รักแสนร้าย นิยาย บท 14

บทที่14 เพราะชอบเธอไงเลยแตะต้องเธอ

“อย่าดุอย่างงี้สิ” ผู้ชายคนนั้นเก็บมือกลับไปอย่างเศร้าใจ “เพราะชอบเธอไงเลยแตะต้องเธอ”

กู้เหวยยีมองบนใส่เขา คิดแค่ว่าเขาพูดเล่น

“เธอรอฉันที่นี่ก่อนนะ ฉันไปคุยเรื่องจองห้องของพรุ่งนี้กับหัวหน้างานก่อน” เขาพูดพร้อมเดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้างาน แล้วหันกลับมาพูดอีกว่า “ฉันชื่อฮั่วเจียงเหยี่ยนะ เจ้าคนน่ารัก เธอล่ะ?”

“กู้เหวยยี”

“เหวยยี? คนเป็นเหมือนชื่อเลย เธอพิเศษมากจริงๆ” ฮั่วเจียงเหยี่ยพูดจบก็กะพริบตาใส่กู้เหวยยีแบบปล่อยเสน่ห์เต็มที่

กู้เหวยยีพูดไม่ออก ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ คำหวานๆ ชมผู้หญิงพูดออกมาได้ง่ายๆ จีบสาวบ่อยแน่ๆ เลย

แต่แบบนี้ก็ดี ถ้ากู้เหวยยีหลอกเอาเงินเขาจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด

เขาขับรถหรู แถมยังเป็นลูกค้าประจำของคลับเฮาส์ระดับดีๆ แบบนี้ เงินมีไม่ขาดมือแน่ๆ จิ้กเงินเขาสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง..........

ฮั่วเจียงเหยี่ยเข้าไปแค่ไม่กี่นาทีก็ออกมาแล้ว หัวหน้าสวี่ส่งเขาออกมาด้วยตัวของเธอเองเลย แล้วยิ้มพร้อมพูดกับกู้เหวยยีว่า “กู้เหวยยี ใช่ไหม เธอมานี่หน่อย”

กู้เหวยยีอึ้งไปสักพัก เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามว่า “มีอะไรรึเปล่าคะ?”

หัวหน้าสวี่พูดด้วยสีหน้าที่ใจดียิ้มแย้มว่า “ฉันไปพิจารณาดีๆ มาแล้ว รู้สึกว่าเธอสามารถมาทำงานที่คลับเฮาส์ของเราได้ แต่ว่าต้องเริ่มทำตั้งแต่พื้นฐาน ช่วงเช้าของพรุ่งนี้เธอมาหาฉันหน่อย ฉันจะเตรียมคนที่จะอธิบายรายละเอียดงานให้เธอไว้”

กู้เหวยยี แอบดีใจ “ขอบคุณหัวหน้าสวี่นะคะ.......แต่ว่า ทำไมอยู่ดีๆ คุณถึงเปลี่ยนใจล่ะคะ ก่อนหน้านี้คุณ........”

หัวหน้าสวี่มองไปที่ฮั่วเจียงเหยี่ย ยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณชายฮั่วมาขอร้องให้ ฉันจะกล้าหักหน้าเขาได้ยังไงล่ะกู้เหวยยีเธอก็ขอบคุณคุณชายฮั่วดีๆ ล่ะ”

หัวหน้าสวี่พูดจบ ก็ก้มหน้าลาเป็นมารยาท แล้วปิดประตูห้องทำงานไป

ฮั่วเจียงเหยี่ยยืนพิงกำแพงอย่างชิวๆ ถามเธอว่า “เจ้าคนน่ารัก เธอจะขอบคุณฉันยังไงเหรอ?”

กู้เหวยยีขยี้ไปที่จมูกของตัวเอง พูดพร้อมหลบสายตาของฮั่วเจียงเหยี่ย “ฉันไม่มีเงินเลี้ยงข้าวนาย และก็ไม่มีเงินซื้อของขวัญให้นายด้วย”

ฮั่วเจียงเหยี่ยชี้ไปที่ตัวเองพร้อมพูดว่า “ฉันดูเหมือนคนที่ขาดข้าว1มื้อหรือขาดของขวัญสักชิ้นเหรอ?”

กู้เหวยยีส่ายหัวด้วยความซื่อบื้อและเชื่อฟัง “ไม่เหมือนนะ”

ตอนที่สองคนนั้นไปทานข้าวกันที่ร้านอาหารกู้เหวยยีเจียมตัวขึ้นเยอะอย่างเห็นได้ชัด

รู้สึกได้ว่าฮั่วเจียงเหยี่ยใช้เท้าแตะไปที่น่องขาของเธอใต้โต๊ะอาหารกู้เหวยยีอยากเหยียบเท้าเขามาก แต่นึกถึงตระกูลและความรวยของฮั่วเจียงเหยี่ย เธอก็ทนต่อไป นั่งกินข้าวไปเงียบๆ

ฮั่วเจียงเหยี่ยพูดด้วยความไม่พอใจ “ทำไมอยู่ดีๆ เธอกลายเป็นคนน่าเบื่อแบบนี้หล่ะ? ฉันกำลังหยอดเธออยู่นะ เธอตอบสนองหน่อยสิ”

กู้เหวยยีรีบเผยรอยยิ้มปลอมๆ ที่ใช้ตอนทำงานออกมา ยืดปลายเท้าขึ้นมา แล้วไปเขี่ยๆ ที่น่องขาของฮั่วเจียงเหยี่ยเหมือนกัน

แต่ฮั่วเจียงเหยี่ยกลับขมวดคิ้วขึ้นมา เหมือนว่าจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

กู้เหวยยีคิดในใจว่า หรือว่าตัวเองทำผิดวิธี?

ขณะที่เธอกำลังจะเปลี่ยนวิธีอื่น ฮั่วเจียงเหยี่ยกลับเอาซ่อมของเขายืนเข้าไปที่ถ้วยของกู้เหวยยี แล้วก็เสียบเอาเนื้อของเธอไป

กู้เหวยยีเงยหน้ามองเขา

ฮั่วเจียงเหยี่ยกินชิ้นแรกเข้าไป แล้วก็เสียบเอาชิ้นที่สอง..ชิ้นที่สามไป.....