รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 27

บทที่27 ด่าใครว่าอีแก่

“ไม่มีนี่ อาจจะเป็นลูกค้าคนไหนส่งให้มั้ง ” ถังซืนพูดขอบคุณเพื่อนร่วมงาน แล้วยิ้มอ่อนๆ

เธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงเก่งและฉลาดที่ทำตัวเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างไงอย่างงั้น

พอถึงห้องทำงาน ถังซินพบว่ามีช่อดอกคามิเลียสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยงามไร้ที่ติวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา

กลิ่นหอมชวนคนหลงใหล ข้างๆยังมีของขวัญชิ้นหนึ่งที่สวยงาม มือเท้าของเขาเริ่มเย็น

ก็มีแค่คนๆนั้นที่รู้ว่าเขาชอบดอกคามิเลีย

ข้างในช่อดอกคามิเลียมีการ์ดสีชมพูอ่อนปักไว้ ถังซินเอาออกมาเปิดดูข้างในเขียนไว้ว่า ที่รักคุณเป็นดั่งชีวิตของผม

ตัวหนังสือภาษาอังกฤษเขียนออกมาได้อย่างคล่องแคล่วงและตัวหนังสือก็สวยมาก มันทำให้ถังซินนึกถึงหลินเฉิงจี๋ตอนเขียนตัวหนังสือพวกนี้โดยใบหน้าที่ยิ้มอย่างสง่างามและความรู้สึกที่จะต้องได้ในสิ่งที่ต้องการ

นี่เพิ่งจะเท่าไหร่เอง หลินเฉิงจี๋ก็รู้รายละเอียดอ่อนของเขาทุกอย่างแล้วหรอ ยังส่งคนมาส่งของขวัญกับช่อดอกคาลิเมียมาอีก เหตุผลที่เขามาหาที่นี่คือต้องการจะแก้แค้นแธอ หรือว่าเพราะอะไรกันนะ?

อีกวันหนึ่ง ในตอนที่ถังซินกำลังถึงบริษัท ก็บังเอิญเจอเข้ากับมู่หยางซิวพอดี

มู่หยางซิวสีหน้าไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะตอนเจอแธอ สายตาที่เขามองเธอนั้นราวกับอยากจะบีบคาเข้าให้ตายดามือ

ถังซินยิ้มเยาะเย้ยในใจ

ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในห้องน้ำแล้วได้ยินเฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิวกำลังปรึกษากันว่าไม่เพียงแค่ทำลายชื่อเสียงเธอแถมยังจะทำให้เธออกจากบ้านนั่น มันทำให้เธอไม่ได้มีความอาลัยอาวรณ์ต่อมู่หยางซิวอีกต่อไป

เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเพียงแค่เขาเริ่มลงมือก่อนเพื่อปกป้องตัวเองแค่นั้น

มีหลายคนที่เข้าลิฟท์มาด้วยกัน

ถังซินที่ยืนอยู่ข้างๆมู่หยางซิวถามขึ้น “ผู้จัดการมู่ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย ไม่สบายหรอ?”

มู่หยางซิวหันหัวมามองถังซินด้วยสายตาที่ดุร้าย

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนวางแผนแกล้งทำให้เขาเห็นเฉียวมั่นหลัวนอนกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตา ยังจะกล้ามาพูดแบบนี้อีก!

หรือว่า ก่อนหน้านี้ที่ถังซินยอมทนตามน้ำนั่นเป็นเพราะเธอแค่เสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น ตอนนี้ต่างหากที่เป็นตัวตนที่แท้จริงของแธอ?

มู่หยางซิวเข้ามาใกล้ถังซิน พูดเบาๆพอที่คนสองคนจะได้ยินว่า “ถังซิน เธออยากหย่าใช่ไหม? งั้นฉันจะไม่ยอมหย่า แถมยังจะฆ่าเธออีกต่างหาก! ”

ถังซินจ้องมองใบหน้าของชายที่น่าเกลียดและดุร้ายคนนี้แล้ว ก็รู้สึกเสียใจแทนตัวเองขึ้นมา

หลังจากแต่งงานกับมู่หยางซิวแล้ว นอกจากไม่ได้นอนห้องเดียวกันแล้ว เธอก็ทุ่มเทให้ตระกูลมู่ไปเยอะมากๆ มู่หยางซิวมีชู้ เธอก็แค่เปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของพวกเขา เขายังจะมาข่มขู่ว่าจะฆ่าเธออีก

ถังซินพูด “ คุณนอกใจฉันก่อน ถ้าไม่อยากหย่าละก็เจอกันที่ศาลได้เลย”

“ฉันนอกใจ? ” มู่หยางซิวหัวเราะเหอะเหอะ พร้อมกับสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม “เธอเห็นแล้วยังไง? เธอมีหลักฐานอะไรไหมล่ะ? กูยังอยากจะฟ้องเรื่องที่มึงโกหกมาท้องอยู่เลย! ”

มู่หยางซิวทำหน้าเหมือนตัวเองถือไพ่เหนือกว่า ราวกับว่าถังซินไม่มีทางทำอะไรเขาได้

ถังซินจะไม่รู้ได้ยังไงว่านักข่าวที่ในโรงแรมพวกนั้นล้วนเป็นคนที่มู่หยางซิวจ้างมา เขาแค่ลงทุนจ่ายเงินไปก้อนหนึ่งเพื่อปิดปากนักข่าวไม่ให้เอาเรื่องพวกนั้นไปเผยแพร่ก็จบ

แต่ทว่า มู่หยางซิวก็คงจะไม่รู้ว่าเธอแอบซื้อนักข่าวเข้าไปสอดแทรกในนั้นล่ะสิ เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเปิดโปงพวกเขาเท่านั้นเอง

ถังซินรู้ว่าเฉียวมั่นหลัวไม่เพียงแต่ฉลาดอย่างเดียวเขายังเป็นคนที่อาฆาตหนักมากๆเวลานี้ขืนปล่อยของอะไรออกไป ไม่นานก็จะโดนเขาจัดการหมด เธอต้องการรอเฉียวหมั่นหลัวเริ่มก่อนแล้วค่อยว่ากัน

นึกถึงเรื่องพวกนี้ ถังซินกลับไม่พูดอะไร แค่แสยะริมฝีปากสีแดงนั่น แล้วมองตรงไปข้างหน้า มู่หยางซิวเห็นเขานิ่งเงียบเหมือนไม่สะทกสะท้าน ตัวเขาเองกลับรู้สึกขนลุก

เขารู้สึกว่าถังซินมีอะไรผิดปกติ แต่บอกไม่ถูกว่าผิดปกติยังไง

รอสักพักพอรู้ตัวว่าถังซินกำลังด่าตัวเองอยู่นั้นก็เกือบจะกระโดดขึ้นมา “ อีแก่ เมื่อกี้แกกำลังด่าฉันอยู่ใช่ไหม? แกลองพูดอีกทีสิ!”

ถังซินอารมณ์สงบจิตใจ “ เธอด่าใครว่าอีแก่?”

“ คนแก่ด่าแกนั่นแหละ !”

ถังซินร้อง อ้อ ด้วยใบหน้ายิ้มหัวเราะ มู่เฉินหยวนข้างๆก็ยิ้มหัวเรามุมปาก

“แก แก แก…..” พอรู้ตัวเองว่าโดนด่ากลับ จู่ซือซือโกรธจนอยากจะร้องไห้ กระทืบเท้าทำตัวน่าสงสารแล้วก็จับแขนมู่เฉินหย่วนไว้ “ พี่เฉิน มันแกล้งฉัน”

มู่เฉินหยวนยืนล้วงกระเป๋านิ่งๆพูดแบบขรึมๆว่า “ อยู่ในลิฟต์พูดน้อยๆหน่อย ”

จู๋ซือซือเบ้ปาก

สักพักลิฟต์ก็ถึงชั้นยี่สิบหก ถังซินอุ้มกล่องกระดาษที่หนักมากจะออกจากลิฟต์ จู่ซอซือเห็นเขาใช้แรงในการอุ้มกล่อง เลยยื่นท้าออกไปขัด

ถังซินสะดุดทำให้ยืนไม่นิ่ง ทั้งคนทั้งกล่องเซไปใกล้จะล้ม ข้างในลิฟต์เดิมทีก็ไม่ใหญ่อยู่แล้ว มู่เฉินหยวนกลัวว่าหัวของเขาจะไปกระแทกโดนลิฟต์ เขาแสดงอาการออกทางสีหน้าเล็กน้อย ก่อนยื่นมือไปช่วยจับกล่องกระดาษ

ถึงจะเป็นอย่างงั้น แต่เพราะว่าของหญิงสาวล้มลงไปทั้งตัว กล่องกระดาษก็เลยชนเข้ากับอ้อมอกของเขาพอดี ในตอนที่พยุงนั้นเขาบังเอิญไปจับโดนข้อมือของถังซินพอดี ความอุ่นและลื่นนิดๆของผิวนั่น แถมยังมีกลิ่นส้มอ่อนๆ

ก็ทำให้มู่เฉินหยวนนึกถึงช่วงที่อยู่โรงแรมคืนนั้น และขมวดคิ้วเข้ม เลยช่วยพยุงถังซินและดึงกล่องกระดาษขึ้นมาเพื่อหลบหลีกเหตุการณ์น่าอายนั่นอย่างรวดเร็ว “คุณถัง ยืนดีๆ ”

สีหน้าของถังซินก็รู้สึกเขินอายเหมือนกัน

เธอยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็มีอีกมือยื่นเข้ามาและผลักออกไปอย่างรุนแรง

“นี่เธอจะทำอะไรน่ะ？กลางวันแสกๆยังจะยั่วผู้ชาย? ” จู่ซือซือไม่คิดว่าจะกลายเป็นการส่งคนเข้าไปในอ้อมแขนของมู่เฉินหยวน โกรธขนอยากจะฆ่าถังซินให้ตายไปซะ

“ คุณจู่คะ สายตาของคุณไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม? ” ถังซินเม้มริมฝีปาก “ ถ้าหากนี่นับว่าเป็นการยั่วยวนละก็ เกรงว่าแถวบนถนนนี้คงไม่มีใครกล้าทำความดีกันแล้วล่ะ กลัวจะโดนเข้าใจผิดว่าเป็น “ การยั่วยวน ”