ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 67

หลังจากที่เจย์รู้ว่าโจเซฟินล้มเหลวในการติดตามเจนสัน เขาก็ต้องโทรไปหาโรส ลอยล์ อย่างไม่เต็มใจ ด้วยความกังวลต่อความปลอดภัยของเด็กชาย

โรสตกใจเมื่อเห็นชื่อที่โทรเข้ามา เธอเผลอทำมือถือหลุดมือจนมันตกลงไปที่พื้น

มือถือตกลงที่พื้นเสียงดัง ด้านหลังของมือถือหลุดออกจากตัวเครื่องจนมันดับลง เสียงเรียกเข้าเงียบไปทันที

เจย์ อาเรส ที่รอฝั่งตรงข้ามรับสาย จนกระทั่งเสียงเหมือนหุ่นยนต์รายงานว่ามือถือปลายสายปิดเครื่อง ใบหน้าหล่อเหลาของเขามืดลงทันที

'กล้าดียังไงปิดเครื่องใส่ฉัน?'

เจย์ตัดสินใจที่จะไปยังชุมชนเจิดจรัสด้วยตัวเอง ในขณะที่เขาขับ Rolls Royce ออกจากโรงจอดรถ เขาก็ได้รับสายจากโรส

เจย์แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสายโทรเข้า จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเธอต้องยอมเขาเพราะชีวิตแม่ของเธออยู่ในมือเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ใจดีโทรกลับมาแน่

"ท่านอาเรส เมื่อครู่มีอุบัติเหตุนิดหน่อย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวางสายคุณนะคะ" โรส ลอยล์อธิบายอย่างระมัดระวังว่าทำไมมือถือถึงดับไป

รอยยิ้มแสยะบนใบหน้าของเจย์ เขากล่าวอย่างเย็นชา "ฉันคิดว่าเธอสำนึกผิดเพราะทำอะไรผิดไปมากกว่า!"

โรสเหงื่อแตก 'เป็นการเดาที่แม่นชะมัด!'

"เจนสันอยู่กับเธอรึเปล่า?"

"ใช่ค่ะ" โรสตอบอย่างเขินอาย

"ทำไมเขาไปอยู่ที่บ้านเธอ?" เจย์ถามเสียงแข็ง

"ฉันไม่รู้..." นั่นเป็นความจริง

การปฏิเสธของเธอทำให้เจย์ อาเรส โกรธกว่าเดิม "ฉันว่าฉันใจดีกับเธอมากเกินไป! ฉันควรจะตัดขาดจากปรสิตปลิ้นปล้อนแบบเธอ โรส ลอยล์ เธอจะบอกว่าเธอไม่เคยบอกเจนสันว่าเธอกำลังจะจากเขาไปตลอดกาลเหรอ?"

โรส ลอยล์ พูดไม่ออก

ข้อกล่าวหาและความโกรธของเจย์ อาเรส กลายเป็นโซ่ตรวนเธอ

"ฉันสาบานว่าฉันไม่เคยส่งข้อความให้เจนสันมาก่อน ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฉัน?" โรสตอบโต้อย่างอ่อนแอ เธอกำลังรู้สึกว่าเธอผิด

"ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง โรส? ใครอีกที่รู้ว่าเธอกำลังจะจากไปพรุ่งนี้ นอกจากฉันกับเธอ?" เจย์ อาเรส ซักถาม

โรส ลอยล์ พลันรู้ได้ทันที นอกจากเจย์กับเธอ ยังมีคนที่สามที่รู้เรื่องนี้: โรเบิร์ต ลอยล์