รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 421

บทที่ 421 เห็นเขาแล้วอารมณ์เสียจริงๆ

“พวกเธอไม่ได้เจอกันเป็นสี่ห้าปียังไม่เป็นห่วง นี่แค่ไม่กี่เดือนก็ไม่ไว้ใจเขาแล้ว?”

“ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน” ส้งจิ้งเหอรีบตอบอย่างร้อนรน “ช่วงนี้ฝันบ่อย ในใจรู้สึกไม่สบายใจมาก กลัวเขาเกิดปัญหาอะไรที่นู่น ฉันไม่อยากให้ลูกชายฉันพึ่งรู้จักพ่อแต่แปปเดียวก็ไม่มีพ่ออีกแล้ว”

ถังซินหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “โอเค ลูกสะใภ้ในอนาคตเดี๋ยวฉันจะดูแลอย่างดี เธอไปแบบสบายใจเถอะ”

“งั้นก็รบกวนเธอหน่อยนะ”

รอจนส้งจิ้งเหอเข้าบริษัทไปแล้ว ถังซินถึงจะออกไปที่ลู่ซื่อไปหาลู่เหวินซู

“ฉันคือถังซินจากเหอซ่ง” ถังซินพูดอย่างมีมารยาทที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ “รบกวนคุณนัดประธานลู่ให้หน่อย”

พนักงานแผนกต้อนรับมองเธอแล้วรีบโทรเบอร์ภายในเข้าไปทันที

หลังจากนั้นประมาณ20วินาที พนักงานแผนกต้อนรับก็พูดกับเธออย่างขอโทษว่า “ขออภัยค่ะ ตอนนี้ท่านประธานลู่ไม่อยู่ที่บริษัทเวลานี้แล้ว คาดว่าคงไม่กลับมาที่บริษัทแล้วล่ะค่ะ สะดวกเป็นพรุ่งนี้ไหมคะ?”

ลู่เหวินซูไม่อยู่?

ถังซินขมวดคิ้วคิดเล้กน้อย ถามว่า “ฉันขอสอบถามหน่อยว่าปกติเขาชอบไปไหนบ้างไหมคะ?”

“ไม่ทราบจริงๆค่ะ ฉันเป็นพนักงานแผนกต้อนรับเท่านั้นเอง”

“ค่ะ ขอบคุณมาก”

ก่อนที่ถังซินจะจากไป เธอถามเกี่ยวกับข่าวซุบซิบของวันก่อนอย่างระวังว่า “คุณหนูถังคะ ได้ข่าวว่าคุณเคยคบกับคุณมู่จริงหรอคะ? คุณเลิกกันทำไมหรอคะ? หรือว่าคุณคบอยู่กับCEOใหม่ของเหอซ่งอยู่จริงๆ?”

ถังซินยิ้มมุมปากอย่างไม่พอใจนัก “คุณไปได้ยินเรื่องพวกนี้มาจากไหนกัน?”

“ในกลุ่มข่าวสารค่ะ” พนักงานแผนกต้อนรับคนนี้เล่าว่าเธออยู่ในกลุ่มข่าวสารหลายกลุ่ม ก็ว่าทำไมพนักงานของลู่ซื่อถึงได้รู้เรื่องพวกนี้ด้วย “ไม่กี่วันนี้คนในกลุ่มพูดถึงแต่เรื่องของคุณค่ะ”

“ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ ขอดูหน่อยได้ไหม?” ถังซินถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย”

พนักงานคนนั้นลังเลไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอาโทรศัพท์ตัวเองให้ถังซินดู

ถังซินเปิดดูในกลุ่มซุบซิบพวกนั้น แอบๆจำชื่อเอาไว้ แล้วคืนให้พนักงานคนนั้นไป “ขอบคุณค่ะ เห็นว่าในกลุ่มไม่มีใครลงรูปน่าเกลียดๆของฉันก็สบายใจแล้วล่ะค่ะ”

พอออกจากบริษัทลู่ซื่อ ถังซินก็โทรหาไอราให้นำรายชื่อกลุ่มซุบซิบหลายอัน ให้เธอเพิ่มเข้าไปในลิสต์แล้วจัดการให้กระแสของข่าวเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น แต่ถ้ายังทำไม่ได้ก็ให้ใช้กฎหมายจัดการ

ก่อนหน้านี้ที่เธอคบกับมู่เฉินหย่วนนั้นเป็นความลับ นอกจากเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย ญาติ นอกนั้นก็ไม่มีใครรู้เลย

ไม่คิดว่าแค่เธอกลับประเทศมา ในกลุ่มก็มีแต่เรื่องของเธอกับมู่เฉินหย่วน แล้วยังรู้จักCEOของเหอซ่งอีก บอกว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างต่อกัน ดูเหมือนว่ากำลังจะทำลายชื่อเสียงของเธออยู่

ต้องมีใครสักคนอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้แน่

แต่ว่าตอนนี้ถังซินไม่มีเวลามาจัดการกับเรื่องนี้ ประเด็นสำคัญคือเธอเป็นห่วงนางฟ้าน้อย มาถึงลู่ซื่อก็ไม่ได้เจอเจ้าตัว แล้วยังไม่รู้อีกว่าช่วงนี้ลู่เหวินซูไปที่ไหนบ้าง ทำได้แค่ส่งข้อความไปให้ผู้ช่วยจางเท่านั้น

มู่เฉินหย่วนกับลู่เหวินซูเป็นพี่น้องกัน ผู้ช่วยจางก็คอยตามมู่เฉินหย่วนตลอด เกือบจะเป็นพี่เลี้ยงส่วนตัวของมู่เฉินหย่วนอยู่แล้ว ต้องรู้แน่ว่าปกติลู่เหวินซูไปที่ไหนบ้าง

แต่ว่าถังซินไม่รู้ว่าไอดีวีแชทของผู้ช่วยจางคืออะไร โดนมู่เฉินหย่วนเอาไปนานแล้ว

มู่เฉินหย่วนพึ่งกลับมาถึงที่บริษัทกำลังคุยกับลูกค้าเพื่อหาเวลาออกไปเที่ยวและคุยธุรกิจกัน พอเขากดกลับมาที่หน้าหลักเห็นว่าบัญชีที่เชื่อมต่อไว้มีข้อความส่งเข้ามา

บัญชีวีแชทนั้นเขาได้มาจากผู้ช่วยจาง นอกจากถังซินก็แทบจะไม่ได้มีเพื่อนในนั้นเลย

นิ้วของมู่เฉินหย่วนค้างอยู่ตรงหน้าจอไปสักพัก สุดท้ายเขาก็กดเข้าไปดูในนั้น

ถังซิน：【พี่จางเฉิง ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ?】

พี่？

มู่เฉินหย่วนรู้สึกหงุดหงิดในใจ

ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้สนิทกับผู้ช่วยจาง เมื่อก่อนก็เรียกว่าผู้ช่วยจาง แต่ตอนนี้กลับมาเรียกว่าพี่จางเฉิงซะแล้ว แต่เรียนเขาว่าประธานมู่ เวลาโกรธยังเพิ่มคำพูดยกย่องเขาอีก!

ถังซิน：【แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปตามหาลู่เหวินซูก่อน เดี๋ยวรอบหน้าเลี้ยงข้าว！】

มู่เฉินหย่วนก็ยังคงโฟกัสอยู่กับข้อความสองข้อความสุดท้ายของถังซินอยู่

ขณะเดียวกันประตูห้องทำงานผู้บริหารก็ถูกเปิดออก ผู้ช่วยจางที่ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายเปิดประตูเข้ามา

“คุณมู่ เมื่อกี้ผมได้รับโทรศัพท์จากประธานส้าว” ผู้ช่วยจางรายงาน “เขาถามว่าคืนนี้คุณว่างไหมครับ? อยากจะนัดดื่มพูดคุยกับคุณ ถือโอกาสคุยธุรกิจด้วย”

พอเห็นประธานมู่เงยหน้าขึ้น มองมาที่เขาด้วยสายตาไม่ดีนัก ผู้ช่วยจางก็ขนหัวลุก “เพราะว่าเลขาฯถันไม่อยู่ ผมเห็นว่าคุณอยู่ในห้องทำงาน ก็เลยถือโอกาสมาบอกคุณน่ะครับ”

สายตาของมู่เฉินหย่วน เหมือนกับจะฆ่าเขาอย่างนั้นแหละ?

มู่เฉินหย่วนถามว่า “ผู้ช่วยจาง คุณว่ามู่ซื่อปฏิบัติกับคุณยังไงบ้าง์”

“ก็ ก็ดีมากนะครับ” น้ำเสียงเย็นเฉียบของเขายิ่งทำให้ผู้ช่วยจางกลัว เขาพูดออกไปว่า “มู่ซื่อก็เหมือนบ้านของผม ผมเต็มใจอยู่ที่มู่ซื่อและอุทิศตนตลอดชีวิตเลยครับ”

ถ้ามีบริษัทให้เงินเดือนสูงกว่าจ้างคุณล่ะ?”

ผู้ช่วยจางรีบแสดงความจงรักภักดีของเขาทันที “ในสายตาผมมีแต่บริษัทมู่ซื่อครับ ต่อให้คนที่รวยที่สุดในโลกให้ผมไปทำงานด้วย ผมก็ไม่ไปครับ ผมยินดีที่จะอุทิศตัวเองให้มู่ซื่อทั้งหมดครับ ！”

มู่เฉินหย่วนยิ้มออกมาอย่างพอใจ พูดเสียงต่ำว่า “ดีมาก ไม่ผิดหวังที่เป็นคนที่อยู่กับบริษัทมาหลายปี”

ผู้ช่วยจางโล่งอก

วินาทีต่อมาก็ได้ยินมู่เฉินหย่วนพูดว่า “ทางเยนจิงตอนนี้ขาดคนอยู่ พรุ่งนี้ก็ไปเลยแล้วกัน พอเสร็จธุระค่อยกลับมา”

“ประธานมู่…..” ผู้ช่วยจางถึงกับตะลึง

เขาไม่ได้พูดอะไรผิดไปใช่ไหม? ทำไมโดนบังคับให้ไปทำงานต่างที่อีกแล้วล่ะ?

“ก็แค่ไปต่างจังหวัด ไม่ได้ให้ไปต่างประเทศสักหน่อย” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ผมก็ให้เวลาคุณเตรียมตัวเก็บของอีกตั้งหนึ่งคืนแล้วนี่ไง หรือเจ้านายอย่างผมปฏิบัติกับคุณไม่ดีพอ?”