รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 545

บทที่ 545 มา เขียนชื่อของคุณตรงนี้

ลู่เหวินซูจ้องแหวนของคนใช้อยู่พักนึง สายตาก็หม่นลงเหมือนคิดอะไรออก

เขาคลำโทรศัพท์โทรหาผู้ช่วย

“นายไม่ต้องไปบริษัทแล้ว ไปเอาของให้ฉันอย่างนึง”

โทรเสร็จลู่เหวินซูก็เข้าไปอาบน้ำ เอาชุดสูทออกมาจากตู้

ตอนที่เขาเข้าไปในห้องก็เห็นหลี่ซูเจ๋ค่อยๆออกมาจากห้องน้ำ

ผมนุ่มสลวยเหมือนเพิ่งสระ

ลู่เหวินซูเข้าไปพยุงหล่อนมานั่งข้างเตียง เปิดตู้แล้วเลือกกระโปรงออกมา เปลี่ยนให้หล่อนอย่างตั้งใจ

เขาเข้ามาโดยไม่ส่งเสียงอะไรแต่หลี่ซูเจ๋กลับได้กลิ่นของเขาเลยรู้ว่าคนที่เข้ามาคือใคร

เห็นว่าเขาช่วยเปลี่ยนชุดให้ก็ถามอย่างระวัง：“วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ？”

“อือ วันนี้มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ”

ลู่เหวินซูดึงริบบิ้นบนกระโปรงนั่นเปลี่ยนเป็นกิ๊บรูปโบว์สวยๆ จากนั้นสายตาก็มองไปรอบๆเหมือนกำลังหาอะไร

จากนั้นเขาก็เข้าไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเปิดกระเป๋าที่วางอยู่ด้านบนนั้น

เอากระเป๋าคว่ำลง ของด้านในหล่นลงมา

เหรียญพวกนั้นเด้งไปมาบนโต๊ะจนเกิดเสียงดังชัด

ลู่เหวินซูเก็บขึ้นมาสองสามเหรียญแล้วมองอย่างหมกมุ่นจากนั้นก็ส่งให้หลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ๋ถือสามเหรียญนั่นไว้ก็งงหน่อยๆ“ให้ฉันทำไม？”

“อีกแปปต้องใช้ คุณถือไว้ดีๆอย่าทำหาย”ลู่เหวินซูพูดจบก็ประคองหล่อนลงไปทานข้าวด้านล่าง

ตอนทานข้าวเช้าลู่เหวินซูไม่ได้ป้อนหลี่ซูเจ๋ แต่บอกหล่อนว่าข้างหน้าคืออะไรให้หล่อนคลำกินเอง ไม่ว่าจะกินช้าแค่ไหนเขาก็รอได้

รอหญิงสาวกินข้าวเสร็จ ลู่เหวินซูก็เอาทิชชู่ช่วยเช็ดมุมปากให้หล่อน“อยากอ้วกเหรอ？”

หลี่ซูเจ๋ส่ายหัว

“งั้นก็ดี”ลู่เหวินซูเก็บสามเหรียญนั่นเข้ามาวางไว้ในมือหล่อน“งั้นพวกเราออกไปกันเถอะ”

“ฉันก็ต้องออกไปด้วยไหม？”

“อือ”

ลู่เหวินซูเอาผ้าพันคอคลุมหัวหล่อน สวมแว่นกันแดดให้หล่อน จากนั้นสวมรองเท้าส้นเรียบให้หล่อน พอตัวเองเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็อุ้มหล่อนออกไป

หลี่ซูเจ๋เอามือโอบรอบคอเขาอยากถามว่าไปไหน สุดท้ายก็เก็บไว้ในใจ

หล่อนรู้แค่ว่าถูกอุ้มเข้าไปในรถและวางลงที่เบาะนั่งอย่างระมัดระวัง ได้ยินลู่เหวินซูพูดกับคนขับรถว่า‘ไปถนนสวยซิง’จากนั้นรถก็สตาร์ทและขับออกไป

หลี่ซูเจ๋นั่งเงียบๆอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าลู่เหวินซูจะพาตัวเองไปไหน มีจุดประสงค์อะไร

และก็ไม่รู้ว่าไปนานแค่ไหน รถก็หยุดลง

ชายหนุ่มเข้ามาอุ้มหลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ๋โอบคอเขา ได้ยินเขาพูดกับอีกคนว่า“เอาบัตรประชาชนมาไหม？คุยกับคนข้างในเรียบร้อยยัง？”

“อยู่ในเอกสารครับและก็คุยกับคนด้านในเรียบร้อยแล้ว วันนี้จะมาบริการประธานลู่กับคุณนาย”

“คุณจะส่งฉันไปต่างประเทศเหรอ？”พอได้ยินว่าบัตรประชาชน หลี่ซูเจ๋นึกว่าอยู่ที่สนามบินก็จับเสื้อผ้าของลู่เหวินซูยุ่งไปหมดแล้วรีบพูด“ฉันไม่อยากไป ฉันอยากเจอลุงกับป้า”

ลู่เหวินซูอุ้มหล่อนเข้าไปที่เขตแล้วก็เอาใจหล่อนไปด้วย：“ไม่ได้ไป ผมพามาทำให้คุณอยู่ข้างๆผม เราไปทำอย่างๆหนึ่งแค่ไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้ว”

หลี่ซูเจ๋ไม่พูดอะไรอีก ในใจกลับรู้สึกไม่สบายใจ

หล่อนมองไม่เห็นและก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ได้ยินแต่คนเรียกว่า‘คุณลู่’ข้างๆหู จากนั้นก็ถูกลู่เหวินซูวางลงที่เก้าอี้

“คุณลู่ ทำให้คุณเรียบร้อยหมดแล้ว คุณเซ็นก็เสร็จแล้ว”

“ครับ ขอบคุณ”

หลังจากพนักงานเอาแหวนมาถาดนึงแล้ววางลงบนตู้กระจกนั่น ลู่เหวินซูก็จับมือของหลี่ซูเจ๋วางลงที่ถาดแหวน

“คุณช่วยผมเลือกแหวน ชี้วงไหนก็วงนั้น”

หลี่ซูเจ๋หดมือเข้า“ทำไมต้องเลือกแหวนล่ะ แล้วที่ฉันเซ็นไปเมื่อกี้คือไร？”

“คุณไม่ได้บอกเหรอว่าวันนี้จะเชื่อฟังดีๆ？”

“……”หลี่ซูเจ๋กัดปาก เอานิ้วชี้ไปมั่วๆ“งั้นก็อันนี้ละกัน”

ลู่เหวินซูหยิบแหวนที่หล่อนชี้ยัดเข้ามือหล่อน

“ช่วยผมใส่หน่อย”

หลี่ซูเจ๋ลูบมือของเขา เอาแหวนใส่ไปที่นิ้วนางเขาอย่างระวัง

ลู่เหวินซูให้หล่อนวางเหรียญลงที่บนตู้นั่น พอหล่อนวางเหรียญลงแล้วก็พาหล่อนออกไป

พอทั้งสองออกไป ผู้ช่วยก็รีบเข้ามาที่ห้องวีไอพี เอาบัตรและของขวัญส่งให้พนักงานขาย“ลำบากพวกคุณแล้ว แหวนนั่นคุณนายของเราซื้อครับ ค่าใช้จ่ายอื่นๆก็เอาบัตรนี่รูดนะครับ”

“อ้อ ค่ะ”พนักงานขายไม่เข้าใจว่าประธานลู่เล่นอะไร แต่กลับทำตาม

สุดท้ายลู่เหวินซูก็พาหล่อนไปร้านชุดแต่งงาน

ชุดแต่งงานของถังซินก็ซื้อมาจากร้านนี้ ผู้จัดการร้านก็รู้จักลู่เหวินซู

ผู้จัดการร้านเห็นลู่เหวินซูพาผู้หญิงเข้ามาก็รีบไปเปิดประตู“ประธานลู่”

ลู่เหวินซูโบกมือ พอผู้จัดการร้านเข้ามาก็พูดข้างๆหูหล่อน

ผู้จัดการร้านนิ่งไปแปปนึงก็พูดกับลู่เหวินซูด้วยรอยยิ้มว่า：“ประธานลู่ใส่ใจคุณนายจริงๆ และยังพามาซื้อชุดอีก เดี๋ยวพาขึ้นไปด้านบนค่ะ ดูว่าคุณนายชอบแบบไหน”

หลี่ซูเจ๋คิดไม่ถึงว่าวันนี้ลู่เหวินซูจะพาหล่อนมาทำเรื่องแปลกๆ ตอนนี้ยังพามาซื้อชุดอีก

หล่อนลากลู่เหวินซู พูดเสียงเบา“ฉันท้องอยู่ สวมชุดอะไรก็ไม่ได้ ไม่ต้องซื้อ”

“แค่ลองไม่กี่ชุด แปปเดียว”ลู่เหวินซูพาหล่อนไปที่บันไดอย่างระวัง พูดเบาๆว่า：“คุณไม่อยากสวมชุดสวยๆไปเจอลุงกับป้าเหรอ？”