รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 198

บทที่ 198 ถ้าฉันไม่ได้ดีก็ ไม่ให้เธอได้ดีเหมือนกัน

“ถังซิน ลูกชายฉันติดหนี้อะไรเธอ!”

เธอบีบคอถังซินอย่างแรง เล็บจิกลงไปบนเนื้ออย่างโกรธแค้น “เธอมีวิธีการนั้น เข้าหามู่เฉินหย่วน ทำไมยังมาทำร้ายลูกชายฉันอีก?”

ถังซินแทบหายใจไม่ออกแล้ว ลำคอถูกเล็บหลิวฟางจิกจนเลือดออก แต่ก็ไม่ได้ต่อต้าน

ผู้ช่วยจากที่เข้ามาเห็นหลิวฟางบ้าคลั่งขนาดนี้ ก็พุ่งเข้ามาดึงเธอออกทันที พาถังซินมาหลบด้านหลัง “คุณนายหลัวใจเย็นหน่อย คุณหญิงถังไม่มีความผิดนะครับ”

“ลูกชายฉันตายแล้ว นอนอยู่ที่นี่!” หลิวฟางชี้ไปที่มู่หยางซิวที่นอนอยู่บนเตียง “ผู้หญิงคนนี้ทำให้ลูกชายฉันตาย ฉันอยากให้เธอชดใช้ชีวิตลูกชายฉัน!”

พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง อยากจะฉีกร่างถังซินเป็นชิ้นๆ

ผู้ช่วยจางไม่ให้โอกาสหลิวฟาง เรียกคนเข้ามาสองสามคน พวกเขาพาหลิวฟางออกไปด้านนอก ผู้ช่วยจางพูดกับถังซิน “คุณหญิงถัง เรื่องนี้ผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน ผมจะส่งคุณกลับไปก่อน”

ถังซินถามเขา “แผนการของมู่เฉินหย่วนคุณรู้นานแล้ว เลยไปนิวยอร์กใช่ไหม?”

“…….ครับ”

“คุณชายอวี้พวกเขากลับมาจากนิวยอร์ก นั่นเพราะรู้แผนการนี้เหรอ?”

“ครับ”

“ฮ่าๆ ที่แท้มีคนรู้มากขนาดนั้น ฉันไม่รู้อยู่คนเดียว” ถังซินหัวเราะเยาะตัวเอง หัวเราะตัวเองที่เดาออกนานแล้ว แต่กลับหลอกตัวเอง “ฉันโง่เกินไปจริงๆ!”

ผู้ช่วยจางพูดอย่างอดไม่ได้ “คุณหญิงถัง ที่จริงประธานมู่เขา——”

“พาฉันไปหามู่เฉินหย่วน!” ถังซินพูดแทรกเขา มองมู่หยางซิวที่ร่างเย็นเฉียบหนึ่งครั้งก่อนหันร่างเดินออกไป

ผู้ช่วยจางถอนหายใจเดินตามไป

มู่เฉินหย่วนยังอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อ ผู้ช่วยจางพาถังซินไปที่บริษัทมู่ซื่อทันที พอสื่อพวกนั้นเห็นถังซินก็เข้ามาล้อมรอบทีละคนหมายจะสัมภาษณ์

ถังซินผลักพวกเขาออกไปอย่างแรง แล้วเข้าไปห้องสัมภาษณ์ทันที

ในห้องสัมภาษณ์มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด มู่เจิ้งย่าและมู่เฉินหย่วนกำลังสัมภาษณ์อยู่ จู่ๆ ประตูเปิดออก ถังซินที่เปียกโชกไปทั้งร่างยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าท่าทางขุ่นมัว

สายตาถังซินมองไปที่มู่เฉินหย่วน เอ่ยเสียงแหบพร่า “ประธานมู่ ขอคุยด้วยหน่อย”

มู่เจิ้งย่ามีแววตาไม่พอใจ เธอพูดอย่างเกรี้ยวกราด “คุณหญิงถัง คุณไม่เห็นสถานการณ์ในตอนนี้เหรอ เข้ามาโผงผางแบบนี้ ทำลายภาพลักษณ์ของบริษัทมู่ซื่อ?”

“แล้วคุณจะทำไม?” ถังซินแสยะยิ้ม แล้วออกไปก่อน

ห้องสัมภาษณ์เกิดเสียงดังเอะอะ

โอ้พระเจ้า ตัวแทนประธานคนก่อนของบริษัทมู่ซื่อโอ้อวดเกินไปไหม พูดกับคุณหญิงมู่สี่แบบนี้จริงๆ เหรอ?

มู่เจิ้งย่าสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน

รู้นานแล้วว่าถังซินนิสัยแบบนี้ เธอจะให้คนมา “สั่งสอน” !

“น้า ผมพูดทุกอย่างที่ควรพูดหมดแล้ว ผมไปดูเธอนะ” มู่เฉินหย่วนพูด ไม่นานก็ออกไป

ถังซินรออยู่ห้องทำงานประธานแล้ว

เธอเห็นมู่เฉินหย่วนเข็นรถเข็นเข้ามา ก็แค่รู้สึกเยาะเย้ย เดินเข้าไป สองมือประคองบนรถเข็น ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองเขา “เริ่มตั้งแต่เมื่อไร?”

“หลังจากกลับมาจากตุรกี” มู่เฉินหย่วนพูดอย่างสงบนิ่ง “ถังซิน ผมไม่ได้เห็นคุณเป็นหมาก คุณฉลาด ผมแค่คิดว่าคุณมีความรับผิดชอบ คุณจัดการได้อย่างงดงามมาก”

“ไม่เห็นฉันเป็นหมาก แต่กลับปิดบังฉันคนเดียว? ประธานมู่คำพูดของคุณมันสวยงามจริง” ถังซินพูดเย้ยหยัน เธอออกแรงบีบที่วางมือรถเข็น ควบคุมความโกรธที่เพิ่มขึ้นในใจไม่ไหว

“ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมันเลี่ยงได้ ทำไมคุณโหดเหี้ยมแบบนี้! ตอนที่คุณรู้ว่ามู่หยางซิวตายในอ้อมกอดฉัน ฉันรู้สึกอะไร? ฉันติดหนี้เขาตลอดชีวิต!”

เธอหย่ากับมู่หยางซิว ประเด็นนั้นถือว่าเป็นเรื่องในอดีต

แต่ชายคนนั้นทำไมโง่ขนาดนั้น ต้องการปกป้องเธอ เสียชีวิตไปเปล่าประโยชน์!

ไม่คุ้มค่า!

ไม่นานจดหมายลาออกก็ส่งมา ด้านบนมีลายเซ็นของมู่เจิ้งย่า

การย้ายเจ้าของบริษัทมู่ซื่อ ถังซินถือว่าเป็นลูกน้องเก่าของมู่เฉินหย่วน มู่เจิ้งย่ากังวลเกี่ยวกับการลาออกของถังซินมาก เธอเซ็นอย่างรวดเร็ว

ถังซินรีบเซ็นชื่อตัวเอง ยิ้มให้กับมู่เฉินหย่วน “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันและบริษัทมู่ซื่อ ฉันกับประธานมู่ไม่มีอะไรต้องติดต่อกันอีก ฉันขอให้ประธานมู่ได้สิ่งที่ต้องการ”

ขณะที่เธอเดินไปถึงทางเข้าประตู กลับคิดอะไรขึ้นมาได้ ก้มศีรษะลงมองเพชรบนคอ

ระยิบเป็นประกายเหมือนเดิม

ถังซินออกแรงดึง เอาเพชรให้ผู้ช่วยจางข้างๆ ริมฝีปากซีดเม้ม “จนถึงวันนี้ ฉันเพิ่งรู้ความหมายของมัน ฉันคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว”

“เกิดใหม่” คำนี้ ไม่ได้หมายถึงเธอ

มองถังซินที่ก้าวเท้ายาวออกไป ท่าทางชื้นเปียก แผ่นหลังที่ผิดหวังนั้น หัวใจของมู่เฉินหย่วนเจ็บกระตุก เขารู้สึกไม่สบายใจและเสียดาย

ใช้ชีวิตอยู่ตำแหน่งนี้ เขาไม่ควรมีจุดอ่อนใดๆ ดูเหมือนเขาจะมีแล้ว

“ประธานมู่ โทรศัพท์ครับ” ผู้ช่วยจางยื่นโทรศัพท์ให้มู่เฉินหย่วน “เป็นเบอร์แปลกครับ”

มู่เฉินหย่วนหยิบมารับสาย

“ประธานมู่คงสนุกสินะ เอาหุ้นบริษัทมู่ซื่อให้กับศัตรู” หลินเฉิงจี๋ในโทรศัพท์หัวเราะขึ้นมา “ข่าววันนี้ผมดูแล้วไม่พอใจเลย!”

“นายติดต่อกับมู่หยางซิวได้ยังไง” มู่เฉินหย่วนเอ่ยถามอย่างใจเย็น

หลินเฉิงจี๋กระแอมไออย่างรุนแรงหลายที จากนั้นก็พูดอย่างอ่อนโยน “ประธานมู่ โกหกก็คือโกหก สักวันหนึ่งก็ต้องถูกเปิดเผย อยากได้ความเห็นใจจากผู้หญิงคนหนึ่งมันง่าย ได้รับความเกลียดจากเธอก็ง่ายเช่นกัน”

“ฉันไม่ได้คิดจะใช้มู่หยางซิว เขาเห็นข่าวและติดต่อฉันมาเอง ตระกูลมู่พวกคุณมีปัญหาภายในกันชัดเจนขนาดนี้ แถมลากถังซินเข้าไปด้วย เพิ่มอีกคนคงไม่เสียหายหรอก!”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเยาะ “ฉันขาดทุน นายไม่ขาดทุนเหรอ? เฮอะ แผนการนี้ของคุณเป็นการให้โอกาสกับมู่หยางซิว ถังซินจะรู้สึกผิดตลอดชีวิต”

“แล้วยังไง? ยังไงมันก็ตายแล้ว” หลินเฉิงจี๋หัวเราะเบาๆ อย่างไม่สนใจ “ฉันโกหกแล้วไม่ได้รับการให้อภัย ฉันก็ไม่อยากให้นายได้ดีเหมือนกัน”