ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 773

มันเป็นเวลาตี 4 เมื่อโคลกลับมาที่คฤหาสน์บนหุบเขา

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป คาร์สันก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาราวกับผี

“คุณกำลังจะออกไปข้างนอกหรือคุณเพิ่งกลับมา นายน้อย?” คาร์สันขยี้ตาอย่างง่วงนอน เสียงของเขาคล้ายกับผีที่คลานออกมาจากบ่อน้ำโบราณ

โคลถอดเสื้อคลุมในมือของเขาวางไปบนแขนของคาร์สัน จากนั้นเขาก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่มืดมน เขาหยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์แบบพกพาขึ้นมาวางบนโต๊ะและเริ่มดื่มมัน

คาร์สันเดินเข้ามา “ใครทำให้คุณไม่มีความสุขกันนะ นายน้อย?”

โคลกลืนแอลกอฮอล์เข้าไปหนึ่งอึกและมุมริมฝีปากของเขาก็ขดขึ้นด้วยความโกรธ

“แองเจลีน เซเวียร์ หญิงผู้ถูกสาปคนนั้น เธอปฏิเสธฉันจริง ๆ หลังจากที่ฉันไปที่นั่นเพื่อเสนอตัวเอง!” โคลเย้ยหยันอย่างโกรธจัด

กรามของคาร์สันอ้าค้างลงมาด้วยความประหลาดใจ

เขาได้ยินถูกแล้วใช่ไหม? นายน้อยของเขาออกไปเพื่อจะสนุกสนานกับผู้หญิงคนนั้นในตอนกลางคืน แต่ถูกปฏิเสธกลับมาแทน?

โคลมุ่งไปที่คำตอบสนองที่เกินจริงของคาร์สัน “หุบปากไปเลย”

คาร์สันใช้มือของเขาปิดปากของเขาเองและพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณทำให้เข้าใจยากเกินไปหรือเปล่า นายน้อย? พวกผู้หญิงชอบแกล้งทำเป็นสงวนตัวและกลัวว่าพวกเธอจะทิ้งความประทับใจแบบไม่เอาใจใส่ บางทีเธออาจจะคลายความยับยั้งเพื่อจับคุณได้อย่างดีนะ”

โคลมองไปที่คาร์สัน “ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงของเธอ รอให้เธอเปลื้องผ้า นั่นดูเข้าใจยากหรือเปล่า?”

ปากของคาร์สันกระตุกอย่างรุนแรง “นั่นมันก็ดูเข้าใจไม่ยากครับ”

โคลพูดอย่างขมขื่นว่า “แองเจลีน เซเวียร์ นั่นทำให้จิตใจของฉันหน่วงจริง ๆ”

คาร์สันมองไปที่นายน้อยที่แสดงออกถึงความรักและความเกลียดชังบนใบหน้าของเขา เขาต้องการเทิดทูนแองเจลีน เซเวียร์อย่างแท้จริง

แม้ว่าเธอจะปฏิบัติต่อนายน้อยด้วยวิธีนี้ เขาก็ยังไม่ต้องการที่จะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ สินะ?

“ยังไงก็ตาม ฉันกำลังบอกนายว่า ฉันชอบแองเจลีนและลูก ๆ ของเธอทั้งสามคน นายต้องคิดหาวิธีที่จะพาพวกเขาทั้งหมดมาให้ฉัน”

คาร์สันเหลือบมองไปยังแสงรุ่งอรุณที่มืดครึ้มและตอบว่า “ใกล้จะสว่างแล้ว นายน้อย คุณควรไปนอนได้แล้ว หลังจากที่คุณตื่นขึ้นมา บางทีผมอาจจะเชิญคุณเซเวียร์มาที่หุบเขานี้ได้สำเร็จก็ได้นะ”

จากนั้น โคลก็เอนตัวเพื่อเดินไปทางห้องนอนชั้นบน

คาร์สันแตะคางเรียวของเขาอย่างเด็ดเดี่ยว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงวับ “ถึงเวลาที่เราจะได้พบกันแล้ว แองเจลีน เซเวียร์”

ณ สนามหลังบ้านของตระกูลไททัส

มันเป็นเวลาเช้าตรู่ ยูมิลืมตาขึ้นมาและกรีดร้องเมื่อเห็นชายคนนั้นนอนอยู่ข้าง ๆ เธอ

“ฮะ?”