รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 419

บทที่ 419 หาพ่อที่ดีกว่าให้ลูก

ถังซินไม่รู้จะพูดอะไรต่อ “ไม่อยากร่วมงานก็ไม่ร่วมงานก็ได้ ทำไมต้องบล็อคคนอื่นด้วยนะ”

ฉันล่ะยอมเขาจริงๆเลย

ก็แค่เลิกกัน ถึงขั้นต้องไม่ขายส้มให้ฉันเลยหรอ?

ไอรายักไหล่ประมาณว่า ฉันทำได้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว “คุณถังบริษัทมู่ซื่อใหญ่ขนาดนั้น ไม่มาร่วมงานกับบริษัทเล็กๆอย่างเราหรอก ต่อให้จะใช้คนของมู่ซื่อจริงๆ เราก็จ่ายไม่ไหวหรอก บริษัทที่ดูแลเรื่องแผนการมีตั้งเยอะแยะ เดี๋ยวฉันจะไปเลือกอันที่ดีแล้วส่งเอกสารไปให้คุณที่ห้องทำงานดีไหมคะ? “

ถังซินเงียบไปสักพักเธอโบกมือแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันหาเอง เธอไปทำธุระของเธอเถอะ”

หลังจากกลับมาที่ห้องทำงาน ถังซินก็จัดการเรื่องตรงหน้าก่อน

จนกระทั่งถึงเวลาพักกลางวัน เธอถึงจะว่างโทรหาส้งจิ้งเหอ

“เสี่ยวซิน” ส้งจิ้งเหอรับสายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหัวเราะและถามว่า “ฉันเห็นข่าวในไทม์ไลน์มา นี่เธอทำงานที่เหอซ่งหรอ?”

“อืม พึ่งมาได้สองวันน่ะ” ถังซินยิ้มเบาๆ “ยุ่งไหม กินข้าวกันหน่อยไหม?”

“ไม่ยุ่งๆ งั้นเราไปเจอกันที่ร้านอาหารหงฝางจื่อละกัน”

“ได้”

ถังซินให้ไอราร่างสัญญาขึ้น รอได้สัญญาแล้วค่อยไปเอารถที่โรงจอดรถ

ร้านหงฝางจื่อห่างจากศูนย์กลางการเงินตรงนี้แค่สิบนาทีเท่านั้น

หลังจากที่พนักงานเดินนำถังซินไปยังชั้นสองของร้านอาหารแล้ว ถังซินก็เห็นส้งจิ้งเหอที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะริมหน้าต่างจึงเดินเข้าไปหาอย่างเร็ว

ส้งจิ้งเหอก็เห็นเธอกำลังเดินเข้ามา มองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยื่นเมนูไปให้เธอ “ไม่เจอกันไม่กี่เดือน สวยขึ้นอีกแล้วนะเธอเนี่ย หรือว่าอากาศน้ำที่เมืองนอกมันบำรุงร่างกายได้?”

“ฟังเธอพูดแบบนี้ไม่ได้จะหมายถึงว่าฉันอ้วนขึ้นใช่ไหม?” ถังซินเหลือบตามองเธอแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อนั่ง

“ไม่ สาบานต่อพระเจ้าเลย ฉันพูดจริง!”

“น้ำเมืองนอกดีไหมฉันไม่รู้ แต่ฉันกินดีอยู่ดีทุกวันเลย”

ถังซินคุยกับเธอไปด้วยสั่งอาหารไปด้วย

หลังจากสั่งเสร็จแล้ว เธอก็ส่งเมนูอาหารคืนให้พนักงาน แล้วถามส้งจิ้งเหอว่า “ช่วงนี้ได้ติดต่อกับนางฟ้าน้อยบ้างไหม?”

ส้งจิ้งเหอส่ายหัว “ไม่นะ ก่อนหน้านี้ฉันเคยโทรหาเธอแต่ก็โทรไม่ติด คราวที่แล้วผู้ช่วยฉันเอาของไปส่งให้ที่บริษัทมู่ซื่อ ฉันเลยให้เธอช่วยถามถึงซูเจ๋หน่อย แต่ทางนั้นเขาบอกว่าเธอลาออกไปนานแล้ว”

“เธอกำลังท้อง คงลาออกไปดูแลลูกล่ะมั้ง”

ส้งจิ้งเหอที่กำลังกินน้ำ ถึงกับอึ้งไป “จริงหรอ เมื่อไหร่กัน?”

“หลังจากที่ฉันไปประเทศY ได้ไม่นานเอง” พวกเขารู้จักกันมานานและเธอก็มองว่าส้งจิ้งเหอเป็นเพื่อนที่ดี จึงบอกเรื่องนี้กับเธอ

พอพูดจบ ถังซินรู้สึกคอแห้งนิดหน่อย จิบน้ำอุ่นไปนิดหน่อย เงยหน้าขึ้นมาเห็นส้งจิ้งเหอก็ยังทำหน้าแบบพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่ เธอรู้สึกว่าตลกดี “ฉันพูดอะไรให้เธอรู้สึกว่าอาหารไม่ย่อยเลยหรอ?”

“เธอแค่ไปต่างประเทศ แต่เรื่องที่เจอเยอะเกินไปแล้ว” ส้งจิ้งเหอสูดอากาศหายใจ แต่สีหน้าก็ยังตะลึงอยู่ “เฉินหย่วนรู้สาเหตุที่เธอไปต่างประเทศ แต่ก็ไม่ได้ไปหาเธอหรอ?”

ถังซินหลุบตาลง ตอบว่า “เลิกกันไปแล้ว”

เกี่ยวกับเรื่องที่มู่เฉินหย่วนไปรับจู่ซือซือที่ประเทศYนั้น ถังซินไม่ได้เล่าให้เธอฟังเพราะคิดว่าไม่จำเป็น

ถังซินเปลี่ยนเรื่องคุย “สองวันก่อนตอนที่ฉันกำลังไปทำงานที่เหอซ่ง เจอรถของลู่เหวินซูบนถนน ที่นั่งข้างคนขับมีผู้ญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เห็นป้อนน้ำเขาด้วย”

“เธอดูผิดหรือเปล่า?” ส้งจิ้งเหอเอามือลูบคาง นิ่งคิดไปสักพัก “ครั้งที่แล้วฉันเจอลู่เหวินซูที่งานเลี้ยงงานหนึ่ง เขากํไม่ได้พาคู่ควงมา ดูๆแล้วก็ท่าทางซื่อสัตย์อยู่นะ”

ถังซินยิ้มๆ “จริงจ้ะ อีกไม่กี่เดือนว่าที่ภรรยาของลูกชายเธอก็จะเกิดแล้วนะ”

ส้งจิ้งเหอถามว่า “ของเฉินหย่วน?”

“ไม่ใช่สิ ฉันทำลูกเอง” ถังซินนึกถึงผู้ชายคนนั้นก็หงุดหงิด ตอบเสียงเย็นว่า “เขาเดี๋ยวก็เอาคนนั้นเดี๋ยวก็เอาคนนี้ คงลืมไปแล้วว่าคนที่เคยอยู่ตำแหน่งนั้นมาก่อนชื่ออะไร”

“เธอหมายถึงผู้จัดการคนใหม่ของแผนกR จ้าวอี้ซีนหรอ?” ส้งจิ้งเหอคิดแล้วคิดอีก พูดว่า “สวยอยู่นะ เรื่องที่เธอขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์กับเฉินหย่วนฉันก็ได้ดูเหมือนกัน แต่ว่า...”

เธออยากจะบอกว่าเฉินหย่วนไม่น่าชอบผู้หญิงแบบนั้น หรือว่าเข้าใจผิดอะไร

ถังซินพูดแทรกส้งจิ้งเหอขึ้นมา “ก็เลิกกันไปแล้วทำไมฉันต้องไปสนใจด้วยว่าเขาขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์กับใคร ฉันสวยขนาดนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีคนจีบสักหน่อย ดีเลยจะได้รวดหาพ่อที่ดีกว่าให้ลูกด้วย!”

“จ้าๆ เธอก็ใจร้อนเกินไป” ส้งจิ้งเหออยากหัวเราะจนตัวสั่น “ไม่ก็ลองปรึกษามู่เฉินหย่วนดูก่อนไหม?”

“ไม่มีอะไรให้ปรึกษาทั้งนั้น” เธอตอบอย่างเย็นชาและส่งสายตาเตือนไปยังเธอ “จิ้งเหอ คิดให้ดีนะว่าจะอยู่ฝั่งใคร ถ้าเลือกไม่ดีเธอไม่มีลูกสะใภ้แล้วนะ”

ส้งจิ้งเหอทำท่าครุ่นคิด “เรื่องของพวกเธอน่ะจัดการกันเองเถอะ ฉันไม่เข้าไปยุ่งหรอก”

ถังซินทำท่าโล่งอก หยิบเอกสารออกมาจากในกระเป๋า “ในวงการนี้นอกจากบริษัทมู่ซื่อแล้ว บริษัทส้งซื่อของเธอก็วางแผนเก่งมาก เธอคงไม่รังเกียจบริษัทเล็กๆอย่างเหอซ่งใช่ไหม?”

ส้งจิ้งเหอโบกมือ “ถ้าเธออยากจะยืมคนก็บอกฉันมาเลยก็ได้ ไม่ต้องเซ็นสัญญาอะไรหรอก พวกเราสนิทกันขนาดนี้”

“ถ้าไม่เซ็นสัญญาฉันก็ไม่หาบริษัทเธอแล้ว” ถังซินตั้งใจเอาใบสัญญาให้เธอ และส่งปากกาไปให้ด้วย “ลูกสาวฉันยังไม่ทันคลอดเลย ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเกาะเธอกิน”

“โอเค งั้นก็ตามที่เธอพูดแล้วกัน” ส้งจิ้งเหอไม่ได้พูดอะไรต่อ จัดการเซ็นสัญญาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ถังซินเก็บสัญญาเรียบร้อยแล้ว ก็พ่นลมหายใจออกมา “ยังดีที่ฉันมีเธอ พอมีเรื่องอะไรยังให้เธอช่วยได้บ้าง แฟนเก่าก็เหมือนหมานั่นแหละ พึ่งพาอะไรไม่ได้เลย”

ไม่ร่วมงานกับบริษัทของเธอก็แล้วไป แต่แค่ส้มยังไม่ยอมขายให้ ขี้เหนียวเกินไปแล้ว