รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 30

บทที่ 30 ดีที่ได้คุณคุณอามู่ช่วยไว้

คนรอบรอบก็เริ่มลังเลไม่แน่ใจ ไม่รู้ว่าควรอยู่ฝ่ายไหน

ถึงแม้การที่เฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิวอยู่ด้วยกันมันไม่ถูกแต่ ทว่าถังซิวก็ไม่ได้ขาวสะอาด ถึงกับนัดผู้ชายไปผับ

ในเวลานี้ จอ LCD ที่ถูกปิดอยู่ๆก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง

เป็นรูปภาพของโรงแรมภายในห้องที่ถังซินไปจับเมียน้อย เสียงพูดกลับเป็นเสียงของเฉียวมั่นหลัวกับมู่หยางซิว

เฉียวมั่นหลัวพูด “ รอถึงวันเลี้ยงวันเกิดของหัวหน้า ถึงเวลานั้นให้เธอดื่มให้เมาแล้วหาคนอุ้มเธอเข้าไปในโรงแรม เธอดิ้นไม่หลุดแน่ คอยดูว่าเธอยังจะมีหน้าอยู่ที่มู่ซือต่อไปยังไง”

มู่หยางซิวชื่นชม “ ที่รัก คุณนี้ฉลาดจริงๆวางแผนซะรอบคอบอย่างนี้ เหมาะสมเป็นที่รักของผมซะจริงๆ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันก็รอพวกคุณหย่ากันอยู่”

“......”

คลิปเสียงสั้นสั้นไม่กี่ประโยค แต่ทำให้ทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง

เฉียงมั่นหลัวตกตะลึง เขาไม่คิดว่าถังซินได้บันทึกเสียงไว้ คลิปเสียงนี้ทำให้เธอแก้ตัวยากกว่าคลิปวีดีโอนั้นอีก มันทำให้ถังซินหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาทั้งหมด

“นี้ไม่ใช่เรื่องจริง เสียงนั่นเป็นการตัดต่อขึ้นมาทั้งหมด ” เฉียวมั่นหลัวร้อนรนพูด “ ฉัน ฉันจะพูดแบบนั้นได้ยังไง ฉันไม่ได้เป็นคนพูด”

กลุ่มคนมีคนหนึ่งพูดขึ้น “ ผู้จัดการเฉียว คุณคิดว่าพวกเราโง่หรอ ถ้ามันโดนตัดต่อขึ้นมาจริงพวกเราจะฟังไม่ออกหรอ? คุณนี้ร้ายกาจจริงๆ แย่งสามีของถังซินไม่พอ แล้วยังคิดที่จะทำให้ชีวิตเธอพังอีก ”

“ใช่แล้ว ฉันว่ารูปพวกนี้ต่างหากปะที่ปลอมแปลงขึ้นมา !”

“ถังซินเขาใส่ร้ายฉัน เธอใส่ร้ายฉัน! ”ไม่ว่าเฉียวมั่นหลัวจะอธิบายยังไง ทุกคนก็ไม่มีใครเชื่อเขา

เฉียวมั่นหลัวเกือบจะเป็นบ้าไปแล้ว

เขาคิดว่าตัวเองฉลาดกว่าคนอื่น คิดไม่ถึงจะตกอยู่ในกำมือของถังซิน

เฉียวมั่นหลัวหันหน้าไป ก็พบว่าถังซินกำลังยิ้มอยู่ราวกับว่ากำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ เธออดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ก็เลยร้องออกมาแล้วพุ่เข้าไปหาถังซิน

“ถังซิน แกมันคนเลว! ”

เขาพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว เล็บมือเข้าไปถึงตัวถังซิน พอดีว่าถังซินสีรองเท้าส้นสูง ในตอนที่ถอยหลบไปข้อก็เลยพลิกจนต้องขวมดคิ้ว แต่โชคดีที่มีคนพยุงไว้ด้านหลัง

ลมหายใจเย็นๆที่ออกจากปลายจมูกนั่น ทำให้เธอเย็นแข็งทื่อหันหน้าไปก็พบกับมู่เฉินหยวน ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง ดีที่มีเขาพยุงไว้ทำให้เธอไม่ล้มลงไป

“ลุง…..ประธานมู่ ” ถังซินรีบเปลี่ยนคำพูด ก่อนจะอดทนความเจ็บแล้วรีบลุกออกจากเขา

รอบรอบเต็มไปด้วยผู้คน เรื่องพวกนี้ถูกพวกเขาเห็นเข้าไม่ดี จะต้องกลายเป็นข่าวลืออีกแน่ๆ

มู่เฉินหยวนเก็บมือกลับอย่างไม่ใส่ใจ เหมือนกับว่าไม่ทันสังเกตถังซิน เพราะสถานการณ์ด้านหน้ามันรีบรัด ใบหน้าเขาเยือกเย็นและน่าเกรงขาม

“เกิดอะไรในบริษัทถึงได้มารวมตัวกับแบบนี้! ”

เขาพูดขึ้น กลุ่มคนที่โหวกเหวกก็เงียบทันที ทุกคนพึ่งรู้ว่าว่าประธานมาแล้ว

น่าแปลก ประธานมู่ไม่ใช่ว่าประหารแค่เรื่องสาขาต่างประเทศหรอ พอกลับเข้ามาในประเทศก็ไม่ค่อยจะมาที่บริษัทเท่าไหร่ไม่ใช่รึไง?

แต่อย่างก็ตามทุกคนไม่กล้าที่จะถาม ต่างก็แต่ได้ก้มหน้าทักทาย

“ ประ..ประธานมู่ ”เฉียวมั่นหลัวเองก็รุกรี้ลุกร้นเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่ามู่เฉินหยวนกลับมา และมู่เฉินหย่วนเองก็ไม่ชอบพนักงานที่ชอบโวยวาย เรื่องนี้ชักจะไปกันใหญ่แล้ว

มู่เฉินหยวนมือหนึ่งล่วงในกระเป๋ากางเกงเหลือบมองไปที่รอบแล้วพูดเสียงเข้ม “เกิดอะไรขึ้น ไม่มีอะไรทำกันหรอมาอยู่ที่ห้องโถงนี้ โดยเฉพราะคุณ ผู้จัดการเฉียว”

“ผู้จัดการเฉียว คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะ ” หัวหน้าซ่งมองไปทางเฉียวมั่นหลัวแบบไม่พอใจ “คนของแผนกแปลมีปัญหาขึ้นก็ควรให้หัวหน้าของคณะนั้นรับผิดชอบ คุณไปก้าวก่ายทำไม? ” หัวหน้าซ่งรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก

การที่มู่ซื่อจะเชิญคนเข้ามาทำงานนั้นน้อยมาก ในตอนนั้นเพื่อที่จะเชิญหลี่ซูจู่เข้ามาทำงานต้องแข่งกับบริษัทอื่นจนเลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะเชิญเธอเข้ามาทำงานได้

และอีกอย่างเฉียวมั่นหลัวคนนี้มีปัญหาด้านสมองรึไง ตัวเองเป็นแผนการจัดการยังไม่รู้อีกหรอว่าการหานักออกแบบที่เก่งขนาดนี้มันยากขนาดไหน แถมยังไล่พนักงานออกแทนหัวหน้าอีก

“เพราะ เพราะหัวหน้าหลิวไม่อยู่ ฉันเลย…. ” เฉียวมั่นหลัวลุกลี้ลุกลนสุดๆ เธออยู่ในมู่ซื่อล้มลุกคลุกคลานกว่าจะมาอยู่ในตำแหน่งนี้ได้มันไม่ใช่ง่ายๆเลย จะต้องไม่ให้โดนไล่ออกง่ายๆ

เธอแสดงความอ่อนแอออกมา

“ มันเป็นความผิดฉันเอง ฉันต้องขอโทษคุณหลี่ด้วยค่ะ ” เฉียวมั่นหลัวรีบขอโทษหลี่ซูเจ๋ หันไปทางมู่เฉินหยวนก้มเอวลงต่ำกว่าเดิม “ประธานมู่ ฉันขอโทษจริงๆ สมองฉันคงฟั่นเฟือนไปแล้ว”

“ความจริงก็คือฉันรู้อยู่ว่ามู่หยางซิวแต่งงานแล้ว ฉันยังเคยปฏิเสธเขาไปแล้วแต่เขาตื้อฉันไม่ยอมเลิกรา เกลี้ยกล่อมฉัน และยังพูดว่าภรรยาตัวเองไม่ได้เรื่อง ฉันถูกเขาหลอกลวงจนกลายเป็นแบบนี้ ”

ถังซินจองมองเฉียวมั่นหลัวที่กำลังแสดงอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา

ฝีมือระดับสูงจริงๆ

พอรู้อยู่แล้วว่ามู่เฉินหยวนต้องซักถามก็เลยยอมรับตัวเอง แล้วยังปัดความรับผิดชอบให้กับมู่หยางซิว เหอะๆ ไม่รู้ว่ามู่หยางซิวที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลมาได้ยินคำพูดของเฉียวมั่นหลัวเหล่านี้แล้วในใจจะรู้สึกอย่างไร

“ประธานมู่ ฉันอยู่มู่ซื่อมาก็นานแล้ว เนื้องานเป็นยังไงคุณก็คงรู้ดี ”

เฉียวมั่นหลัวร้องไห้จนเครื่องสำอางหลุดออกหมดแล้วน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ไม่ว่าบทลงโทษจะเป็นยังไงฉันก็ยอมรับได้หมด”

“ ให้ฝ่ายบริหารบุคลากรจัดการเรื่องเงินเดือน ”มู่เฉินหยวนพูดตัดคำพูดของเขาด้วยหน้าเข้มครึ่ม

“ประธาน...ประธานมู่? ”เฉียวมั่นหลัวไม่อยากจะเชื่อ มู่ซื่อจะไล่เธอออก เพียงเพราะเรื่องแค่นี้ “ หลายปีผ่านมานี้ฉันทุ่มแรงทุ่มใจให้กับบริษัท คุณ……”

มู่เฉินหยวนถามกลับ “ความหมายของคุณคือ คนอื่นๆไม่ทุ่มแรงทุ่มใจให้กับบริษัทอย่างนั้นหรอ?”