รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 173

บทที่ 173 เขาคือพี่สาวฉัน

“ใช่ๆ เช็คธนาคารยังอยู่ที่ฉันนี่” 

มู่เฉินหย่วนนึกขึ้นได้ เลยถามถังซิน “ทำไมเธอถึงคิดว่าน้องเธอเป็นเกย์ล่ะ”

“ก็ครั้งก่อนโทรไปเรียกให้มากินข้าว” ถังซินพูดในคอ “คนรับสายดูเลือดร้อนมาก เหมือนจะเป็นผู้หญิงนะ ฉันเลยปะทะกับเขาไป ฉันถามน้องฉันว่าเดี๋ยวนี้คบผู้ชายแล้วเหรอ เขาตอบว่านั่นรูมเมท ตอบแบบเสียงเบาๆอ่ะ แล้วก็....” 

ถังซินฟุบลงไปข้างอ่าง “ตอนฉันถามเขา เขาอึกอัก ดูมีพิรุธมาก”

“วันไหน” 

“เอ่อ ถามทำไมเหรอ น่าจะวันพุธมั้ง” 

มู่เฉินหย่วนลูบคาง นึกได้ว่าเช้าวันพุธจู่ซือซือส่งข้อความมาให้เขาหลายข้อความมาก บอกว่าหมาป่าคือผู้คุ้มกันเขา สุดท้ายก็ทิ้งเขาไว้แล้วไปกับผู้หญิงคนอื่น

เขาเลยไปกับกวนชิงเฟิง เขาคิดว่าเป็นแฟนกับถังซินเหรอ

เพียงเวลาไม่กี่วินาทีมู่เฉินหย่วนก็เข้าใจทุกอย่าง และพูดว่า

“เชื่อฉัน น้องเธอไม่ได้เป็นเกย์หรอก” 

“ทำไมอ่ะ”ถังซินถามด้วยความอยากรู้ 

“ลางสังหรณ่ะ” 

ถังซินหัวเราะหึหึ “ถ้าคุณเป็นผู้หญิง ฉันเชื่อคุณแน่ แต่คุณเป็นผู้ชาย ฉันไม่เชื่อ”

“เธอวางใจเถอะ” มีบางอย่างที่มู่เฉินหย่วนไม่อยากพูด ให้กวนชิงเฟิงพูดเองจะดีกว่า 

“หลังจากนี้ถ้าเขาพาผู้หญิงมาหาเธอ เธอไม่ต้องตกใจนะ”

ถังซินโบกมือ “ไม่ๆๆ ไม่หรอก ขอแค่เขาชอบก็โอเคแล้ว จะเป็นผู้หญิงแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น แต่อย่าเหมือนคุณจู่ก็พอ ”

“ผู้หญิงแบบคุณจู่ รักสบายขนาดนั้นน่ะนะ คงเหมาะกับบ้านเศรษฐีมากกว่ามั้ง  อีกอย่าง น้องฉันดูอ่อนแอมาก ไม่อยากจะคิดจริงๆว่าถ้าได้ผู้หญิงอย่างคุณจู่มาเป็นแฟน จะถูกเธอแกล้งขนาดไหน” 

ถังซินคิดคิดอยู่นาน เธอเห็นมู่เฉินหย่วนมองด้วยท่าทีสงสัยในตัวเธอ เธอรีบพูดไปว่า

“คุณมู่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่เปรียบเทียบน่ะ”

เขาอยากเห็นตอนที่ถังซินรู้จริงๆเลยว่าแฟนของกวนชิงเฟิงคือใคร ดูซิว่าอาการเธอจะเป็นยังไง

ถ้าคนอย่างเฉินคางเป็นแฟนกับจู่ซือซือ มู่เฉินหย่วนคงไม่พอใจแน่ๆ ถ้าเป็นกวนชิงเฟิงยังพอไหว เขาเก่งหลายอย่าง หนำซ้ำยังเป็นน้องชายของถังซินอีก

“......” 

เอ๊ะ หมายความว่าอะไรล่ะ

เธอกำลังจะถาม โทรศัพท์ของมู่เฉินหย่วนก็ดังขึ้นพอดี

มู่เฉินหย่วนหยิบออกมาดูแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ถังซิน “ของเธอน่ะ”

“ของฉันเหรอ” ถังซินรับมา เห็นว่าเป็นกวนชิงเฟิงโทรมา เธอกดรับ “ฮัลโหลชิงเฟิง” 

“พี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม” 

ถังซินยิ้มกรุ้มกริ่ม “ไม่เป็นไร เธอทำได้ทันเวลาพอดี”

“มีคนแกล้งพี่หรือเปล่า” กวนชิงเฟิงถาม “ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนเลยเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปหานะ” 

“ไม่เป็นไรจริงๆ” ถังซินย้ำ “แกก็ตั้งใจเรียนล่ะ อ่อ อย่าลืมโทรหาแม่ด้วยนะ คืนนี้ฉันว่าฉันยังไม่ได้กลับบ้านล่ะ” 

“ผมเพิ่งโทรหาแม่น่ะ แม่บอกว่ามู่หยางซิวเพิ่งเอาขนมไหว้พระจันทร์ไปให้แม่น่ะ” 

ถังซินรู้สึกฉงน “แค่เอาขนมไปให้เหรอ”

เธอคิดไม่ถึงเลย ปกติมู่หยางซิวจะไม่เคยมาฉลองไหว้พระจันทร์ที่บ้าน แต่กลับเอาขนมไปให้แม่เธอเนี่ยนะ

แล้วก็มีเงินอีกแสนกว่าหยวน”กวนชิงเฟิงพูดออกมาอย่างไม่สบายใจนัก

“อีกอย่าง เขานั่นแหละที่ผิด ที่เหยียบเรือสองแคม เธอยังจะมารับผิดแทนเขาอีกเหรอ”

กวนชิงเฟิงจับเธออัดกับกำแพง จ้องเธอตาเขม็ง กดฟันแน่น

“เขาเป็นพี่สาวฉัน!”

“เธอชักจะเกินไปแล้วนะ พี่เฉินยังไม่เคยทำกับฉันแบบนี้เลยนะ”หลังของจู่ซือซือชนเข้ากับกำแพง เธอเจ็บมาก เธอจ้องเขม็งใส่กวนชิงเฟิง “เธอว่าไงนะ ถังซินพี่น้องกับเธอเหรอ” 

“จู่ซือซือ ถ้าเธอยังทำกับพี่สาวฉันแบบนั้นอยู่ล่ะก็ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่” กวนชิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ขณะเดียวกันเขาก็หยิบบัตรใบหนึ่งยื่นให้เธอ “ในนี้มีอยู่สามล้าน ที่เหลืออีกเจ็ดล้าน ภายในเจ็ดวันฉันจะให้คนเอาไปให้เธอ” 

จู่ซือซือเห็นเขาเดินไป เธอก็ลุกลี้ลุกลนรีบวิ่งตามไปดึงเสื้อเขาไว้

“ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพี่สาวเธอ แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรกับเขานะ”

“ปล่อย” 

“ที่ผ่านมาฉันเองแหละที่ผิด ฉันเอาแต่ใจเกินไป เดี๋ยวฉันไปขอโทษพี่เธอก็ได้นะ”  

จู่ซือซือดึงเสื้อเขาไว้อย่างแน่น “ปารีสน่ะ ถ้าเธอไปแล้ว ไม่กลัวฉันก่อเรื่องอะไรอีกเหรอ ถ้าฉันโดนรังแกขึ้นมาอีกจะทำยังไง”

กวนชิงเฟิงพยายามดึงมือเธอออกจากเสื้อเขาอย่างใจแข็ง และพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไปเรียกรถกลับโรงแรมเอง แล้วโทรหาคุณมู่ ถ้าไม่โทรก็แล้วแต่เธอ”

“ไม่ๆๆ”จู่ซือซือกอดเอวเขาไว้แน่น  

“ฉันต้องการแค่เธอ เธอไม่ไปได้ไหม ให้ฉันขอโทษพี่สาวเธอร้อยๆรอบก็ได้นะ เธอย่าไปเลย”

เธอไม่เคยอ้อนวอนใครเลย ครั้งนี้คือครั้งแรก เพราะเธอกลัวเสียคนที่รักไป

“หมาป่า ฉันชอบเธอนะ” 

“คุณจู่ ฉันขอไม่รับมันไว้นะ” 

กวนชิงเฟิงไม่สนใจแต่อย่างใด เดินจากจู่ซือซือไป ถึงแม้ว่าเธอจะลงไปกองกับพื้น เขาก็ไม่สนใจ