รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 251
บทที่ 251 นายอยากให้ฉันไปดูแลให้นายเองหรือไง
ถังซินยืนมองดูจอ LCE อยู่หูก็แดงขึ้นมา
ความจริงมู่เฉินหย่วนไม่ต้องจงใจเรียกส้งจิ้งเหอมาแถลงข่าวก็ได้ ถ้าพวกเขาแต่งงานกันหลอก ๆ ทำให้ตระกูลมู่และตระกูลส้งได้ประโยชน์ทางอ้อมไม่น้อย
เขาดันทำถึงขนาดนี้แล้ว
“คุณถัง”
พอถังซินเข้าไปในตระกูลมู่ พนักงานที่เห็นเธอต่างก็ทักทายเธอกันยกใหญ่ สายตาแต่ละคนดูมีเลศนัย ทำท่าทางซิบซิบนินทากัน ทำเอาถังซินก็รู้สึกอึดอัดมาก
แถมพนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็วิ่งมากดลิฟต์ตึกสูงให้พร้อมกับพูดอย่างรู้ใจว่า “งานแถลงข่าวจบแล้ว เดี๋ยวคนจะลงมากันเยอะ คุณขึ้นลิฟต์ตัวนี้ไปหาประธานมู่เถอะค่ะ”
ถังซินถูกยั่วโมโหเข้าแล้ว “ฉันบอกแล้วเหรอว่าฉันจะขึ้นไปหาประธานมู่”
“คุณถัง คุณหิ้วข้าวกล่องมา ไม่ได้เอามาส่งให้ประธานมู่หรอกเหรอ”
“เอามาส่งให้ผู้ช่วยจางต่างหากละ” ถังซินไอ ๆ พูดอย่างเรียบ ๆ “เมื่อก่อนตอนที่ฉันอยู่ตระกูลมู่ ผู้ช่วยจางช่วยเหลือฉันเอาไว้เยอะมาก เขาเป็นคนดีมาก ฉันเอาอาหารกลางวันมาให้ก็เพื่อแสดงความขอบคุณ”
พูดจบก็เข้าลิฟต์ไป
พนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ทำท่าทางอึ้งไปเลย พอได้สติกลับมาก็รีบวิ่งไป เม้าท์มอยนินทากับเหล่าเพื่อนร่วมงาน
“โอ้วมายก๊อด พวกเธอรู้ไหมว่าที่แท้คุณถังชอบผู้ช่วยจางนะ！”
“ไม่มั้ง”
“จริง ๆ นะ เมื่อกี้คุณถังบอกกับฉันเองเลยนะ ว่าเธอเอาข้าวกลางวันมาให้ผู้ช่วยจาง！ที่แท้คุณถังจงใจเข้าใกล้ประธานมู่ขนาดนี้เพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเขาชอบผู้ช่วยจางเหรอ！”
“แต่ว่า...ผู้ช่วยจางทั้งไม่หล่อ ทั้งรวยไม่เท่าประธานมู่ด้วยนะ”
“เธอจะไปรู้อะไรล่ะ ผู้ช่วยจางรักสัตว์มาก มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คุณถังชอบเขาก็ตรงนี้แหละ！”
“...”
ถังซินช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลยว่าการพูดโดยไม่เจตนาไม่กี่ประโยคจะทำให้ตัวเองต่อให้กระโดดลงไปในแม่น้ำหวงก็ไม่อาจชะล้างมลทินได้
ด้านบน มู่เฉินหย่วนกับส้งจิ้งเหอที่แถลงข่าวเสร็จแล้วก็ออกจากห้องประชุมมาเพราะว่าบรรดาเหล่านักข่าวเชื่อฟังเลยออกไปแล้วก็ไม่เขียนมั่วซั่วอีก ชายหนุ่มจึงดูอารมณ์ดีมาก
ส้งจิ้งเหอเห็นก็หัวเราะ “ดูท่าทางเรื่องการแต่งงานกันปลอม ๆ จะกวนใจประธานมู่มานาน เป็นความผิดของฉันเอง วันหลังจะต้องเลี้ยงข้าวประธานมู่กับคุณถังแน่นอนค่ะ”
“เพียงแค่ให้ความร่วมมือกันเฉย ๆ” มู่เฉินหย่วนกล่าว “ต้องขอบคุณ คุณส้งด้วยนะ สำหรับการประมูลรถไฟความเร็วสูง ไม่สิ ตอนนี้ควรจะเรียกว่าประธานส้ง ยินดีด้วยนะ ที่คุณคว้าตระกูลส้งมาได้”
ส้งจิ้งเหอเหลือบมองเขาแว๊บหนึ่งแล้วพูดออกมาจากใจ “ต่อให้มีความสามารถอีกสักแค่ไหนก็สู้คนที่มีลูกไม้แพรวพราวอย่างประธานมู่ไม่ได้หรอกค่ะ แค่อยากผึกคนของตัวเองก็เลยแอบซื้อเหอชวน ช่างน่าอิจฉาเสียจริง ๆ”
มู่เฉินหย่วนยกคิ้วขึ้น “บริษัทของประธานส้งก็เช่นกัน แถมยังแต่งงานด้วย ยิ่งทำให้ชีวิตของคุณสมบูรณ์มากขึ้นไม่ใช่เหรอ”
“ประธานมู่พูดดูมีเหตุผลนะคะ” ส้งจิ้งเหอยืนยื่นมือออกไปจับมือมู่เฉินหย่วน นิ้วกลางมีแหวนที่วี่เหวินถิงสวมให้เธอด้วย “ไม่ว่ายังไง ก็ถือว่าฉันติดหนี้คุณหนึ่งครั้งอยู่ดี”
มู่เฉินหย่วนจับมือเธอนิดหน่อยแล้วปล่อยอย่างรวดเร็ว
มู่เฉินหย่วนพูด “ผมรู้ว่าพี่ชายของผมคิดอะไรอยู่ในใจ การที่ช่วยคุณก็เพราะเห็นแค่หน้าของพี่ชายผมด้วย เรื่องของพวกคุณ ผมหวังว่าคุณจะพยายามแก้ไขมันให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”
ดวงตาดำสนิทของเขามีความร้ายกาจอยู่ด้วย น้ำเสียงยิ่งเข้มขึ้น “คุณก็รู้ว่าผมนิสัยไม่ดี ถ้าผมรู้ว่าคุณทำไม่ดีกับพี่ชายผม จะทำให้ตระกูลส้งกลายเป็นผุยผงก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
ส้งจิ้งเหอพูดเล่น ๆ “ไม่แน่นะ ต่อไปพอเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว คุณมาพูดจาแรงขนาดนี้ตอนนี้ ไม่กลัวพอถึงตอนนั้นฉันจะเอาคืนคุณเลยเหรอ”
มู่เฉินหย่วนหัวเราะเยาะเย้ย “ผมเคยกลัวอะไรด้วยเหรอ”
ส้งจิ้งเหอยังคงยิ้มอยู่
ระหว่างที่ทั้งสองคนเดินผ่านทางเดินก็เห็นพนักงานล้มวงกันซุบซิบนินทาแต่ไม่รู้ว่าซุบซิบนินทา เรื่องอะไรกัน
มู่เฉินหย่วนได้ยินชื่อของถังซินเบา ๆ ด้วย
พอเดินมาชายหนุ่มก็ถามพวกเธอ “คุยอะไรกันสนุกกันขนาดนี้”
“ประ...ประธานมู่！คุณส้ง！” พนักงานสองสามคนตกใจจนตัวโยน รีบโค้งคำนับทักทาย
มู่เฉินหย่วนทำท่าอดกลั้นเอาไว้แล้วถามอีกรอบ
“คุณส้งมีขา เดินเองได้” มู่เฉินหย่วนพูดเสียงเข้ม
“...”
ผู้ช่วยจางมองตามส้งจิ้งเหอเข้าลิฟต์ไป พอประตูลิฟต์ปิดเขาก็บากหน้าหันหน้ามาเผชิญหน้ากับมู่เฉินหย่วน “ประ...ประธานมู่ครับ มีอะไรจะกำชับเหรอครับ”
มู่เฉินหย่วนถามเขา “นายคิดว่าถังซินดีมากเหรอ”
“เจ้านายครับ ผมสาบานได้เลยว่าผมชื่นชมคุณถังจากใจจริง แต่ผมไม่ได้สนใจเธอนะครับ” ผู้ช่วยจางชูนิ้วสาบานพยายามเอาตัวรอดสุดชีวิต “เดี๋ยวผมลบเบอร์ ลบวีแชทคุณถังเลยครับ”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย ดูนายทำท่าหวาดกลัวเข้าสิ”
ผู้ช่วยจางแอบด่าในใจ : ท่านไม่ได้พูดอะไร แต่ส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายเลือดเย็นมาที่ผมนะได้ข่าว！
“ผมไม่ได้กลัวครับ ผมคิดว่าต้องเว้นระยะห่างจากคุณถังเอาไว้” พอผู้ช่วยจางพูดอย่างจริงจังขึ้นมาว่า “ในยังซะคุณถังก็ชอบประธานมู่ หัวใจของเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว！”
สีหน้าของมู่เฉินหย่วนถึงได้ดีขึ้นมา
ผู้ช่วยจางแอบมองเขาแล้วก็รู้สึกโล่งอกไปที เขาถามหยั่งเชิงดู “ประธานมู่หิวไหมครับ ให้ผมพาคุณไปทานข้าวที่ห้องอาหารไหมครับ”
“ไม่ไป มีคนเอาอาหารกลางวันมาส่งให้”
“อ๋อ ถ้างั้นผม...”
“สาขานิวยอร์กคนไม่พอ นายไปช่วยไป” มู่เฉินหย่วนพูดตัดบทเขาอย่างช้า ๆ “ไปอยู่ที่นั่นสักสองเดือนแล้วกันนะ นายคือผู้ช่วยที่ฉันไว้ใจที่สุดแล้ว”
“ประธานมู่ครับ ผมไม่ได้สนใจคุณถังจริง ๆ นะครับ” ผู้ช่วยจางอยากร้องไห้ “ผมไปนิวยอร์กนานขนาดนั้นเอลิซาเบธของผมจะทำยังไงละครับ มันจะเหงานะครับ”
“ฉันจะหาคนไปดูแลมันที่บ้านนายเอง”
“ประธานมู่...”
มู่เฉินหย่วนหรี่ตามองเขาอย่างอาฆาตสุด ๆ “ทำไม นายอยากให้ฉันไปดูแลให้นายเองหรือไง”
“ระ...รบกวนให้ประธานมู่หาคนมาดูแลดีกว่าครับ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...