รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 36

บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ

เธอมองดวงตาลึกซึ้งของชายหนุ่มเเละถามเสียงเเข็งว่า “หลิน....เฉิงจี๋?”

เขาใส่คอนเเทคเลนส์สีน้ำตาล?

“ดูเหมือนว่าเทคนิคการพรางตัวของผมล้มเหลว ยินยินยังคงจำผมได้” หลินเฉิงจี๋หมุนวนไปรอบๆพร้อมหัวเราะเบาๆข้างหู “นานเเล้วที่ไม่ได้เต้นรำกับคุณ”

ถังซินจำเขาได้ในขณะนั้นร่างกายไม่เพียงเเต่ย่างเท้าตามมาด้วยความฝืดอย่างไม่ฟังคำสั่ง หลินเฉิงจี๋กลับมีวิธีการทำให้เธอก้าวขาเเละทำตามจังหวะของเขา

เพลงค่อยๆหายไป ชายหญิงกอดกันเเละโยกเบาๆ

หลินเฉิงจี๋ถอดหน้ากากออกมาเผยให้เห็นรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา เขาเอนตัวไปทางด้านข้างคอของถังซินได้กลิ่นหอมจางๆ ทำให้เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอคิด อยากกอดเธอมาก

ถังซินถูกเขาจับมือไว้เเน่น ทำอย่างไรก็ดึงมันออกมาไม่ได้ เธอถามอย่างไม่พอใจ “หลินเฉิงจี๋ คุณมาประเทศ H ต้องการทำอะไร!”

เธอพอเเล้วสำหรับเกมส์เเมวกับหนูนี้

“ยินยิน มู่เฉินหย่วนไม่ใช่คนดี” หลินเฉิงจี๋ พูดอย่างไม่ต้องการคำตอบ “เขาสนใจคุณ”

“เเล้วคุณล่ะ?” เธอรู้เเน่นอนว่ามู่เฉิงหย่วนช่วยเหลือตนเองไว้มากเเต่ว่ามีเรื่องอยากให้เธอช่วยเเละเธอรู้สึกว่ามู่เฉินหย่วนน่าเชื่อถือกว่าหลินเฉิงจี๋มาก

หลินเฉิงจี๋ทิ้งเงามืดไว้ในใจเธอ ชีวิตนี้เธอลืมไม่ลง!

“คุณเป็นยินยินของผม เบบี๋คุณเป็นคนสำคัญที่สุดของผม” หลินเฉิงจี๋จูบผมของเธอ พูดเสียงอบอุ่น “เเม้ว่าผมจะโกหกคนทั้งโลก เเต่ผมก็จะไม่โกหกคุณ”

จูบอย่างอ่อนโยน ถังซินกลับเเข็งทั้งตัว

“ยินยินมู่เฉินหย่วนสัญญากับพระคุณเล็กๆของคุณว่าจะให้ประโยชน์อะไรมากมาย การร่วมมือนั้นอันตรายเกินไป คุณต้องอยู่กับผมมีเเค่ผมที่จะไม่ทำใหเคุณเจ็บ”

ทำไมเป็นการร่วมมือกันอีก!

เพราะการร่วมมือนั้น มู่เฉินหย่วนได้ให้ชุดเเหวนสไตล์ถังหมิงกับเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถไม่ช่วยเหลือเขาได้ วันนี้หลินเฉิงจี๋มาหาเธอก็เพราะการร่วมมือนั่น!

“หลินเฉิงจี๋คุณเก่งกว่ามู่เฉิงหย่วน” ถังซินเยาะเย้ยเเล้วมองเขา “ถ้าเลือกได้ฉันก็อยากช่วยเขา”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มบนใบหน้าเเละริมฝีปากของเขา “ยินยิน ไม่ต้องงี่เง่า คุณรู้อารมณ์ของผม”

ถังซินรู้เเน่นอน

มิฉะนั้นเขาคงไม่ฝันร้ายเพราะถูกส่งตัวเข้าคุกทั้งคืนเเล้วหนีกลับไปประเทศจีนเพื่อเปลี่ยนชื่อเเละเเต่งงาน ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาหา

“ยินยินไม่ต้องไปร่วมมือกับคนเเบบนั้น คุณจะเสียเปรียบ”หลินเฉิงจี๋ยื่นมือของเขาออกมาเเละทัดผมของเธอไว้ข้างหู คนสองคนใกล้ชิดกัน “มีเเต่ผมเท่านั้นที่สามารถเป็นที่พักพิงปกป้องคุณได้”

ถังซินดึงริมฝีปากล่าง “ปกป้องยังงัย? ฆ่าฉันหรือ?”

ได้ยินว่าดวงตาหลินเฉิงจี๋ส่องประกายดูซับซ้อนเเต่มันก็หายวับไป เขายังคงดูถังซินด้วยความนุ่มนวลเเละอ่อนโยน

“ยินยิน บางเรื่องไม่สามารถมองเเค่ภายนอกได้ มันซับซ้อนกว่าที่คุณคิด”

เขาก้มศีรษะลงไล้ริมฝีปากเบาๆที่แก้มของถังซินเเต่ถังซินรู้สึกหนาวจัดใช้เเรงอย่างหนักดิ้นรนสองครั้งกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธการของเขา

ในช่วงกลางของสถานที่จัดงานมู่เฉินหย่วนเเละจู่ซือซือก็เต้นรำเช่นกัน

มีผู้คนจำนวนมากเต้นรำ มู่เฉิงหย่วนมองดูรอบๆเเละเห็นถังซินกับชายคนหนึ่งอยู่ด้วยกันไม่รู้ทั้งสองพูดอะไรท่าทางใกล้ชิด

ในตอนเเรกเขาคิดว่าถังซินเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชาย เขาผ่านไปด้วยรอยยิ้ม เเต่เมื่อเเสงโดนใบหน้าของถังซิน เขาจึงเห็นว่าการเเดงออกของเธอไม่ค่อยถูก ผู้ชายก็เหมือนจะเป็นคนคุ้นเคย

หลินเฉิงจี๋!!

หลินเฉิงจี๋เดินทางมาที่ประเทศ H อย่างลับๆเเละได้ติดต่อกับถังซินหลายครั้ง อาจจะเป็นเพราะความร่วมมือนั้น

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีมู่เฉิงหย่วนก็คิดไปไกล เขาทำท่าเรียกบริกรเเละพูดอะไรบางอย่างข้างหูของบริกร

บริกรพยักหน้าเเล้วหายไปอย่างรวดเร็วในฝูงชน

ต้องโทษผู้หญิงคนนี้!

ถังซินเจ็บจากไหล่ที่ถูกชน มู่เฉินหย่วนเอ่ยปากขอโทษ “ขอโทษนะ เธออ่อนเเอนิดหน่อย ถ้าไม่มีใครไปส่ง คุณรอผมข้างนอกสักครู่ ผมจัดการเรื่องเสร็จจะไปส่งคุณกลับ”

“ไม่ต้องหรอกฉันจะโทรหาน้องสาว” ถังซินปฏิเสธความเมตตาของเขา

เมื่อถังซินออกไปด้านนอกบังเอิญเห็นจู่ซือซือใช้กระเป๋าตีไปที่ผู้ช่วยจาง หลังจากนั้นฮึดฮัดด้วยความโกรธไปนั่งเบาะหลังริมฝีปากไม่หยุดพ่นลม

นั่นเป็นคนอ่อนเเอหรอ? ถูกทำให้นิสัยเสียหรือเปล่า?

ถังซินโทรหากวนหลิงเอ๋ออีกครั้ง

ครั้งนี้กวนหลิงเอ๋อรับอย่างรวดเร็ว “ขอโทษค่ะพี่ ฉันมีธุระจึงกลับมาก่อน พี่พูดกับบริกรที่นั่น พวกเขาจะส่งรถมาเพื่อพาพี่กลับ”

“กวนหลิงเอ๋อ!!” ถังซินรู้สึกรำคาญมาก “เธอให้พี่ช่วยเเละเธอทำกับพี่เเบบนี้เหรอ?”

“โอ้พี่! ครั้งหน้าฉันจะไปขอโทษพี่ด้วยตัวเอง พี่ไม่ต้องพูดเเล้ว ดูเเลตัวเองดีๆนะ”

มองไปที่โทรศัพท์ที่เพิ่งวางสาย ถังซินเเทบจะทุบโทรศัพท์ทิ้งเเล้ว

ไอ้นี่ หลอกพี่!

ถังซินพยายามหาบริกรที่วิลล่าช่วย เเต่บริกรเหล่านั้นทุกคนล้วนยุ่งมาก ไม่มีเวลาสนใจเธอ เธอยืนอยู่บันไดเพียงลำพังเป็นเวลานานเเละมีคนค่อยๆขยับมาใกล้อย่างเงียบๆ

“คุณถัง ยังไม่ไปหรือ?”

เมื่อเห็นมู่เฉินหย่วนออกมาจากด้านใน หลินเฉิงจี๋ซึ่งกำลังจะไปหาถังซินหันหลังกลับเเละซ่อนตัวอยู่หลังเสา

“ประธานมู่” ถังซินรู้สึกเขินอายมากเพราะเธอเพิ่งปฏิเสธ ไม่ยอมให้มู่เฉินหย่วนไปส่ง “ ใช่ค่ะ น้องสาวของฉันกลับไปก่อนแล้ว ฉันอาจต้องขอให้ใครสักคน จากบ้านพักไปส่ง”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้น ผมจะไปส่งคุณ เป็นทางผ่านพอดี”