ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 748

เกรย์สันรู้สึกได้ว่าท้องฟ้าของเมืองอิมพีเรียลกำลังจะแปลเปลี่ยนไป

วัยรุ่นที่ยืนอยู่ในที่ที่มีลมและคลื่นรุนแรงที่สุด… วัยรุ่นผู้อยู่ยงคงกระพันที่เอาชนะอุปสรรคทั้งหมดได้กลับมาแล้ว

เมื่อเกรย์สันกำลังจะหันหลังและจากไป เจย์ก็หยุดเขาไว้ทันใด “รอเดี๋ยว”

เกรย์สันหันกลับมามองเขา

เจย์กล่าวว่า “ส่งข้อมูลที่เรารวบรวมได้ไปให้แองเจลีน ปล่อยให้เธอทำหน้าที่ลงโทษครอบครัวไททัสเอง”

เขาหยุดเล็กน้อยแล้วพูดอย่างชั่วร้ายว่า “เธอต้องมีความสุขที่ได้แก้แค้นในนามของครอบครัวเซเวียร์แน่ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น แม่เลี้ยงและพ่อของเธอก็จะไม่กล้าดูถูกเธอได้อีกต่อไป”

เกรย์สันตกใจเล็กน้อย ท่านประธานอาเรสใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาใจคุณโรส เขาไม่เพียงต้องการให้เธอยิ้ม แต่ยังต้องการให้เธอต่อสู้เพื่อได้ตำแหน่งของเธอด้วย

เกรย์สันกล่าวว่า “ได้ครับ ท่านประธานอาเรส”

ในเมืองนางแอ่น ณ คฤหาสน์ไททัส

ชายสองคนแบก ฟอร์เรสท์ไททัสที่ได้รับบาดเจ็บและรีบพาเข้าไปในคฤหาสน์ของไททัสด้วยความตื่นตระหนก

“คุณลุง!” ฟอร์เรสท์ร้องเรียกอย่างน่าเศร้า

โยเซมิตี ไททัสกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เพลิดเพลินกับการดื่มกาแฟของเขาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงของหลานชาย เขาก็มองออกไปนอกประตูอย่างร้อนรน

“เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณลุง รถของเราถูกบดทับไปแล้ว คนของเราถูกทำร้ายด้วย”

โยเซมิตีขมวดคิ้วและวางถ้วยกาแฟในมือลงบนโต๊ะกาแฟอย่างหนัก กาแฟสีน้ำตาลเข้มกระเด็นออกมา

“ใครกล้ายุ่งกับคนของฉัน?”

“คุณลุง ผมถามเขาแล้ว แต่เขาบอกว่าเราไม่คู่ควรที่จะรู้ชื่อเขา เขาไม่ได้เปิดเผยให้เราทราบ”

แองเจลีนได้ยินเสียงขมขื่นและประชดประชันของแอนจากระยะไกล “พวกคุณทุกคน อย่าทำหน้าตาบูดบึ้งแบบนั้นให้ฉันสิ พวกคุณคิดว่าฉันอยากกลับมาที่นี่มากนักเหรอ เป็นเพราะนายท่านจอร์จที่ทิ้งเสื้อผ้าของเขาไว้ที่นี่และสั่งให้ฉันมาช่วยเขาขนกลับ”

ใบหน้าของแองเจลีนซีดในขณะที่เธอรีบก้าวยาว ๆ ไปที่ห้องรับแขก เธอเห็นเชอร์ลี่ย์กอดแม่ของเธออยู่ ไหล่ของแม่สั่นและมีน้ำตาที่หางตา เธออยากจะร้องไห้ แต่ก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะอดทน

แอนนั่งบนโซฟาและไขว่ห้าง เธอต้องการจะกวนใจคุณนายเซเวียร์อย่างจงใจ “พี่ใหญ่ คุณจะไปเก็บเสื้อผ้าของนายท่านจอร์จให้หรือจะให้ฉันเข้าไปเก็บเอง?”

หลังจากพูดจบ แอนก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไป

“หยุดอยู่ตรงนั้น” แองเจลีนพูดอย่างโกรธจัด

แอนหันกลับมาและเห็นแองเจลีน มีใบหน้าที่เยาะเย้ยอยู่บนใบหน้าของเธอ “ฮ่า ๆ นายหญิงกลับมาแล้วเหรอ ผู้หญิงคนนี้มีลูกแล้วแต่ยังมาอาศัยอยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเธอได้อีก ไม่กลัวจะกลายเป็นตัวตลกสินะ”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเห็นชายหนุ่มรูปงามที่มีท่าทางสง่างามเดินตามหลังแองเจลีนเข้ามา

เขาสูงและยิ้มแก้มปริเมื่อมองผ่านดวงตาของเขา ถึงอย่างนั้น รอยยิ้มอันสงบสุขของเขาช่างเย็นยะเยือก