รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 254

บทที่ 254 ช่างรวยเหลือเกิน

เซ็นสัญญาจ้างเสร็จ ถังซินก็โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง เธอก็ไม่อยากอยู่ในห้องทำงานของประธานนานเหมือนกันเลยพูดว่า “ผู้ช่วยจางคุณยุ่งมากพอแล้ว เดี๋ยวฉันเอาสัญญาไปส่งดีกว่าค่ะ”

ผู้ช่วยจางทุกข์ระทมเหลือระอา

มองสีหน้าบึ้งตึงของเจ้านายของตัวเองแว๊บหนึ่งแล้วก็พูดตะกุกตะกัก “ประธานมู่ครับ คุณก็เห็นแล้วนะครับ คุณถัง เอ้ย ผู้จัดการถังเธอแย่งสัญญาไปจากมือของผม...”

“งานที่สาขานิวยอร์กเยอะมาก นายไปอยู่ที่นั่นเพิ่มไปอีกสักสองสามเดือนนะ”

“ประธานมู่ครับ...”

“ครึ่งปี”

“เอลิซาเบธของผมจะทำยังไง...”

“แปดเดือน！”

ผู้ช่วยจางฝืนกลืนคำพูดตอนท้ายลงไปแล้วฝืนยิ้มออกมา “ผมจะรีบเลือกงานแล้วกลับไปเก็บของนะครับ”

“ออกไป”

“...”

โอ๊ย จะมีใครเข้าใจความเจ็บปวดใจของมนุษย์เงินเดือนบ้าง

ถังซินเอาสัญญาไปส่งที่ฝ่ายบุคคลแล้วหยิบเอาคีย์การ์ดลิฟต์ที่ใช้ขึ้นชั้นสูงกับบัตรพนักงานมาใหม่

ขณะที่ขึ้นลิฟต์มาก็เจอรองประธานจ้าวเข้าพอดี

เมื่อรองประธานจ้าวเห็นเธอ ใบหน้าอันอ่อนโยนก็บึ้งตึง สายตาก็แข็งกร้าว

“รองประธานจ้าว” ถังซินยิ้มเล็กน้อย

พอทักทายเสร็จ เธอก็เข้าลิฟต์ไปอย่างใจเย็น กดปุ่มปิด ลิฟต์ก็ค่อยๆขึ้นไปด้านบน

บรรยากาศในลิฟต์ไม่ค่อนข้างน่าอึดอัด

รองประธานจ้าวเหลือบมองถังซินแว๊บหนึ่งจากนั้นก็เอ่ยปากพูด “ถังซิน คุณนี่เก่งมากนะ หันไปเหอชวนมารอบหนึ่งแล้วกลับมาตระกูลมู่อีก เพียงแต่ว่าคุณต้องเข้าใจนะ การเป็นศัตรูกับผมมันไม่ใช่ผลดี”

“ก็เพราะว่าเข้าใจดี ฉันถึงกลับมาไงค่ะ” ถังซินหัวเราะอย่างเย็นชา “รองประธานจ้าว คุณอย่าคิดว่าไม่มีใครรู้เรื่องสกปรกโสมมเหล่านั้นของคุณนะ เดี๋ยวความลับก็จะต้องรั่วไหล”

นัยน์ตาของรองประธานจ้าวเผยให้เห็นแววตาอันหลักแหลม “ไม่อยากได้ชีวิตแม่ของคุณแล้วเหรอ”

“แกมีปัญญาก็ลองแตะต้องแม่ของฉันอีกสิ” ถังซินไม่หวาดกลัวเลยสักนิด “น้องชายของฉันก็ไม่เบาเหมือนกัน ได้จัดการได้ง่าย ๆ ฉันกลับมาที่ตระกูลมู่ก็เพื่อหาหลักฐานการฟอกเงินของแก ส่งแกเข้าคุก”

เมื่อลิฟต์มาถึงชั้นแล้วถังซินก็ก้าวออกไป ส่วนรองประธานจ้าวที่อยู่ด้านหลังเธอนั้นในหัวมีไฟลุกเดือดดาลเต็มหัวไปหมด

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญชาญชัยมากขนาดนี้เชียวหรือ กล้ากวนตีนเขาด้วย！

ถังซินไม่ได้ไปห้องทำงานท่านประธานอีก เปิดเอกสารที่หยิบออกจากแผนกเลขาดู บางครั้งเห็นผู้ช่วยจางเดินผ่านตรงนี้ไปก็อยากคุยกับเขาสักสองประโยค แต่ผู้ช่วยจางเผ่นหนีอย่างไวอย่างกับหลบงูพิษ

พอถึงเวลาห้าโมงเย็นถังซินก็ไปเข้าประชุมผู้บริหารระดับสูง

การปรากฏตัวของเธอทำให้ชั้นบนของตระกูลมู่เกิดความอยากรู้อยากเห็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เป็นเพราะทำงานก็เลยไม่ได้สุมหัว เม้าท์มอยกัน รองประธานจ้าวสีหน้าเย็นชาราวกับสายน้ำเหมือนกับเกลียดเธออย่างไรอย่างนั้น

ไม่นานมู่เฉินหย่วนก็มา

ทำงานมาทั้งวัน ดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อยล้าอยู่บ้าง ใส่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวไม่ได้ใส่เน็คไท ดูสบาย ๆ ชายหนุ่มลากเก้าอี้นั่งลงไม่ได้สังเกตถังซินที่นั่งประชุมอยู่ปลายโต๊ะ

เขายกมือขึ้นแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำ “เริ่มประชุมเถอะ”

“ผมแนะนำคุณถังอยู่บ้านสักหกเดือน ตระกูลมู่จะจ่าย เงินชดเชยรอการบรรจุงานให้คุณ หกเดือนไปแล้วค่อยมารายงานตัวที่ตระกูลมู่ แบบนี้จะดีกับทั้งคุณและตระกูลมู่ด้วย”

“รองประธานจ้าวแนะนำได้ไม่เลว แต่ไม่เหมาะกับฉันหรอกค่ะ” ถังซินยิ้ม “ก่อนหน้านี้ฉันเป็นผู้รักษาการประธานของตระกูลมู่ ถ้าฉันโลภมากจริง ๆ ตอนนั้นคงโกยเงินหนีไปหลายพันล้านแล้ว”

เธอวางมือบนโต๊ะใช้สายตาอันคมกริบมองรองประธานจ้าว “รองประธานจ้าวซีเรียสขนาดนี้ ดูท่าทางมีคนประเภทโลภมากอยู่ข้างตัวใช่ไหมละ ถ้างั้นรองประธานจ้าวต้องระวังตัวด้วยนะ ระวังลูกน้องเอาไว้ให้ดี พอไม่ทันระวังเมื่อไหร่เขาอาจจะทำชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของรองประธานจ้าวย่อยยับไปก็ได้นะ” รองประธานจ้าวมุมปากกระตุก หน้าดำคร่ำเครียด

ถังซินสบายใจมาก เธอพูดกับทุกคนด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและมีมารยาท “ทุกท่านได้นั่งอยู่ตรงนี้ต่างก็ทำเพื่อตระกูลมู่ แผนกฝ่ายบุคคลก็เช่นกัน พวกเราจะไม่ใช้อำนาจไปตรวจสอบเรื่องส่วนตัวของคนอื่น และแน่นอนว่าหวังว่าทุกท่านจะให้ความร่วมมือในการตรวจสอบด้วยนะคะ”

คนที่นั่งอยู่เงียบสนิททั้งหมด

ท่านประธานกับ CEO มู่เฉินหย่วนเป็นผู้ก่อตั้งแผนกฝ่ายบุคคลขึ้นมา เขาจะให้ใครรับผิดชอบก็เป็นสิทธิของเขา พวกเขาทำงานให้กับตระกูลมู่ทุกคน ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายว่ามู่เฉินหย่วนจะทำอย่างไร

ผู้บริหารที่รับสัญญาณส่งซิกของรองประธานจ้าวมาก่อนหน้านี้รวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมาว่า “พวกเราสนับสนุนการตัดสินใจของประธานมู่ ยอมให้ความร่วมมือกับแผนกฝ่ายบุคคล ใครจะเข้ามาดำรงตำแหน่งก็ได้ แต่คุณถังเกรงว่าจะไม่ได้ คุณถังออกมาจากเหอชวนแล้วเข้ามาในตระกูลมู่อีก ระยะห่างของช่วงเวลาสั้นเกินไป ง่ายต่อ...”

“ช่วงนี้ผมยุ่งมาก ดูเหมือนว่าจะลืมบอกพวกคุณบางเรื่อง” มู่เฉินหย่วนที่เงียบมาตลอดเปิดปากพูดขึ้น ตัดบทคำพูดของผู้บริหารคนนั้น

มู่เฉินหย่วนบอกให้เลขาเปิดโปรเจคเตอร์

หลังจากนั้นไม่นานแผนภูมิวงกลมหลากสีขนาดใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อสายตาทุกคน ในแผนภูมิมีชื่อเรียกที่เป็นรหัสลับนับไม่ถ้วนที่ล้วนแล้วแต่เป็นบริษัททุกประเภทที่อยู่ในเครือของตระกูลมู่

ผู้บริหารที่เห็นเหอชวนเข้าก็อึ้งไปเลย “เหอ เหอชวน！”

ห้องประชุมมีเสียงฮือฮาเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

ถังซินก็อึ้งเช่นกัน

บริษัทหนึ่งที่มีมูลค่าการตลาดสูงขนาดนั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะโดนตระกูลมู่ซื้อไปอย่างไร้สัญญาณใด ๆ

ประธานมู่เหลือบมองถังซินแว๊บหนึ่ง แววตาฉายความเจ้าเล่ห์ซุกซ่อนความขี้เล่นเอาไวแล้วพูดอย่างเรียบ ๆ “เหอชวนเป็นของตระกูลมู่ ดังนั้นจะไม่เรื่องความลับทางการค้ารั่วไหลหรอก”