รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 469

บทที่ 469 คุณถังยังคิดถึงสุนัขของประธานมู่อยู่ตลอดเวลาใช่ไหม

ถังซินมองพวกคณะกรรมการส่งเสียงตะโกน ปฏิเสธที่จะยอมรับหนังสือสัญญาโอนหุ้นที่ส้งจิ้งเหอเซ็นชื่อไว้แล้วในฉบับนี้ คาดว่าพวกเขาจะต้องมีข้อตกลงส่วนตัวบางอย่างกับคุณพ่อส้งแน่นอน

ก่อนหน้านี้เพื่อที่จะได้หุ้นของบริษัทตระกูลส้ง ส้งจิ้งเหอคงจะลำบากมากแน่ๆ

นึกถึงเรื่องเลวร้ายในต่างประเทศ และยังมีความไว้ใจอย่างไม่มีเงื่อนไขของส้งจิ้งเหอ ถังซินพูดลับๆ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอต้องรักษาบริษัทตระกูลส้งให้ได้ เพื่อรอส้งจิ้งเหอฟื้นขึ้นมา

คุณพ่อส้งเห็นว่าพวกคณะกรรมการต่างก็มีท่าทางแบบนี้ ก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

เขาเอามือชี้ไปที่ประตู แล้วพูดกับถังซินอย่างไม่เกรงใจว่า “ หนังสือสัญญาโอนหุ้นฉบับนี้พวกเราไม่ยินยอม เว้นแต่จะมาพูดกับทุกคนด้วยตนเอง ตอนนี้เชิญพวกคุณออกไป ”

ถังซินยิ้ม “ ไม่เกี่ยวว่าพวกคุณจะยินยอมหรือไม่ยินยอม แค่ทางกฎหมายก็พอแล้ว ”

คุณพ่อส้งและพวกคณะกรรมการมีสีหน้าเปลี่ยน

ผู้หญิงลากเก้าอี้ออกมา หลังจากที่นั่งลงไปก็พูดอย่างไม่รีบร้อนว่า “ ตั้งแต่เวลานั้นที่ประธานส้งเซ็นชื่อลงบนหนังสือสัญญาโอนหุ้น หุ้นของบริษัทตระกูลส้งของเธอก็เป็นของฉันแล้ว ฉันก็สามารถเข้าไปเกี่ยวข้องกับคนและทุกอย่างของบริษัทตระกูลส้งได้ ”

คุณพ่อส้งมีสีหน้าเคร่งขรึมทันที “ คุณ.......”

“ กรุณาเรียกฉันว่า ประธานถัง ด้วยค่ะ” ถังซินเหลือบมองเขาด้วยท่าทางสง่างาม “ ถ้าคุณส้งไม่เคารพฉันอีกล่ะก็ ฉันจำเป็นต้องเชิญคุณออกไป ”

“……”

ผู้ช่วยจางมายืนข้างคุณส้งทันที เพื่อรอเวลาจัดการ

ถังซินเผชิญหน้ากับคณะกรรมการทุกคน พูดเสียงเรียบนิ่งว่า “ ทุกคนถือหุ้นของบริษัทตระกูลส้งไว้คงไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องเงินเท่านั้น ไม่สนว่า CEO ของบริษัทตระกูลส้งจะเป็นฉันหรือประธานส้ง จุดประสงค์ของพวกเราก็คือการพัฒนาบริษัทตระกูลส้ง ”

“ ผู้ช่วยจาง ไปถามข้างนอกสิ ให้เอารายงานผลประกอบการของบริษัทตระกูลส้งในสองปีนี้มาให้ฉันที ”

“ ได้ครับประธานถัง ”

ระหว่างที่รอ ยังมีคณะกรรมการแสดงความไม่พอใจต่อถังซิน บอกว่าต้องการติดต่อทนายมา ต้องการให้ถังซินขึ้นศาลพร้อมกับผลกำไรที่ไม่ยุติธรรม

ถังซินเปิดอ่านหนังสือสัญญาโอนหุ้นฉบับนั้น ขี้เกียจจะพูดและมองพวกเขาอีก

สักพักผู้ช่วยจางถือเอกสารกองหนึ่งเดินเข้ามาในห้องประชุม

“ ประธานถังครับ นี่คือรายงานผลประกอบการของบริษัทตระกูลส้งในสองปีนี้ครับ เลขาของประธานส้งเพิ่งจะให้แฟลชไดร์ฟผมมาอันหนึ่ง บอกว่านี่เป็นข้อมูลที่เก็บไว้ตอนประธานส้งไม่อยู่ คุณต้องการดูไหมครับ ”

ถังซินคิดว่าส้งจิ้งเหอให้เลขาเก็บข้อมูลนี้ไว้ คงจะตั้งใจเอาไว้แล้วแน่ๆ จึงให้ผู้ช่วยจางเสียบเข้ากับโน้ตบุ๊ก

แล้วเปิดให้ทุกคนดู

หลังจากวิดีโอที่อยู่ในแฟลชไดร์ฟถูกคลิกเปิด ภาพของส้งจิ้งเหอก็ปรากฏขึ้นบนโปรเจคเตอร์

“ ฉันคือตัวแทนทางกฎหมายและประธานของบริษัทตระกูลส้ง ส้งจิ้งเหอค่ะ ” ส้งจิ้งเหอหยิบหนังสือสัญญาโอนหุ้นขึ้นมา หันหน้าที่มีลายเซ็นให้กล้อง เหมือนกับอยากจะให้ทุกคนเห็นมันอย่างชัดเจน

“ ถ้าหากวันไหนเกิดเรื่องไม่ดีกับฉัน ฉันก็ขอประกาศว่าหุ้นของบริษัทตระกูลส้งที่ฉันครอบครองทั้งหมดยกให้ถังซิน หนังสือ

ไม่ใช่เพียงคุณพ่อส้ง พวกคณะกรรมการต่างก็พากันตะลึงกันหมด

ถังซินก็ตะลึง

เป็นตอนที่จิ้งเหอไม่ได้ไปต่างประเทศ ก็แสดงว่ารู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นเลยจัดการเรื่องทุกอย่างไว้อยู่ก่อนแล้วอย่างงั้นเหรอ

คิดแบบนี้ขอบตาเธอก็มีน้ำตาเอ่อล้น

ถังซินเก็บความเศร้าโศกเสียใจเอาไว้แล้วรีบไปเปิดรายงานผลประกอบการอ่าน

เพราะฝึกฝนมานานจึงทำให้เธออ่านเอกสารได้คล่องขึ้น และรู้วิธีว่าจะต้องเข้าใจเนื้อหาและวิเคราะห์ไปพร้อมกันได้ยังไง

เธอควรต้องขอบคุณมู่เฉินหย่วนจริงๆ

ถ้าหากไม่ใช่เขาที่สอนเองกับมือ แล้วปล่อยให้เธอไปฝึกฝนเอง เธอคงจะพัฒนาได้ไม่เร็วขนาดนี้

ฉบับต่อฉบับ ไม่นานถังซินก็อ่านเอกสารหมด

เธอเอาเอกสารมารวมไว้ในมือ ถอนหายใจลึกๆ ยกมือขึ้น ทำมือเป็นเลขหก “ ฉันจะให้ทุกคนดูตัวเลขนี้ของรายงานผลประกอบการบริษัทตระกูลส้งของปีหน้า ”

“ ไม่จริง ”

“ หกเปอร์เซ็นต์ มันเป็นไปได้ยังไง ”

ทันทีที่คำพูดของถังซินจบ พวกคณะกรรมการก็ทยอยเสียงดังขึ้นมา สายตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อคำพูดของถังซิน

คุณพ่อส้งก็ไม่เชื่อเหมือนกัน

หลังจากที่ถึงบ้าน ผู้ช่วยจางส่งถังซินลงรถ

เขาก็อดไม่ไหวอีกครั้ง “ คุณถังครับ คืนนี้คุณต้องการพักที่นี่ไหม หรือให้ผมรอแล้วค่อยไปส่งคุณกลับบ้านครับ ”

ถังซินเบื่อที่จะสนใจเขา

ผู้ช่วยจางเดาเอาเองว่าวันนี้ถังซินต้องนอนที่นี่แน่นอน เพราะต้องการดูแลคุณชายฉางผิง

หลังจากคิด เขาก็ขับรถออกไป

หลังจากถังซินกดกริ่งหน้าประตู ไม่นานก็มีคนมาเปิดประตู

“ คุณป้า คุณมาได้ยังไง ” ฉางผิงถาม แล้วพูดอีกว่า “ มาหาลุงสองใช่ไหมครับ แต่ลุงสองไปทำงานต่างประเทศ และไม่ได้บอกไว้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ ”

ถังซิน “……”

“ ป้ามาหาหลาน ” ถังซินดึงเขาเดินเข้าบ้าน แล้วปิดประตู “ คุณป้าไม่อยู่เหรอ ”

“ ใช่ครับ ห้าโมงครึ่งป้าถึงจะมา ” ฉางผิงพูดอยู่ ก็กดโทรหาคุณป้า “ วันนี้คุณป้าทำอาหารให้ฉันกินหน่อย ฉันรู้สึกว่าคุณป้าทำอาหารอร่อยที่สุด ”

ถังซินยิ้มแล้วพยักหน้า

เจ้าสุนัขพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดกำลังแทะกระดูกอยู่ หลังจากได้กลิ่นถังซิน ก็สะบัดหางวิ่งมาหาเธอ

“ โตขึ้นอีกแล้วนะ ”

ถังซินลูบไปที่หัวสุนัขพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ด ก็คิดถึงแร็กดอลล์ของบ้านนี้

อาหารที่เธอให้แร็กดอลล์กินก็อย่างดี แต่กลับพบว่ามันยังผอมอยู่ และยังเปลี่ยนเป็นเย็นชาอีก

หลายครั้งที่ไปจับก้น ก็ไม่ให้เธอลูบอีก

ถังซินเปิดตู้เย็น มองส่วนผสมข้างใน “ ไม่มีผักเลย พวกเราออกไปซื้อกันเถอะ ”

ฉางผิงพยักหน้า “ โอเคครับ ”

ตอนออกจากบ้านก็เห็นเจ้าสุนัขพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดสะบัดหางอยู่ตลอด คงอยากจะไปกับพวกเขาด้วย เลยพามันไปด้วยกัน