รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 417

บทที่ 417 ฉันไม่สนใจที่จะไปสอนผู้หญิงคนอื่นหรอก

ถ้าชนะการเดิมพันคุณจะได้เงินเป็นสองเท่า แต่ถ้าคุณแพ้คุณจะต้องเอา5หุ้นของบริษัทจ่ายให้ฝ่ายตรงข้าม

พอดูจบ ถังซินก็ถึงกับเอือมระอาบรรดาผู้บริหารระดับสูง

ไม่รู้หรือไงว่าสถานการณ์ของบริษัทตัวเองในตอนนี้เป็นยังไงน่ะ ยังจะไปเดิมพันกับคนอื่นอีก?

พอพูดเรื่องการเดินพัน อีกฝ่ายคงต้องถามหารายละเอียดอย่างชัดเจนแน่!

ถังซินนั่งอยู่ตรงนั้นสักครู่แล้วกดโทรเบอร์ภายในหาไอรา “เธอเอาวิดีโอ แผนของบริษัทสำหรับการออกขายน้ำหอมตัวใหม่ และโปรโมชั่นส่งเสริมการขายตลอดระยะเวลาสามปีนี้มาให้ฉันหน่อย”

“ได้ค่ะคุณถัง รอสักครูนะคะ”

ผ่านไปประมาณ10นาที ถังซินก็ได้รับข้อมูลเอกสารจำนวนมากที่ไอราส่งมาในอีเมลล์

เธอเปิดดูทีละไฟล์ตามลำดับเวลา พอเหนื่อยก็พักสักครู่แล้วค่อยดูต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกงานเธอก็เก็บเอากลับไปดูที่บ้านระหว่างที่จัดการเรื่องด่วนเรื่องอื่นๆ

ใช้เวลาถึงสองวันเธอถึงจะดูวิดีโอเหล่านี้หมด เมื่อเปรียบเทียบกับแผนการขายน้ำหอมตัวใหม่ที่ไอราให้เธอมานั้น ไม่นานเธอก็เจอปัญหาเกี่ยวกับแผนการขายน้ำหอมตัวนี้

ถังซินเองก็รู้สึกไม่น่าเชื่อเหมือนกันที่ทั้งเครื่องสำอางและน้ำหอมล้วนอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของแผนกวางแผนแต่มีเพียงโฆษณาเครื่องสำอางเท่านั้นที่โดดเด่นและกับน้ำหอมกลับทำได้ไม่ดีนัก

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธออาจจะให้มีการเปลี่ยนแปลงผู้บริหารหรือเวลากับแผนกวางแผนในการไตร่ตรองเกี่ยวกับการขายสินค้า แต่ครั้งนี้มีการเดิมพันเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ถ้าแพ้ขึ้นมาอาจจะต้องเสียหุ้นบริษัทไปด้วย เธอจะไม่กล้าเสี่ยง

สามปีจะว่านานไม่นานเธอก็ไม่อยากให้หลินเฉิงจี๋มาปุ๊ปก็โผเข้าใส่

ถังซินนั่งคิดหาบริษัทโฆษณาที่มีชื่อเสียง สุดท้ายก็พบว่ามีเพียงบริษัทมู่ซื่อเท่านั้นที่เธอพอใจ

ทีมกฎหมายและแผนกวางแผนของบริษัทมู่ซื่อเป็นหนึ่งในบริษัทที่ดีที่สุดในอุตสาหกรรมนี้และไม่มีบริษัทใดเทียบเคียงได้

อยากจะให้บริษัทมู่ซื่อช่วยเหลือล่ะก็...ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก

หลังจากนั่งชั่งน้ำหนักอยู่สักครู่ ถังซินก็หาเบอร์โทรศัพท์ของแผนกเลขฯในบริษัทมู่ซื่อและเธอก็โทรเข้าไป

ปลายสายตอบรับอย่างรวดเร็ว “สวัสดีค่ะ แผนกเลขานุการบริษัทมู่ซื่อค่ะ”

“ฮัลโหล ผู้ช่วยจางหรือเปล่าคะ?” หลังจากได้ยินว่าเป็นเสียงของผู้ช่วยจาง ถังซินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ผู้ช่วยจางอึ้งเล็กน้อย “คุณหนู...ถัง?”

“ใช่ ฉันเอง”

“ผมเห็นว่าเป็นสายของบริษัทเหอส่ง คุณหนูถังอยู่ที่บริษัทเหอซ่งหรอครับ?”

ถังซินตอบว่า อืม แล้วถามกลับว่า “ผู้ช่วยพิเศษแบบคุณปกติต้องยุ่งมากไม่ใช่หรอ คุณน่าจะต้องยุ่งอยู่กับคุณมู่ทั้งวันสิ ทำไมถึงได้มานั่งรับโทรศัพท์แบบนี้ล่ะ?”

“พูดแล้วเรื่องมันยาว...” ผู้ช่วยจางรู้สึกน้อยใจนิดหน่อย “ก่อนหน้านี้ผมทำผิดไปเรื่องหนึ่งน่ะ คุณมู่เลยไม่ชอบที่จะเห็นผมอยู่ใกล้ๆ ก็เลยตั้งใจเย็นชาใส่ สัปดาห์นี้ก็เป็นเลขาฯถันช่วยเขาจัดการเรื่องต่างๆแทน”

ถังซินหัวเราะฮ่าๆออกมาแล้วปลอบเขา “ไม่เป็นไรน่า รับโทรศัพท์ก็ยังดีกว่าต้องไปอยู่ที่สาขานิวยอร์กนะ”

“เห้อ ผมก็ว่างั้นแหละครับ ว่าแต่คุณหนูถังมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

“คุณลองถามเลขาฯถันให้หน่อยว่าคุณมู่จะมีเวลาว่างวันไหน ฉันอยากจะนัดคุณมู่คุยธุรกิจสักหน่อยน่ะ”

“รอสักครู่นะครับ”

เสียงในโทรศัพท์เงียบไป ผู้ช่วยจางคงจะกำลังช่วยจัดการอยู่

ผ่านไปสองนาที ผู้ช่วยจางก็พูดขึ้นมาว่า “เลขาฯถันไม่อยู่บริษัท แต่ว่าคุณมู่กลับมาที่บริษัทแล้ว กำลังไปที่สำนักงานผู้บริหาร เดี๋ยวผมช่วยโอนสายไปทางนั้นนะครับ”

“เอ้ยไม่ต้อง__” ถังซินปฏิเสธไม่ทัน โทรศัพท์ก็ถูกโอนไปยังแผนกบริหารแล้ว

ขณะฟังเสียงรอสายอยู่เธอก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

หาเวลานัดมู่เฉินหย่วนมาคุยกันก็ยังดี แต่นี่เธอก็ไม่รู้จะคุยกับเขาแบบไหนดี

“สวัสดีค่ะ แผนกผู้บริหารค่ะ”

หรือว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีจนถึงขั้นที่ไปถามตารางงานจากแผนกเลขาฯได้?

“ได้ รบกวนหน่อยนะ” ถังซินกลัวจะควบคุมตัวเองไม่อยู่เลยรีบวางสายไป

ในห้องแผนกบริหารของมู่ซื่อ หลังจากที่จ้าวอี้ซีนวางสายไปแล้ว ก็มีเสียงเปิดประตูดังมาจากด้านหลัง

เธอรีบหันตัวกลับไป เห็นว่ามู่เฉินหย่วนเดินเข้ามา

ชายหนุ่มดูสุมขุม ทั้งยังดูโตขึ้นมาก เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

“คุณมู่”

มู่เฉินหย่วนมองไปทางเธออย่างเย็นชา “เธอเป็นผู้จัดการ ไม่ใช่เลขาฯ เรื่องรับโทรศัพท์คงไม่ต้องถึงมือเธอหรอกมั้ง อีกอย่าง ที่นี่คือห้องบริหารไม่ใช่แผนกเลขาฯ”

“ขอโทษค่ะ ฉันกลัวว่าจะเป็นสายด่วนก็เลยรีบรับ” จ้าวอี้ซีนบิดตัวไปทางเขา “เป็นบริษัทเล็กๆที่ชื่อว่าเหอซ่งโทรมาน่ะค่ะ อยากจะร่วมงานกับมู่ซื่อ ฉันเลยติดต่อแผนกเลขาฯให้จัดตารางเวลาให้”

สายตาของมู่เฉินหย่วนหลุบต่ำลงน้ำเสียงของเขาน่าเกรงขาม “ทำไม จะให้ฉันของคุณเธอด้วยหรอ?”

“คุณมู่ เป็นเพราะฉันเกินเลยไปเองค่ะ”

“สิ่งที่เธอทำเกินเลยไปไม่ใช่แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ” มู่เฉินหย่วนเดินเข้ามา ขว้างหนังสือพิมพ์ในมือไปทางเธอ “ใช้ฟิล์มถ่ายภาพยนตร์หรอ ถ่ายออกมาได้ไม่เลวเลยนี่ เสียเงินๆไปเท่าไหร่ล่ะ?”

“ขอโทษค่ะ ฉันพึ่งกลับประเทศมาได้ไม่นานไม่มีฐานลูกค้าเลยอยากจะยืมชื่อเสียงของคุณ” จ้าวอี้ซีนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยและน้ำเสียงอ่อนว่า “เป็นเพราะฉันคิดไม่ละเอียดถี่ถ้วนเองค่ะ”

มู่เฉินหย่วนตอบด้วยเสียงเย็นชาว่า “มู่ซื่อจ้างเธอมาเพื่อจะให้เธอบริหารงานให้ดี นี่คือเรื่องที่เธอต้องทำ ถ้าใครๆก็เอาชื่อเสียงผมไปใช้ จต่อให้ผมขึ้นหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว!”

แรงกดดันที่เขาให้ต่อจ้าวอี้ซีนทำเอาเธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา “ขอโทษค่ะ ฉันจะจัดการให้ดี....”

“ก็ต้องเธอจัดการน่ะสิ” มู่เฉินหย่วนพูดตัดขึ้นมา “เสียเงินไปเท่าไหร่เพื่อจ้างคนมาถ่ายรูป เธอก็เสียเงินเท่านั้นไปจัดการข่าวบนอินเตอร์เน็ตซะ วันนี้ก่อนหนึ่งทุ่มไปจัดการให้เรียบร้อย”

“เข้าใจแล้วค่ะ” จ้าวอี้ซีนตอบ “งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”

มู่เฉินหย่วนยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ “คุณยังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่งตำแหน่งนี้ ผมให้คุณนั่งได้ ก็เพราะเห็นแก่จางเฉิง ผู้จัดการจ้าว คุณน่ะทั้งสวยทั้งฉลาดอย่าเล่นลูกเล่นอะไรที่ไม่ควรเล่น ผมไม่มีอารมณ์มาสนใจสอนผู้หญิงคนอื่น อีกอย่างคุณก็ไม่ใช่เธอด้วย”