รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 496

บทที่496 สถานะอะไรในใจเขา

สักพักนึงก็มีเสียงฟ้าร้อง ฝนตกหนัก

ถังซินถูกฝนสาดใส่

หล่อนไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไร ยังคงคุกเข่าอยู่ตรงนั้น จ้องไปที่ด้านหน้าเหมือนว่าจะโดนเจ้าของดึง

เสียงฝีเท้าเข้ามา เงาก็ปรากฎตรงหน้าถังซิน

“คุณถัง ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณมาคุกเข่าก็ทรมานตัวเองนะ”เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างเห็นใจ กางร่มมองถังซินที่เปียกฝนตรงนั้น“ให้ช่วยไหม？”

เสี้ยงหวั่นฉิง？

พอเห็นชัดเจนว่าคือใคร ถังซินก็ก้มหน้าต่อไป มือที่อยู่ข้างตัวกำไว้แน่น

เหมือนมีมีดแทงไปที่หัวใจหล่อน

“ไม่ต้อง”

เห็นถังซินพูดแบบนี้ เสี้ยงหวั่นฉิงก็ออกไป ขึ้นไปที่บันได

ถังซินอยากให้ตัวเองไม่ต้องไปสน ไม่ต้องไปคิดเรื่องพวกนั้น แต่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเหยียบบันได หล่อนเงยหน้าขึ้นอย่างอดไม่ได้

มองเสี้ยงหวั่นฉิงถือร่มไปที่หน้าประตู กดออด

ไม่ต้องเปิด！

เล็บแทงไปที่เนื้อ จนถังซินเกือบจะไม่รู้สึก สายตาที่พร่ามัวเพราะน้ำฝนแต่มองเห็นคนออกมาจากประตูด้านใน ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าเสี้ยงหวั่นฉิง

ตอนที่มองเสี้ยงหวั่นฉิง เขาขมวดคิ้ว ขยับปากเหมือนพูดอะไรกับหล่อน

ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เปิดประตูออก

ถังซินเห็นเสี้ยงหวั่นฉิงเข้าไป เขาไม่มองตัวเองเลย ปิดประตูอย่างไร้อารมณ์ ดูเหมือนทั้งตัวจะถูกห่อหุ้มด้วยลมเย็นที่พัดมาจนรู้สึกถึงความเย็นที่แทงเข้าไปในกระดูก

หล่อนเม้มปากลิ้มรสน้ำฝนเค็มๆ ร่างกายสั่น

“ที่แท้คนที่โง่คือฉัน……”

พอเข้าไปเสี้ยงหวั่นฉิงก็เห็นรองเท้าแตะคู่นึง สายตาเย็นชา แปปนึงสีหน้าก็ปกติ

หล่อนก้มลงถอดรองเท้าส้นสูง

“ไม่ต้องเปลี่ยนรองเท้า เข้ามา”มู่เฉินหย่วนเหลือบมองพูดทุ้มๆเบาๆ“ผมไม่มีกฎเยอะขนาดนั้น”

มือของเสี้ยงหวั่นฉิงนิ่งไป แปปนึงก็ตอบรับอืม

หล่อนเข้ามาเท้าเปล่า เห็นมู่เฉินหย่วนกำลังต้มกาแฟ แผ่นหลังสูงกว้าง ทำให้คนใจเต้นง่ายๆ

ผู้ชายที่มีอำนาจ ความสามารถ ความมั่นคง ใครจะไม่หลงรัก？

เสี้ยงหวั่นฉิงไม่ค่อยสบายใจ เข้ามาตรงบาร์กาแฟและถามมู่เฉินหย่วน：“ไม่ได้บอกว่าเรื่องของคุณวี่คันไม้คันมือมากเหรอ ทำไมกลับมาก่อนล่ะ？”

“ต้องสนใจเรื่องบริษัทด้วย”

“ฉันยินดีช่วยคุณ เฉินหย่วน”เสี้ยงหวั่นฉิงจ้องมือสะอาดๆที่เรียวยาวของเขา ดวงตาเร่าร้อน

มู่เฉินหย่วนยิ้ม ปฏิเสธเบาๆ：“คุณมีความสามารถ อนาคตกว้างไกล ไปบริษัทอย่างผมคงไม่ได้แสดงฝีมือเท่าไหร่”

เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างหนักแน่น：“คนมีความสามารถไปที่ไหนก็ได้ ไม่สนว่าบริษัทเล็กหรือใหญ่ แค่สามารถช่วยคนที่ชอบได้ก็พอแล้ว”

มู่เฉินหย่วนไม่ตอบ หมุนตัวยื่นกาแฟร้อนให้หล่อน

“ขอบใจ”สีหน้าของเสี้ยงหวั่นฉิงไม่แสดงอารมณ์อะไรรับกาแฟเข้ามาดมเบาๆ“ใช้ของArabicaสินะ？รสชาติของArabicaต้มออกมาอร่อยมาก”

เขาก้มลงมองกาแฟในมือ

ก่อนหน้านี้ถังซินซื้อเมล็ดกาแฟหลายยี่ห้อมาที่เครื่องชงกาแฟนี้

ได้ยินเสียงฝนตกก็นึกถึงผู้หญิงที่ยังคุกเข่าตากฝน มู่เฉินหย่วนกระวนกระวาย：“อือ อร่อยก็ดื่มไปเยอะๆ ในเมื่อมาแล้วผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณ”

เสี้ยงหวั่นฉิงมองเขาที่ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา ใจเต้นแรง

ไม่ว่าจะรูปลักษณ์ ประวัติการศึกษา นิสัยและทุกอย่างของชายคนนี้ต่างทำให้หล่อนหลงใหล

ถ้าแต่งงานกับคนแบบเขาและพื้นหลังที่ดี หล่อนจะต้องกลายเป็นคนที่ทั้งประเทศต่างอิจฉา！

“เฉินหย่วน แต่งงานกับฉันเถอะ”เสี้ยงหวั่นฉิงเข้าไปใกล้เขา ลมหายใจหอมๆรดบนใบหน้าเขา“แต่งกับฉันแล้วคุณอยากจะทำอะไรก็ไม่มีใครมาขวาง ทุกคนต่างเกรงกลัวคุณ”

มู่เฉินหย่วนมองหล่อนที่กำลังบิดตัวไปมาบนตัวเขา สีหน้าไร้ความรู้สึก มุมปากยังปรากฎรอยยิ้มเย็นชาออกมา

“คุณเสี้ยง พอได้ยัง？”

เสี้ยงหวั่นฉิงนิ่งไป แปปนึงก็รู้สึกเจ็บที่แขน

หล่อนถูกโยนลงไปที่พรม

มู่เฉินหย่วนลุกขึ้นจากโซฟา ใช้มือเดียวติดกระดุม มองหล่อนจากด้านบน：“ผมไม่ต้องการคนสวยแบบคุณเสี้ยง คุณเสี้ยงไปหาคนอื่นเถอะ”

“มู่เฉินหย่วน！”เสี้ยงหวั่นฉิงคิดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะดูถูกตัวเอง ก็รู้สึกตกใจหน่อยๆ

เมื่อไหร่กันที่หล่อนได้รับการปฏิบัติแบบนี้？

เสี้ยงหวั่นฉิงเงยมองชายตรงหน้าแล้วขู่อย่างเยือกเย็น：“ถ้าคุณไม่แต่งกับฉัน ฉันจะรีบกลับไปให้พ่อฉันยกเลิกความร่วมมือกับคุณ คุณก็รอดูวี่เหวินถิงตายได้เลย！”

“คุณก็ลองสิ ผมก็อยากเห็นว่าพ่อคุณจะเลือกอนาคตหรือว่าคุณ”มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเยือกเย็น“ถ้าพ่อคุณกล้าผิดสัญญา ก็ดูผลลัพธ์ของตระกูลเสี้ยงเอาว่าพวกคุณจะรับได้ไหม”

เสี้ยงหวั่นฉิงยิ้ม“ถ้าคุณเจ๋งขนาดนี้ ทำไมยังถูกเรื่องของวี่เหวินถิงทำให้ตกอยู่ในสภาพอึดอัดได้ล่ะ？”

“ถึงผมจะไม่ใหญ่อะไรแต่เงินเยอะมาก”มู่เฉินหย่วนหยิบกระเป๋าตรงโซฟาโยนใส่หล่อน“ไม่มีใครไม่ชอบเงิน ก็แค่ปัญหาว่าเงินน้อยหรือมากก็เท่านั้น”

เสี้ยงหวั่นฉิงไม่โง่ แค่ฟังก็เข้าใจ

ที่แท้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เอาเดิมพันทั้งหมดไว้ที่พ่อหล่อน แต่ทำอย่างอื่นๆลับๆไว้แล้ว

ไม่แปลกใจทำไมเขาไม่สนคำขู่ของหล่อน！

เวลานี้เองหมาพันธุ์เยอรมันเชเพิร์ดก็วิ่งมาแล้วก็สะบัดหางและเห่าไปที่มู่เฉินหย่วนสองที แล้วจึงออกไป