รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 438

บทที่ 438 เจ้าของธุรกิจที่อยู่เบื้องหลังคือใคร

มู่เฉินหย่วนเงยหน้าขึ้น และเห็นผู้ช่วยจางยืนซื่อบื้อใจลอยอยู่ตรงนั้น จึงขมวดคิ้ว “ไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรอ?”

“ประธานมู่ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ย?” ผู้ช่วยจางมองชายหนุ่มอย่างประหลาดใจ “ให้เพียงแค่งานพรีเซนต์เตอร์สินค้าแบรนด์เนมระดับโลกสามงานก็พอแล้ว หนังที่มีการลงทุนสูง แม้แต่ดาราอันดับหนึ่งยังไม่ได้แสดงเลย จะให้ดาราหญิงคนนั้นเหรอ?”

เขาคาดเดาอย่างใจกล้า “ประธานมู่ คุณเห็นว่างบประมาณของบริษัทเหอซ่งมีจำกัดใช่หรือไม่ ทำแบบนี้อยากที่จะช่วยคุณถังอย่างนั้นหรือ? ถ้าอย่างนั้นตกลงแล้วคุณกับคุณถังเลิกกันแล้วหรือยัง?”

“ นายเพียงแค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอแล้ว” มู่เฉินหย่วนยิ้มตาหยีเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ “สำหรับที่ว่าฉันทำไมถึงทำเช่นนี้ ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกนาย”

ผู้ช่วยจางพูดเตือนสติเขา “ประธานมู่ คุณทำเช่นนี้ ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเหม่ยซิงจะรู้เข้า”

“รู้แล้วยังไง อืม?”

ผู้ช่วยจาง……

ไม่ต้อง!

นี่เป็นการที่ประธานมู่ช่วยคุณถังอย่างเปิดเผย ไม่สนใจบริษัทที่อยู่ภายใต้การบริหารเลย เขายังจะพูดอะไรได้อีก?

ผู้ช่วยจางได้ติดต่อไปที่ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์พิงโอก่อน บอกต่อความคิดเห็นของมู่เฉินหย่วน และโทรศัพท์หาเอเจ้นท์ของดาราหญิงคนนั้น

เอเจ้นท์เห็นว่าเซ็นต์สัญญาถ่ายหนังสั้นโฆษณาสามนาทีแค่หนึ่งฉบับ แต่ได้เงินเพิ่มจากบริษัทมู่ซื่อ นักแสดงของตนเองยังได้แสดงหนังและเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าแบรนด์เนมเพิ่มอีก เหมือนกับได้ของดีที่หล่นลงมาจากฟ้า เป็นสัญญาที่ทำให้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ

ผู้ช่วยจางกลัวว่าถ้าให้งานดาราหญิงคนนั้นอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ จะทำให้นักแสดงคนอื่นๆในบริษัทสงสัยว่าดาราหญิงคนนั้นกับประธานมู่มีอะไรกัน ผู้ช่วยจางจึงไม่เปิดเผยให้ใครรู้ เขาทำงานเหนื่อยจนแทบจะเป็นลม

เพื่อประธานมู่ของเขา เขาก็เป็นห่วงเหมือนกัน!

ผู้ช่วยจางทำงานทั้งหมดเสร็จได้สักครู่ กลับมาพักผ่อนที่ห้องทำงาน ผ่านไปได้ไม่กี่วินาที จ้าวอี้ซีนจึงเอาเอกสารเข้ามา

เสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกางเกงสูทสีดำ ทำให้เห็นรูปร่างที่ผอมบางได้อย่างชัดเจน สวยและมีความสามารถในการทำงาน

“ส่งงานของไตรมาสที่แล้ว ตรวจสอบตัวเลขแล้ว จ้าวอี้ซีนเอาเอกสารวางไว้บนโต๊ะ เมื่อเห็นท่าทางที่เหนื่อยมากของผู้ช่วยจาง จึงเอ่ยถามขึ้นว่า สองวันมานี้ไม่เห็นคุณอยู่บริษัทเลย มีงานให้ทำเยอะเหรอ?”

“ใช่แล้ว” ผู้ช่วยจางยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม และจึงตอบเธอกลับไปว่า “แผนงานโฆษณาน้ำหอมรุ่นใหม่ของบริษัทเหอซ่งเหมือนกับว่าจะจัดการเสร็จสมบูรณ์แล้ว เลือกดาราหญิงคนหนึ่งของบริษัทพิงโอเป็นพรีเซนเตอร์”

จ้าวอี้ซีนพูดอย่างประหลาดใจขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ควรจะเป็นคนของบริษัทพิงโอไปประสานงานกับบริษัทเหอซ่ง ทำไมถึงให้คุณไปรับผิดชอบ?”

ผู้ช่วยจางลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความลับอะไร และเธอก็เป็นคนของบริษัทมู่ซื่อ จึงเอาเอกสารส่งให้เธอ “เงินทุนของบริษัทเหอซ่งมีจำกัด เซ็นต์สัญญากับดาราหญิงคนนี้ ให้เพียงแค่สามล้านหยวน”

“ใช่เหรอ?” จ้าวอี้ซีนพลิกเปิดดูเอกสาร จากนั้นจึงพูดกับผู้ช่วยจางขึ้นว่า “ฉันได้ยินมาว่าบริษัทเหอซ่งได้เซ็นต์สัญญาข้อตกลงกับบริษัทเหม่ยซิงที่อยู่ภายใต้การบริหารงานของบริษัทมู่ซื่อแล้ว บริษัทมู่ซื่อทำเช่นนี้เป็นการทำลายสัญญา ผู้บริหารระดับสูงของเหม่ยซิงจะยินยอมมั้ย?”

ผู้ช่วยจางยักไหล่ และพูดอย่างจนปัญญา “ถ้าไม่ยอมก็ไม่มีวิธีอื่น นี่เป็นการตัดสินใจของประธานมู่ ฉันแปลกใจจริงๆว่าประธานมู่ทำเช่นนี้กับคุณถังตกลงแล้วมันหมายความว่าอย่างไร”

แววตาของจ้าวอี้ซีนจึงเคร่งขรึมขึ้น จากนั้นไม่นานจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย และพูดด้วยเส้นเสียงที่อ่อนโยน “ประมาณว่าอยากชดใช้ให้กับรุ่นพี่ถัง ก่อนหน้านี้ที่บริษัทมู่ซื่อตกอยู่ในสถานการณ์ต่อสู้กันระหว่างคนในครอบครัว รุ่นพี่ถังก็ได้เป็นคนดูแลจัดการบริษัทมู่ซื่อ เธอถือได้ว่าเป็นบุคคลที่สร้างคุณูปการให้แก่บริษัทมู่ซื่อ”

“ถ้าความสำเร็จของการเปิดตัวน้ำหอมรุ่นใหม่ของบริษัทเหอซ่งในครั้งนี้ไม่ดี สัญญาข้อตกลงก็จะล้มเหลว อย่างมากรุ่นพี่ถังก็จะถูกถอดถอนออกจากตำแหน่ง และประธานมู่ก็ไม่อยากเห็นรุ่นพี่ถังโชคร้ายขนาดนั้น เพื่อเห็นแก่มิตรภาพในอดีตจึงอยากที่จะช่วยเธอ”

ผู้ช่วยจางคิดว่าจ้าวอี้ซีนวิเคราะห์ได้อย่างถูกต้อง

ถึงแม้ว่าประธานมู่กับคุณถังจะเลิกกันแล้ว คงจะเห็นแก่มิตรภาพในอดีตจึงอยากที่จะช่วยเธอ

แต่ว่าหลังจากที่พวกเขาเลิกกันแล้ว การเห็นแก่มิตรภาพในอดีตของประธานมู่นั้นเกิดขึ้นหลายครั้งไปมั้ย?

หลินเฉิงจี๋เอ่ยถามขึ้น : อยู่ที่เมืองหนานเฉิงสบายดีมั้ย?

“อืม ดีมากเลย” ถังซินมองดูเวลา ยิ้มหัวเราะและเอ่ยขึ้นว่า “ตอนนี้งานยุ่งเล็กน้อย คุณโทรศัพท์มาหาฉันทำไมเหรอ งานไม่ยุ่งหรอ?”

“ไม่ยุ่ง เพียงแค่คิดถึงเธอก็เท่านั้น ดังนั้นจึงต่อสายโทรศัพท์หาเธอ” ชายหนุ่มพูดด้วยเส้นเสียงที่อ่อนโยน

ถังซินแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน และเอ่ยถามเขาขึ้นว่า “จะมาเมื่อไหร่?”

ประมาณอีกช่วงระยะหนึ่ง หลินเฉิงจี๋ทำเสียงทอดถอนใจ คล้ายกับจนปัญญาและวิตกกังวล

เขารู้ว่าที่เมืองหนานเฉิงมีมู่เฉินหย่วน จึงอยากที่จะไปอยู่กับถังซินที่เมืองหนานเฉิง ไม่ให้พวกเขาได้มีโอกาสติดต่อกัน แต่ว่าที่นี่งานเยอะ และเขาก็ไม่ไว้วางใจคนสนิท

ถังซินขมวดคิ้ว และถามอย่างประหลาดใจ “ที่บริษัทเตรียมทำโครงการใหญ่อะไรเหรอ? นายถึงได้ยุ่งขนาดนี้?”

“โครงการนี้ใหญ่มากจริงๆ” หลินเฉิงจี๋เงียบไปสักครู่ และเอ่ยถามเธอเบาๆ “รู้จักโครงการAoba หรือไม่?”

“ไม่รู้จัก คือโครงการอะไรเหรอ?”

หลินเฉิงจี๋จึงเอ่ยขึ้นว่า “เธอก็รู้ว่าตอนนี้อินเตอร์เน็ตกำลังพัฒนา มีอุปกรณ์ทุกอย่างได้เข้าถึงอินเตอร์เน็ตเคลื่อนที่มากยิ่งขึ้น จากสถิติที่สิ้นสุดถึงเดือนธันวาคมปีที่แล้ว มีผู้ใช้บอร์ดแบนด์ที่สามารถเคลื่อนที่ได้ จากทั่วโลกมีจำนวนสูงถึงสิบพันล้านคน การพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วของข้อมูลการสตรีมจะทำให้การประมวลผลข้อมูลเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ จะทำให้เกิดความล่าช้าในการดาวน์โหลด การติดต่อสื่อสารกันทั่วโลกก็จะไม่เสถียร เป็นต้น”

“ดังนั้น โครงการAoba เป็นการวิจัยเทคโนโลยีระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ที่ใหม่ที่สุด” ถังซินเข้าใจอย่างรวดเร็ว และทอดถอนหายใจลึก “โครงการนี้ไม่ใช่ใหญ่ธรรมดาแล้ว ยังไงก็ไม่สามารถออกมาภายในสองสามปีนี้อย่างแน่นอน อย่าบอกนะว่านาย สร้างห้องทดลองแล้ว รับสมัครคนที่มีความสามารถแล้ว เพื่ออยากที่จะทำเทคโนโลยีระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่นี้”

“ฉันมีความคิดนี้นานแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีคนที่เร็วกว่าฉัน” หลินเฉิงจี๋เอ่ยขึ้น “ที่ประเทศRนี้ได้ดำเนินการโครงการAoba แล้ว กลุ่มเล็กๆที่รับผิดชอบมาจากคุณเทซึกะของบริษัทIK”

หยุดไปชั่วขณะ เขาจึงเอ่ยขึ้นอีกว่า “แต่ว่าเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังโครงการAoba ไม่ใช่นักลงทุนจากประเทศR ได้ยินมาว่าเป็นคนประเทศZ ให้กลุ่มของคุณเทซึกะไปวิจัย และให้เงินทุนสนับสนุนอย่างไม่จำกัด”