ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 731

หลังจากที่ท่านปู่เซเวียร์ตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อย แองเจลีนก็พาเขาออกจากแผนกการแพทย์ของแกรนด์เอเซีย

โคลเดินตามหลังพวกเขาโดยก้มหน้าลงราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

แองเจลีนหันกลับมาและเดินไปหาเขาอย่างโกรธเคือง “โคล ยอร์ก!” เสียงที่หยาบคายได้ขัดจังหวะความคิดของโคล

โคลเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยรอยยิ้ม

เวลาเธอโกรธแก้มพอง ๆ ก็ทำให้เธอดูน่ารักมาก

เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อเต็มของเขา

เขามีความอดทนเป็นศูนย์สำหรับผู้หญิงที่ไม่เคารพเขา ทว่า เขายอมทนกับแองเจลีนในทุกสิ่ง เขายังชื่นชมบุคลิกที่ไม่สะทกสะท้านของเธอโดยไม่รู้ตัวอีกด้วย

“เราต้องคุยกัน” แองเจลีนพูดอย่างตึง ๆ และเดินออกไป

โคลเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินตามเธอไปช้า ๆ

แองเจลีนเงยหน้าขึ้นมองเขาและทำหน้าจริงจัง “โคล ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่คุณช่วยชีวิตฉัน ฉันจะขอบคุณคุณตลอดไป ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ ฉันหวังว่าคุณจะลืมมันได้โดยเร็วที่สุดเพราะฉันไม่ต้องการให้คุณเสียเวลากับฉันอีกต่อไป”

โคลหัวเราะ “แองเจลีน ยังเร็วเกินไปที่เธอจะตัดสินเรื่องนี้ คน ๆ หนึ่งจะเปลี่ยนไปได้ แม้ว่าคุณจะไม่รักผมในวันนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าวันพรุ่งนี้คุณจะไม่รักผมหนิ ผมมั่นใจมากกว่าผมจะทำให้คุณตกหลุมรักผมให้ได้”

แองเจลีนรู้สึกผิดหวังอย่างมาก “ทำไมคุณดื้อรั้นจังเลย?”

หลังจากที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ บางทีมันอาจจะดีกว่าที่จะบอกเขาเกี่ยวกับความรักอันเป็นนิรันดร์ของเธอที่มีให้เจย์ แองเจลีนกล่าวว่า “คุณเห็นมันแล้วหนิ คนที่ฉันชอบคือท่านอาเรสแห่งแกรนด์ เอเซีย ฉันชอบเขาตั้งแต่อายุ 10 ขวบ เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันจะชอบไปตลอดชีวิต”

“เขาเป็นแค่คนพิการ สิ่งหนึ่งที่เขาควรมีคือความเมตตาด้วยซ้ำ” โคลถอนหายใจ

แองเจลีนเกลียดคนที่นินทาเรื่องเจย์มาก เธอเหวี่ยงหมัดใส่ดวงตาของโคลทันที ซึ่งทำให้เขามีตาสีช้ำเข้มในทันที

แองเจลีนพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าพูดถึงเขาในแง่ร้ายอีก”

โคลมีหน้าตาที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา “ผมถามไปทั่ว คุณเองถูกเขาทิ้ง ผู้ชายที่เนรคุณคนนั้นยังคู่ควรกับความรักของคุณอยู่อีกเหรอ แองเจลีน นี่มันไม่ใช่แล้วนะ”

ดวงตาของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันรู้”

โคลเห็นดวงตาที่สวยงามของแองเจลีนกลั้นน้ำตาไว้และพูดอย่างเจ็บปวดว่า “ลืมเขาเถอะ ผมจะรักคุณหมดทั้งหัวใจของผม”

แองเจลีนส่ายหัว

เธอจะลืมเขาได้อย่างไร?

โคลจับไหล่บาง ๆ ของเธอและจ้องมองดูเธอ “แองเจลีน ในเมื่อเขาทำให้คุณเจ็บปวดมามากมาย ทำไมคุณถึงไม่ไปจากเขาล่ะ? ชีวิตมันสั้นนะ ทำไมคุณถึงต้องทำให้ชีวิตของตัวเองเป็นปัญหาเพราะความรักนั้นด้วย?”

แองเจลีนผลักมือของเขาออกและเช็ดน้ำตาของเธออย่างเศร้า ๆ เธอกล่าวว่า “ตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ฉันจะไม่ทิ้งเขาในเวลานี้อย่างแน่นอน”

โคลรู้สึกไร้อำนาจเพราะเขาไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ให้เป็นอย่างที่เขาหวังได้

“ผมจะช่วยเขาให้พ้นจากปัญหา...” โคลพูดอย่างไม่เต็มใจนักเมื่อโคลพูดสิ่งนี้ออกมา

ดวงตาของแองเจลีนเบิกกว้าง “คุณจะช่วยเขาจริง ๆ เหรอ?”

ดวงตาจิ้งจอกของโคลประกายไปด้วยความชั่วร้าย “แต่คุณต้องแต่งงานกับผมนะ”