ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 977

หลังจากที่เธอและเจย์เดินออกมาจากห้องไอซียู เจย์ก็ได้แสดงความรู้สึกขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ “ขอบคุณนะครับ”

แองเจลีนพูดว่า “ถ้านายต้องการขอบคุณใครสักคน อย่างน้อยนายควรแสดงความจริงใจด้วยการเลี้ยงอาหารฉันนะ"

“คุณอยากกินอะไร?” เจย์ดูไม่เต็มใจอย่างยิ่งราวกับว่าเขากำลังจะไปที่ลานประหาร

แองเจลีนครุ่นคิดอยู่นานพอสมควร “เดี๋ยวฉันพานายไปเอง”

แองเจลีนพาเจย์ไปที่โรงแรมระดับ 5 ดาวในเมืองอิมพีเรียล และเลือกห้องอาหารส่วนตัวสำหรับคู่รัก

เมื่อเจย์เห็นห้องที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่แสนโรแมนติก แววตาของเขาก็ดูเหมือนทำอะไรไม่ถูก แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขากำลังจะตอบแทนบุญคุณแก่แองเจลีน เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องระงับความไม่พอใจของเขาไว้

แองเจลีนนั่งลงฝั่งตรงข้ามโต๊ะ และเมื่อพนักงานเสิร์ฟนำเมนูอาหารมา เจย์ก็ยื่นให้แองเจลีนอย่างสุภาพบุรุษ

“ทำไมคุณไม่สั่งล่ะ?”

ดังนั้นแล้ว แองเจลีนจึงสั่งอาหารจานโปรดของเขาทั้งหหมด

เจย์ยังคงลังเลว่าจะเขาควรสั่งอะไรเบา ๆ ให้ตัวเองดีไหม แต่ทว่าแองเจลีนได้ส่งเมนูอาหารคืนให้พนักงานเสิร์ฟแล้ว

พนักงานเสิร์ฟจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

เจย์แอบคิดว่านางมารร้ายคนนี้ต้องถูกตามใจจนนิสัยเสียตั้งแต่ตอนยังเป็นเด็ก และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเอาแต่ใจตัวเองโดยที่ไม่มีความสามารถในการนึกถึงคนอื่นเลย

ไม่นานนัก อาหารอันโอชะก็ถูกนำมาเสิร์ฟ

เมื่อเจย์มองดูอาหารรสชาติเบา ๆ ที่ถูกสั่งมา เขาก็นิ่งงันไป “คุณไม่กินเผ็ดเหรอ?”

แองเจลีนยกมือขึ้นมาเท้าคางและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่นายไม่เห็นเหรอ? ฉันกำลังปรับตัวกับนายอยู่นะ”

เจย์ “...”

นั่นเธอหมายความว่าเขาได้เอามาตรฐานของตัวเองไปวัดกับเธอเหรอ?

แองเจลีนไม่ได้พูดเกินจริงเลยตอนที่เธอบอกว่าเธอกำลังปรับตัวกับเขาอยู่

แม้ว่าแองเจลีนจะเป็นคนสั่งอาหาร แต่ทุกจานล้วนก็มีรสชาติที่ถูกปากเขา

เจย์กินอย่างเอร็ดอร่อย

แองเจลีนจ้องมองเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเอาอกเอาใจ

“คิดว่าจะคุณจะอิ่มได้เหรอ ถ้าคุณยังเอาแต่จ้องผมแบบนั้น?” เจย์ดีดนิ้วแล้วเหลือบมองเธอ

ช่างไร้ความเป็นสุภาพบุรุษสิ้นดี!

แองเจลีนอธิบายกับเขาด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “น้ำผึ้งนี้เป็นผลิตภัณฑ์ดูแลผิว แกรนด์เอเซียผลิตออกมาโดยเฉพาะและสามารถให้ความชุ่มชื้นกับผิวของฉันได้อย่างมีประสิทธิภาพแล้วก็ยังคงความสวยงามเอาไว้”

นัยน์ตาที่มีเสน่ห์ของเจย์เต็มไปด้วยความงงงวย “คุณแน่ใจเหรอว่านี่คือ...สวยน่ะ?”

เขามีปัญหากับมาตรฐานความสวยงามของเขาหรือเปล่านะ?

“เห็นได้ชัดเลยว่ามันดูน่าเกลียดมาก” เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา

แองเจลีนพูดว่า "ฉันรู้ แต่ชั้นของน้ำผึ้งพวกนี้เป็นการปกปิดของฉัน"

เจย์มองเธออย่างสงสัย “คุณกำลังพยายามปกปิดอะไรเหรอ? มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกที่คุณน่าเกลียดน่ะ!”

แองเจลีนพูดด้วยความลำบากใจว่า “ฉันจะดูมีเสน่ห์มากเกินไปเวลาไม่แต่งหน้าน่ะ แล้วสายตาของพวกพนักงานก็จะจ้องมาที่หน้าฉันตอนเวลาที่ประชุมกัน เพราะฉะนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่กระทบกระเทือนกับงาน ฉันเลยคิดถึงวิธีการที่ยอดเยี่ยมนี้ขึ้นมาได้โดยที่ฉันสามารถปกปิดความสวยของก็ได้แล้วก็สามารถดูแลงานพวกนั้นได้ในเวลาเดียวกัน”

เจย์ “...”

เมื่อจ้องมองไปที่ใบหน้าเยิ้ม ๆ และโหดเหี้ยมของเธอ.... เขาพยายามนึกจินตนาการขั้นสูงที่สุดของเขา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเธอจะสวยขนาดไหนเมื่อตอนที่เธอหน้าสด

เจย์พูดอย่างเยาะเย้ย “คุณเคยตกใจกับหน้าสดของคุณเองหรือเปล่า?”