ของเธอคงทำตัวแย่ ๆ เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองก่อนจะจากไปอย่างแน่นอน

“เธอเป็นพี่สะใภ้ของฉันนะ คุณแม่ คิดว่าเราปฏิบัติกับเธอแบบนี้มันดีแล้วเหรอ?” โจซี่หวังว่าจะปลุกจิตใต้สำนึกของแม่ของเธอให้ตื่นขึ้นได้

แม่ของเธอผิดหวังที่เธอเข้าใจช้าและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ส่วนไหนกันที่ลูกไม่เข้าใจ? มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถอยู่รอดได้ในระหว่างพวกเธอสองคน ฉันเป็นแม่ของเธอนะ แน่นอนที่ฉันคิดจะเลือกปกป้องเธออยู่แล้ว”

“ไม่กลัวเจย์จะเสียใจหรือไงคะ?” โจซี่ถาม

แม่ของเธอบอกว่า “เจย์จะไม่เป็นไรแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในชีวิตของเขา แต่ถ้าไม่มีเธอ ฉันก็ไม่สามารถใช้ชีวิตต่อไปได้อีก”

โจซี่จ้องมองเธออย่างว่างเปล่าด้วยสายตาที่พร่ามัวราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงในขณะนี้

“คุณแม่คะ ขอบคุณนะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอะไร”

“เป็นเด็กดีมาก” แม่ของเธอยิ้มอย่างสบายใจ

หลังจากที่แม่ของเธอเดินจากไป โจซี่ปาดเหงื่อที่เย็นยะเยือกออกจากหัวของเธอ

โชคดีที่เจย์มาบอกให้ความมั่นใจกับเธอก่อนหน้านี้เสียก่อน ไม่อย่างนั้น เธอคงตาบอดเพราะลูกระเบิดเคลือบน้ำตาลของแม่ไปแล้ว