ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 948

แองเจลีนเหยียบรองเท้าส้นเข็มของเธอลงแล้วจากไป

เกรย์สันเดินไปบอกเจย์ด้วยความเคารพว่า “ประธานของผมอาจดูดุดันนะครับ แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่อบอุ่น เมื่อไปที่แกรนด์เอเชีย เธอจะไม่ทำเรื่องให้ยุ่งยากสำหรับคุณหรอกครับ”

เจย์พยักหน้า

เกรย์สันส่งเจย์ลงไปข้างล่างและเปิดประตูรถเฟอร์รารี่ให้เขาด้วยความเคารพ เจย์รู้ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแองเจลีนนั่งอยู่ข้างใน

“ผมควรไปรถคันข้างหลังใช่ไหม?” เจย์รู้สึกไม่สบายใจด้วยเหตุผลบางอย่าง

เกรย์สันแสดงสีหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “ท่านประธานของผมต้องจัดการกับคนก่อปัญหามากมายทุกวัน นั่งไปกับเธอในรถคันนี้นี่แหละครับ เพราะมันจะง่ายกว่าสำหรับเธอที่จะถามบางอย่างเกี่ยวกับพิมพ์เขียว”

เจย์เหลือบมองแองเจลีนอย่างรู้สึกผิด ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นเธอในมาดนางมารเช่นนี้

มันเหมือนราวกับว่าเขาติดค้างเธอจากชาติที่แล้วอย่างไรอย่างนั้นเลย

แองเจลีนมองไปที่เขาด้วยท่าทางเย็นชา แล้วพูดอย่างดุดันว่า “เป็นอะไรไป? คุณคิดว่าฉันจะกินคุณเข้าไปเหรอ? ฉันไม่สนใจหรอกนะต่อให้คุณจะเป็นเจ้าชายแฮร์รี่ก็เถอะ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่กินคุณหรอก”

เจย์เดินขึ้นรถไปอย่างประหม่า เขายังคงรู้สึกราวกับว่าคำพูดที่ผู้หญิงคนนี้เค้นออกมาจากปากล้วนเป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยความหมองมัวและน่าขนลุก

“ผมไม่ใช่เจ้าชายแฮร์รี่” เขาพูดอย่างอับเฉา

คนขับรถยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

แองเจลีนใช้เอกสารในมือของเธอฟาดลงที่ด้านหลังศีรษะของคนขับรถ “นายยิ้มทำไม? ตามองไปที่ถนนสิ”

เจย์อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเมื่อเขาได้ยินเสียงเอกสารที่ฟาดลงตรงด้านหลังศีรษะของคนขับรถแบบนั้น

ผู้หญิงคนนี้รุนแรงเกินไปแล้ว

เธอก็คือนางมารร้ายตัวจริง

เมื่อเจย์ได้เข้ามานั่งในรถแล้ว แองเจลีนก็เปลี่ยนใจ “ไปที่สวนบันทึกรัก”

เจย์รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเลยหันหน้าไปมองที่เธอ “เราไม่ได้กำลังจะไปที่บริษัทของคุณหรอกเหรอ?”

แววตาของแองเจลีนเผยให้เห็นถึงความสับสน แม้ว่าเธอจะไม่ได้เสาะหาสาเหตุที่เจย์ปรากฏตัวต่อหน้าเธอในสภาพที่หดหู่ใจเช่นนี้ แต่เธอก็จำได้ว่าโจเซฟินได้เล่าถึงภาพที่เจย์หนีออกมาจากกองไฟ...

ในตอนนั้นเธอก็รู้ดีว่าเขาคงจะไม่สามารถหนีออกมาได้ในสภาพที่สมบูรณ์

แองเจลีนดีใจเหลือเกินที่เขารอดชีวิตมาได้และปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้อีกครั้ง

เขาอาจจะจำเธอไม่ได้แล้วและเขาอาจจะแต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว แต่แองเจลีนก็ยังรู้สึกขอบคุณมากสำหรับการเจอกันโดยบังเอิญเช่นนี้

“มากับฉันเถอะ แล้วฉันจะปกป้องนายต่อจากนี้ไปเอง ฉันจะอนุญาตให้นายใช้อำนาจในเมืองอิมพีเรียลนี้ได้เลย” แองเจลีนพูดและยื่นข้อเสนอ

เจย์ตอบอย่างอับจนหนทาง “ทำไมผมต้อง-”

แองเจลีนพูดต่อ “ติดตามฉันสิ แล้วคุณจะมีเงินทั้งหมดในโลกใบนี้ไว้ใช้ คุณจะนอนกับฉันเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ”

เจย์มองเธออย่างไม่พูดอะไรไม่ออก...

“คุณรู้ตัวไหมว่าคุณอาจมีฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนที่หลั่งออกมามากเกินไป? คุณไม่คิดว่าคุณควรไปโรงพยาบาลเพื่อรักษามันหน่อยเหรอ?”