รักแสนร้าย นิยาย บท 16

บทที่16 แค่การค้า

กู้เหวยยีเลี้ยงข้าวพี่หงไป1มื้อ เพื่อเป็นการบอกลา พี่หงจะคิดเงินเดือนให้เธอ แต่กู้เหวยยีไม่ได้รับไว้ เธอกลับรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้บุญคุณพี่หง

โชคดีที่มีเธอคอยดูแลช่วงหลังออกจากคุก ไม่อย่างงั้นตอนนี้กู้เหวยยียังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะไปซุกหัวนอนอยู่ที่ปากทางไหน

หลังจากที่แยกกันกับพี่หงแล้วกู้เหวยยี ไปหาโรงแรมราคาถูกแล้วอาศัยอยู่ที่นั่น ช่วงเช้าของวันรุ่งขึ้นก็ไปที่คลับเฮาส์ใหม่ ไปเจอหัวหน้าสวี่

งานที่หัวหน้าสวี่ให้เธอเป็นบริกร คอยรับผิดชอบเรื่องเสิร์ฟเครื่องดื่ม ของกินเล่นและผลไม้ให้กับลูกค้าในห้อง

ตัวงานนั้นง่ายมาก แต่กฎระเบียบเยอะพอสมควร

“ตอนที่เธอเอาอาหารไปเสิร์ฟ เธอต้องก้มหน้าไว้ อย่ามองไปเรื่อย ไปเห็นอะไรเข้าก็ห้ามพูดออกไปเด็ดขาด ถ้าพวกเราจับได้ว่าเธอแอบปล่อยข่าวเรื่องส่วนตัวของลูกค้าล่ะก็ ถึงตอนนั้นเธอเจอดีแน่ ！”

หัวหน้าพนักงานพูดไปพร้อมพาเธอดูสถานที่ทำงานคร่าวๆ

“อีกอย่าง ถ้าลูกค้ามีคำสั่งหรือความต้องการอะไร เธอต้องทำตามที่ลูกค้าต้องการให้ได้ ห้ามทำให้เขาไม่พอใจ คนที่มาเที่ยวที่นี่ เป็นคนมีระดับทั้งนั้น แต่ละคนเป็นคนใหญ่คนโตที่ไม่ว่าเธอหรือฉันก็สามารถทำอะไรเขาได้ เพราะฉะนั้น มีสติขึ้นมาหน่อย ทำงานดีๆ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจค่ะ”กู้เหวยยีพยักหน้าตอบรับ “ฉันมีคำถามค่ะ ไม่ทราบว่าที่คลับเฮาส์มีหอพักพนักงานไหมคะ? ฉันยังไม่มีที่อยู่ชั่วคราวค่ะ.......”

หัวหน้าพนักงานขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยปากพูดพร้อมสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่หางตาไปเห็นหัวหน้าสวี่เดินผ่านมาพอดี เธอรีบเปลี่ยนสีหน้าแล้วยิ้ม “หัวหน้าสวี่”

หัวหน้าสวี่พยักหน้า วันนี้เธอเปลี่ยนชุดทำงานเป็นสีแดงสด ทำให้เธอดูมีความสามารถและเซ็กซี่

“พอพักพนักงานมี รอเธอทำเอกสารเข้าทำงานเสร็จ ฉันจะให้คนพาเธอไป” หัวหน้าสวี่พูด

“ขอบคุณค่ะหัวหน้าสวี่”

หัวหน้าพนักงานรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ที่คลับเฮาส์มีหอพักพนักงานก็จริง แต่หอพักพวกนั้นมีไว้ให้พนักงานขายบริการ แถมยังจัดตามความฮอตของพนักงาน แบ่งเป็นแต่ละระดับ ระดับต่ำๆ อย่างพนักงานเสิร์ฟ แม้แต่หอพักรวมยังไม่มีสิทธิ์อยู่เลย

แต่ทำไมหัวหน้าสวี่ถึงตอบตกลงว่าจะจัดการให้เธอ

หรือว่ากู้เหวยยีเป็นเด็กมีเส้นสายหรือ?

หัวหน้าสวี่ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่พยักหน้าแล้วเดินออกไป

1อาทิตย์ผ่านไปกู้เหวยยีเริ่มรู้สึกชินและชา เธอก้มหน้าไว้แล้วเอาเหล้าไปเสิร์ฟที่ห้องห้องหนึ่ง

ตามเคย

แค่ไม่คาดคิดว่า เธอจะเจอพี่จูโดนกลั่นแกล้งอยู่ในนั้น

ไม่รู้ว่าไปมายังไงเธอก็ไปทำให้เฒ่าแก่คนหนึ่งในนั้นไม่พอใจ เฒ่าแก่คนนั้นเอาบุหรี่ครึ่งซองที่เหลือ แช่เข้าไปในเหล้า แล้วผสมกัน ให้พี่จูดื่มลงไป

พี่จูนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น กระโปรงของเธอถูกกระชากจนเบี้ยว ตรงหน้ามีรอยฝ่ามือ ขอร้องพร้อมน้ำตา

แต่เฒ่าแก่คนนั้นตบไปที่หน้าพี่จูพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา ถามเธอว่า “จะดื่มไม่ดื่ม? อีผู้หญิงสำส่อน”

กู้เหวยยีวางขวดเหล้าลง ตามหลักแล้ว เธอรู้ว่าตัวเองไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟ เธอทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าตามความรู้สึกแล้ว เธอยอมไม่ได้จริงๆ ที่ต้องทนเห็นพี่จูโดนรังแก

“เฒ่าแก่คะ ยาสูบที่แช่กับเหล้า กินแล้วอาจจะเป็นเรื่องได้นะคะ” เธอเอ่ยปากพูดแทนพี่จูจนได้