ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 963

โจเซฟินมึนงง “ฉันคิดว่าพวกพี่จะมีความสุขหลังจากที่ได้กลับมาเจอกันซะอีก ใครจะรู้ว่าจะมีปัญหามากมายใช่ไหม? พี่ชายของฉันไม่มีความรู้สึกต่อพี่จริง ๆ”

แองเจลีนท้อแท้ “ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้อ่อนโยน ไม่สวย และไม่เป็นผู้หญิงพอ แต่ฉันก็ดูแลเขาดีมาก มันทดแทนสิ่งที่ฉันขาดไม่ได้รึไง?

โจเซฟินมองเธอด้วยความไม่อยากเชื่อ

จากนั้นเธอก็พูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “มันต้องเป็นเจ้าบ้าเซย์นแน่ ๆ เขาจะเรียกพี่ว่ายัยเสือโคร่งทุกวันใช่ไหม? เขาล้างสมองพี่รึเปล่า? พี่แองเจลีน พี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด อ่อนโยนที่สุดและมีเสน่ห์ที่สุดสำหรับฉัน”

แองเจลีนแค่เชื่อเธอไม่ได้

โจเซฟินไม่สบายใจ “นับตั้งแต่พี่กลายเป็นประธานของแกรนด์ เอเซีย เธอก็เริ่มใช้น้ำมันน้ำผึ้งมาส์กความสวยอันเป็นธรรมชาติของพี่ ทั้งหมดก็เพื่อป้องกันบรรดาผู้ชายพวกนั้นจากการจ้องเธอมากเกินไป ถ้าเธอไม่หยาบคาบมากพอ ผู้ชายพวกนั้นก็จะเล่นหน้าเล่นตาเธอ ที่เธอทำและเสียสละไปก็เพื่อปกป้องกองทุนของพี่ชายฉัน ยังไงก็ตาม ลึก ๆ แล้ว ฉันก็รู้ว่าเธอคือที่แองเจลีนที่อ่อนหวาน สวย และซื่อสัตย์”

ในตอนนั้น น้ำตาของแองเจลีนก็ไหลอย่างอิสระ “เวลาล่วงเลยไป ฉันคิดว่าฉันจะลืมว่าฉันดูเป็นยังไง”

โจเซฟินคิดหนักและนาน “พี่ชายของฉันไม่เคยขัดเธอได้ ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ใจอ่อน ถ้าเธอยังคงเข้าหาเขา”

แองเจลีนมองโจเซฟีนอย่างน่าสงสาร “แล้วฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง?”

“เธอทำอะไรกับเขาในตอนที่เป็นเด็กล่ะ? ก็แค่ทำสิ่งที่เธอเคยทำเมื่อก่อน”

จู่ ๆ แองเจลีนก็มีความคิดที่เปล่งประกาย น้ำตาของเธอได้กลายเป็นรอยยิ้มในทันที “ฉันเข้าใจแล้ว”

แองเจลีนกระแทกขวดไวน์ลงบนโต๊ะ เธอมีออร่าของความมั่นใจและตั้งใจขณะที่เธอเดินออกจากประตู

โจเซฟีนตะโกนให้กับเธอ “พี่แองเจลีน เธอจะไปไหนในเวลากลางคืนแบบนี้?”

แองเจลีนตอบกลับว่า “ฉันกำลังไล่ตามผู้ชายของฉัน”

ยามราตรี

ชาวประมงตื่นเต้นมาเพราะในตอนนี้พวกเขามีงานและประกันสังคม

พวกเขาลากเจย์ไปยังร้านอาหารหรูที่ถนนสายอาหารใกล้ ๆ เพื่อฉลอง

หน้าของเจย์ดูซีด “ฉันไม่ได้สำส่อน”

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้น จ่ายเงินและออกจากที่นั่นด้วยตัวเอง

แสงไฟบนท้องถนนสลัว ๆ

เจย์หอบร่างกายที่อ่อนแอออกมาในขขณะที่แสงไฟบนท้องถนนก็ส่องเป็นเงาทอดยาวอยู่ข้างหลังเขา

รองเท้าส้นสูงสีขาวคู่หนึ่งก็วิ่งไล่ตามเขามาในทันที

เจย์ยิ่งรู้สึกแย่ในตอนนั้น บางครั้ง อาการแพ้ของเขาจะเล็กน้อย ในบางครั้งมันจะรุนแรง มันอาจจะเป็นเพราะเขารู้สึกอ่อนแอเล็กน้อยหลัง ๆ มานี้ และอาจเป็นเพราะปริมาณแอลกอฮอล์ที่สูงในไวน์ขาวที่เขาดื่ม เช่นนั้นแล้ว อาการแพ้ของเขาจึงกระทบมากกว่าแค่ผิวหนัง

ไม่นานนัก เขาก็รู้สึกหายใจไม่ออก เขาเริ่มหายใจเร็วขึ้น

เขานั่งลงบนทางเท้า เอื่อยเฉื่อยและโซเซ เขาจับที่คอซึ่งกำลังรัดแน่นในทุก ๆ วินาทีที่ผ่านไป ในตอนนั้น เขาคิดว่าเขาจะตายแบบนี้อย่างโดดเดี่ยว