รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 209

บทที่ 209 อยากฆ่าถังซินด้วยวิธีเดียวกัน

เห็นอวี้เหวินถิงมีท่าทีจะถามอะไรอีก ก็นึกได้ว่าต้องปิดบังตัวตนของฉางผิง เธอจึงแย่งเขาพูดก่อน

“เขาเป็นลูกของเพื่อนนักเรียนฉันตอนประถม ครอบครัวเพิ่งมาอยู่ชุมชนเดียวกับแม่ฉัน ฉันมีเวลาเลยพาเขาออกมาเที่ยว คุณชายอวี้มีความคิดอะไร ชอบเด็กน้อยประเภทนั้นเหรอ?”

“เพื่อนนักเรียนเธอ?”

ถังซินพยักหน้า สร้างเรื่องต่อด้วยใบหน้าเหมือนเดิม “แม่ของเขาเป็นครูสอนวาดรูป พ่อเป็นนักปิงปองระดับประเทศ แต่เกษียณปีที่แล้ว”

อวี้เหวินถิงยากที่จะซ่อนความผิดหวังในใจ

ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากเจอเด็กชายคนนั้นแล้ว ดวงตาคมของเขาทำให้เขายากที่จะลืม ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่อยากถามออกไปมาก

ใช่แล้ว ถ้าซ่งจิ้งเหอมีลูก เขาไม่มีทางไม่รู้แน่

กลัวว่าอวี้เหวินถิงจะคิดมากเกินไป ถังซินเลยเปลี่ยนเรื่องก่อน “คุณชายอวี้ คุณรู้สึกลึกซึ้งแบบนี้ คุณหญิงซ่งรู้ไหมคะ? ให้น้องชายแต่งงานกับแฟนเก่า ใจกว้างจริงๆ”

อวี้เหวินถิงมองเธอหนึ่งครั้งด้วยความเย็นชาสุดๆ

ถังซินไม่กลัวสักนิด เธอเหลือบมองตัวอักษรรางๆ ด้านในนิ้วของอวี้เหวินถิง รีบจับมือเขาไว้ทันที “ตัวอักษรภาษาอังกฤษพวกนี้ ต้องเกี่ยวกับคุณหญิงซ่งใช่ไหม?”

คุณหญิงซ่ง! คุณหญิงซ่ง!

ตอนแรกอวี้เหวินถิงไม่พอใจอยู่ข้างใน พอได้ยินคำพูดนี้บ่อยๆ ก็กดอารมณ์ร้อนไว้ไม่อยู่ จับแขนของถังซินทันทีแล้วกระแทกเธอลงบนกำแพง

“ถังซิน ได้ในสิ่งที่ควรได้ไปแล้วก็หุบปากซะ” สายตาเขาขุ่นเคืองร้ายกาจ เหมือนอยากจะฆ่าเธอ

“ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรนี่ คุณอารมณ์ร้อนเกินไปแล้ว” ถังซินปั่นเขาต่อ “ฉันสงสัยว่าคุณหญิงซ่งก็คงทนอารมณ์คุณไม่ไหว ถึงได้เลิกกับคุณ”

อวี้เหวินถิงออกแรงที่มือเพิ่มขึ้น

ถังซินหายใจเอาไอเย็นเข้า แขนเหมือนจะถูกบีบแตกได้ทุกเมื่อ

“อวี้เหวินถิง ทางที่ดีทำดีกับฉันหน่อยนะ!” ถังซินก็โมโหแล้วเหมือนกัน จ้องเขาเขม็ง “เพราะฉันกุมจุดอ่อนนายอยู่!”

อวี้เหวินถิงแสยะยิ้ม ก้มศีรษะลงไปใกล้เธอ เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาสุดขีด “ไหนลองพูด จุดอ่อนอะไร?”

ถังซินกลัวจนขนลุกทั้งร่าง

น่ากลัวมาก!

หัวใจเต้นเร็วขึ้น เหมือนมีอะไรมาทับบนหัวใจ หน้าผากถังซินมีเหงื่อผุด จู่ๆ สีหน้าก็ดูไม่จืด ล้มลงไปในอ้อมกอดของอวี้เหวินถิงอย่างตกตะลึง

วินาทีต่อมาอวี้เหวินถิงก็ดึงเธอออกมา เว้นระยะห่าง

“ถังซิน?”

เห็นสีหน้าถังซินซีดเซียว สีหน้าอวี้เหวินถิงก็ขุ่นมัวเช่นกัน อุ้มเธอในท่าเจ้าสาว ขณะที่เงยหน้าขึ้นมา กลับเห็นซ่งจิ้งเหอยืนพิงกำแพงอยู่ ลำคอเขาก็เกร็ง

จากนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไร รีบอุ้มถังซินออกไป

นิ้วของซ่งจิ้งเหอจับกำแพงไว้ รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก

เธอรู้ว่าถังซินไม่มีทางคิดอะไรกับอวี้เหวินถิง แต่พอเห็นภาพสนิทสนมแบบนี้ จึงรู้สึกไม่สบายใจ

หลังจากสงบสติอารมณ์ ซ่งจิ้งเหอก็ไปหามู่เฉินหย่วน บอกเขาเรื่องนี้

“ถังซินสลบไป”

มู่เฉินหย่วนไม่มีความลังเลเลยในช่วงสั้นๆ รีบก้าวเท้าตามซ่งจิ้งเหอไปที่ห้องพักผ่อนของแขก และโทรหาเย่นจิ่งเหนียน

หลังจากรับสาย เสียงหมดหนทางของเย่นจิ่งเหนียนก็ดังผ่านมา “สามสิบวินาทีก่อน พี่ชายใหญ่ก็โทรมาหาฉัน ฉันอยู่ระหว่างทางไป พี่สองไปดูก่อนว่าเธอเป็นยังไง”

มู่เฉินหย่วนพูด “มาให้เร็วที่สุด”

หลังจากเข้าไปพักผ่อน มู่เฉินหย่วนเห็นถังซินที่ถูกวางบนโซฟา สีหน้าซีดเซียว หายใจถี่

เขาถามอวี้เหวินถิง “พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น?”

ถังซินไม่ได้ทานอะไร ดื่มแชมเปญไปสองแก้ว ตอนที่มู่เฉินหย่วนขึ้นเวทีพูด เธอตามอวี้เหวินถิงไปที่มุมห้อง

เห็นภาพอวี้เหวินถิงกระแทกถังซินดังตึง ทุกคนก็อึ้งไปเลย

ลู่เหวินซูมองไปที่อวี้เหวินถิง พูดอย่างลึกซึ้ง “จุ๊ๆ คิดไม่ถึงว่าพี่ใหญ่จะทำเรื่องแบบนี้ด้วย”

มู่เฉินหย่วนเตะเขาอย่างแรงหนึ่งที สีหน้าขุ่นเคือง

อวี้เหวินถิงไม่ได้รู้สึกอับอายอะไร เขาพูดสั้นๆ “เธอล้อฉันเล่น”

ล้อเล่น?

มีเรื่องล้อเล่นอะไรที่ถูกกระแทกกำแพงแบบนั้นไหม?

ลู่เหวินซูในท้องเต็มไปด้วยคำนินทา มองอวี้เหวินถิงแล้วก็มองมู่เฉินหย่วน อยากร่วมสนุกด้วย ซ่งจิ้งเหอที่สงบนิ่งมาตลอดก็ออกมาเปลี่ยนเรื่องเหมาะสม

ซ่งจิ้งเหอถาม “ดูจากกล้องวงจรปิดทั้งหมดแล้ว ก็ไม่มีใครลงมือกับคุณหญิงถัง แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?”

“เธอถูกวางยา เป็นยาแรงชนิดหนึ่ง” “เธอถูกวางยา เป็นยาแรงชนิดหนึ่ง” เย่นจิ่งเหนียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “มันทำให้เธอหัวใจวายตายได้ ถ้าประสิทธิ์ภาพของยาผ่านเข้าไป ไม่สามารถตรวจสอบอาการแพ้ยาได้ นอกจากผ่าร่างกายมาตรวจสอบสารเคมี”

“ถ้าจงใจถูกทำให้หัวใจวายตาย จะทำให้คนคิดว่าเกิดจากอาการเหนื่อยล้า” ลู่เหวินซูลูบคางคิด เอียงศีรษะไปมองมู่เฉินหย่วน “บริษัทมู่ซื่อมีผู้บริหารระดับสูงที่ตายเพราะหัวใจวายไม่ใช่เหรอครับ?”

มู่เฉินหย่วนมองใบหน้าซีดเซียวของถังซิน ส่งเสียงตอบอืม พูดอย่างเย็นชา “คนที่ตายคือหัวหน้าของถังซิน หัวใจวายตายตอนนั่งรถ”

เย่นจิ่งเหนียนแสยะยิ้ม “ถ้าหัวใจวายตายเพราะอาการเหนื่อยล้า ทั้งประเทศคงมีคนตายไม่น้อยในทุกๆ ปี วิธีการของคนคนนี้สุดยอดจริงๆ ฆ่าคนแล้วยังสืบหาไม่ได้”

“ใครเป็นคนฆ่าหัวหน้าของถังซินกันล่ะ?” ลู่เหวินซูสับสนมาก “แล้วทำไมต้องลงมือกับเธออีก?”

มู่เฉินหย่วนเอนิ้วเคาะบนกางเกงสูท “หัวหน้าหลิวได้ยินว่ามีคนแอบฟอกเงิน ต่อมาเพราะต้องพาภรรยาและลูกไปนิวยอร์ก อยากลาออก คาดว่าอีกฝ่ายลงมืออย่างลับๆ แต่ฉันหาเบาะแสใดๆ ไม่เจอ”

ตอนนั้นที่ได้รายงานการวินิจฉัยจากจางเฉิงมา เขาก็สงสัยการตายของหัวหน้าหลิว และให้จางเฉิงไปสืบแต่สืบไม่เจออะไร จากนั้นเขาต้องจัดการเรื่องของตระกูลมู่ เลยพักมันไว้ข้างๆ ก่อน

คนคนนั้นคิดจะใช้วิธีเดียวกันฆ่าถังซินจริงๆ ด้วย!