รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 214

บทที่ 214 ผู้หญิงที่ทั้งร้ายกาจและกะล่อน

ถังซินหน้าแดงทันที พูดค้าน “ป้าคะ เราไม่รู้จักกัน”

“ไม่รู้จักกันเหรอ? แล้วเขาถามทำไมว่าให้ช่วยไหม?” ป้ามองถังซิน จากนั้นก็พูด “ดูท่าทางเธอแล้ว คู่รักทะเลาะกันล่ะสิ?”

“ไม่ใช่——”

เธอยังไม่ทันพูดจับ ป้าก็ส่ายศีรษะ ไปสั่งสอนมู่เฉินหย่วน “ดูพ่อหนุ่มแต่งตัวซะหล่อ แต่ทำไมง้อแฟนตัวเองไม่ได้? เป็นขี้แพ้หรือไง?”

ป้าพูดจาเฉียบแหลม ถังซินมองมู่เฉินหย่วนที่สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย อดขำไม่ได้

กลัวว่าจะโดนมอง เธอเอียงศีรษะกลับมา

“ป้าพูดถูกแล้วครับ” มู่เฉินหย่วนกลับไม่โกรธ แถมยังเดินเข้าไปพูดกับป้าโดยตรง “ดูท่าทางป้าแล้ว ที่บ้านคงจะมีลูกชายใช่ไหมครับ เป็นห่วงเขาใช่ไหมล่ะครับ?”

ป้ารีบพูด “ใช่น่ะสิ”

ทั้งคู่ก็คุยกันเฉยเลย แถมยังดูมีความสุขด้วย

ถังซินตะลึงไปนิด

เธอคิดว่าจะแกล้งเป็นเลือกปลาเพื่อแอบฟังพวกเขาคุยกัน พวกเขาก็คุยกันจบแล้ว

“พ่อหนุ่มน้อยหน้าตาหล่อ พูดจาก็ดี” ป้าที่ขายปลายิ้มพูด “แต่ต้องดีกับแฟนเธอหน่อยนะ ไม่งั้นให้คนอื่นแย่งไป ร้องไห้ก็สายไปแล้ว”

ถังซินบ่นเป็นครั้งที่สอง “ป้าคะ เราไม่รู้จักกันค่ะ”

ป้าที่ขายปลาตอบอ้อ แค่เอ่ยถามอย่างใจดี “สาวน้อยเลือกปลาเสร็จหรือยัง? ต้องการตัวไหนจ๊ะ?”

“......”

หลังจากซื้อปลาเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็ช่วยเข็นรถเข็น

ทั้งคู่ออกมาด้วยกัน ถังซินหันไปมองเขาหนึ่งครั้ง แล้วพึมพำอย่างเย็นชา “คุณชายมู่เกลียดสถานที่เหม็นคาวปลาไม่ใช่เหรอ? นี่พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือไง?”

“ยังไงคุณหญิงถังก็เป็นคนทำอาหาร ผมก็รู้สึกผิดที่จะทานฟรีๆ น่ะ” มู่เฉินหย่วนตอบ

ถังซินแสยะยิ้ม “คุณชายมู่กล้าพูดนะคะ? เมื่อก่อนคุณทานอาหารที่ฉันทำ มีครั้งไหนไม่ทานฟรีบ้าง? อีกอย่างครั้งนี้ฉันทำให้ผู้ช่วยจางทานค่ะ ไม่ได้บอกว่าเชิญคุณ”

มู่เฉินหย่วนทำหน้าสงบสุขุม เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่รีบร้อน “ผมเป็นเจ้านายเขา มีธุระมาหาเขา ตอนทานอาหารเขาคงไม่ไล่ผมกลับหรอก”

หยุดไปสักพัก เขาก็พูด “ถ้าเมื่อก่อนคุณหญิงถังรู้สึกเสียเปรียบล่ะก็ ผมจะชดใช้ให้”

“ฉันไม่ได้จนขนาดนั้นซะหน่อย ถึงต้องมาขูดรีดเงินของคุณชายมู่!”

“ใช้วิธีอื่นก็ได้”

ถังซินมองเขาอย่างดูถูก พูดเย้ยหยัน “คุณชายมู่นอกจากรวยแล้ว ยังมีอะไรอีกเหรอคะ?”

มู่เฉินหย่วนยืนนิ่งไปทันที

ถังซินก็หยุดฝีเท้าตามเช่นกัน เห็นเขายกมือขึ้นคลายเนกไท นิ้วแกะกระดุมเม็ดแรกสุดออก เผยไหปลาร้าปานิดหน่อย ให้ความรู้สึกเซ็กซี่

“แบบนี้ก็ได้”

ถังซินทึ่มไปห้าวินาที จากนั้นก็รีบหันร่างออกห่างจากเขา หัวใจเต้นตึกตัก ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่านี่คือคนที่เธอรู้จัก มู่เฉินหย่วนที่เย็นชาคนนั้น

บ้าไปแล้ว คำพูดแบบนี้เขาพูดมันออกมาได้!

การแต่งกายและลักษณะท่าทางของมู่เฉินหย่วนนั้นดึงดูดสายตาเกินไป มีผู้หญิงจงใจเดินผ่านตรงนี้บ่อยๆ สายตาร้อนแรงนั้นติดหนึบที่เขาอย่างละสายตาไปไม่ได้

ถังซินทนไม่ไหวแล้ว แย่งรถเข็นในมือเขามา กัดฟันพูด “คุณชายมู่ รบกวนคุณไปรอที่แคชเชียร์นู่น ฉันยังต้องซื้อผักอีก!”

“ผมไม่ได้ให้พวกเธอมองผมซะหน่อย”

“คุณชายมู่คุณถูกทำร้ายจนหวาดระแวงไปแล้วเหรอ!” ในใจถังซินมีความรู้สึกหงุดหงิดเอ่อล้นขึ้นมา “ฉันไม่ได้อยู่ที่บริษัทมู่ซื่อแล้ว ถึงวิดีโอนี้จะลงอินเทอร์เน็ตไป คุณก็ไม่ได้รับผลกระทบหรอก”

เป็นห่วงเรื่องงานแต่งกับคุณหญิงซ่งขนาดนี้เลยเหรอ?

เขามองเธอหนึ่งครั้ง ปากบางยกขึ้น เหมือนกำลังยิ้ม “ผมไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง แต่เป็นห่วงคุณ คุณได้ทำงานที่บริษัทเหอชวน เป็นถึงรองประธาน รากฐานไม่มั่นคง ถ้าวิดีโอนี้ถูกจงใจเอาไปใช้ประโยชน์ อาจจะทำลายชื่อเสียงของคุณ ต่อไปออกไปทำธุรกิจก็จะเป็นอุปสรรค”

จากนั้นเขาก็อธิบายอีก “ผมกับซ่งจิ้งเหอแต่งงานกันหลอกๆ ไม่มีพวกใบสมรสและแหวน รอให้เธอได้หุ้นหกส่วนจากบริษัทซ่งซื่อ เราก็จะจัดงานแถลงข่าวให้ชัดเจน”

งานแต่งหลอกๆ เหรอ?

คำอธิบายของเขาทำให้ถังซินโล่งอก แต่สีหน้ายังคงเย็นชา และเย้ยหยันเขา “คิดไม่ถึงว่าคุณชายมู่ที่ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลจะเป็นคนใจดีขนาดนี้ ช่วยเหลือคุณหญิงซ่งเรื่องใหญ่โตแบบนี้ ฉันว่าพวกคุณแต่งงานกันจริงๆ ก็ได้นะ คู่รักในอุดมคติ เหมาะเหม็งกันมาก!”

ทันใดนั้นมู่เฉินหย่วนก็กดถังซินลงบนชั้นวางสินค้า ล็อกมือสองข้างเธอไว้ “คุณหญิงถัง ไม่เจอกันสองสามเดือน ปากคุณนี่ยังกะล่อนเหมือนเดิม”

“ปล่อยฉัน!” ถังซินดิ้นสุดแรง สภาพแวดล้อมแบบนี้ทำให้เธออับอายในใจ “นี่มันซูเปอร์มาร์เก็ตนะ มีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกที่ คุณไม่อายแต่ฉันอาย”

เขากลับกดมือเธอแน่นขึ้น และโน้มตัวลงไป ทั้งคู่ใบหน้าแทบแนบชิดกัน

ลมหายใจอุ่นรดบนใบหน้าทำให้ถังซินกระวนกระวายอย่างมาก ร่างกายหดถอยไปด้านหลัง แต่ด้านหลังมีชั้นวางสินค้ากั้นอยู่ ไม่มีทางหลบหนี ปากที่กำลังอ้าออกก็ถูกจูบแนบแน่น

มู่เฉินหย่วนเผยอริมฝีปากเธอออก จูบอย่างรุนแรงมาก เร่าร้อนมาก ปกคลุมเธอไปด้วยลมหายใจของตัวเอง ราวกับกำลังลงโทษความเย็นชาและความเพิกเฉยสองสามเดือนที่ผ่านมาของเธอ

ใช่แล้ว เรื่องที่ไม่มีประโยชน์กับผม ทำไมผมต้องช่วย?

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ!

มู่เฉินหย่วนได้กลิ่นดอกไม้ป่าอ่อนๆ จากร่างกายหญิงสาว ไม่ฉุนสักนิด ทำให้จักจี้ในหัวใจ เขากดเธอเข้าอ้อมอกและจูบลึกซึ้งขึ้นไปอีก

ผู้หญิงที่ร้ายกาจคนนี้ ครึ่งเดือนก่อนที่บาร์นั้น แกล้งเมาพุ่งใส่อ้อมกอดเขา แถมยังใจกล้าบ้าบิ่นยั่วยวนเขา บุกรุกเข้ามาในโลกของเขาอย่างแรงกล้า ทำให้ชีวิตเขาสับสน!

ผู้หญิงคนนี้ ทั้งร้ายกาจและกะล่อนจริงๆ