รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 555

บทที่ 555 ไม่เอายา ฉันไม่ได้กินมากเกินไป

ถังซินก็คิดอะไรออก มือสั่น ปลายองุ่นเขียวก็หล่นลงที่พื้น

หล่อนมองไปที่มู่เฉินหย่วนและพยายามอ้าปากพูด：“คุณว่า ใช่จี้เจียจื้อหาหล่อนเจอหรือเปล่า？จี้เจียจื้อรู้ว่าสาวสวยกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ก็เลย……”

“ถังซิน คุณคิดมากไปแล้ว”มู่เฉินหย่วนก้มลงเอาองุ่นเก็บขึ้นมาแล้วทิ้งถังขยะ“จี้เจียจื้อรู้ว่าเหวินซูกับผมเป็นเพื่อนกัน ถ้าร่วมมือกับเจียน่าจริงก็สามารถทำลายผมกับเหวินซูได้ทีเดียวเลย”

“สองพี่น้องจี้เจียจื้อกับพ่อของพวกเขามีพนันข้อตกลงกันไว้ ที่จริงโบแนร์ก็เข้าข้างหลินเฉิงจี๋ จี้เจียจื้อก็เข้าตลาดของเอเชียไม่ได้ด้วย เขาไม่มีทางที่จะลองดีกับผมอีกแน่”

ชายหนุ่มพูดอย่างมีเหตุผล ในใจถังซินกลับค่อยๆหม่นลง“นอกจากจี้เจียจื้อ ฉันก็คิดไม่ออกว่าใครจะสามารถทำได้และแอบช่วยเจียน่า”

“คิดไม่ออกก็หยุดคิดก่อน”มู่เฉินหย่วนพูด“ถ้าหาเจียน่าเจอก็ถามไปเลย”

“เจียน่าอยู่ที่ไหน？”

“ผมให้คนไปหาแล้วแต่ไม่ได้ข่าวคราว”

แค่คิดถึงลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ๋ถังซินก็หมดอารมณ์กินองุ่น คนนึงนอนอยู่ที่โรงพยาบาล อีกคนไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง ในหัวของหล่อนสับสนไปหมด สงบลงไม่ได้

“จนตอนนี้ยังหาสาวสวยไม่เจอ จะให้ฉันไม่ใจร้อนได้ไง……”ถังซินจับหน้าผากบ่นไป

เห็นหล่อนกังวลอีกครั้ง มู่เฉินหย่วนก็อดสงสารไม่ได้

มู่เฉินหย่วนอยากปลอบหล่อน แล้วโทรศัพท์บนโต๊ะวางชาก็ดังขึ้น——ผู้ช่วยจางโทรมา

เขารับโทรศัพท์ คุยยังไม่ทันสองประโยคสีหน้าก็หม่นลง กำชับด้วยเสียงไม่สู้ดี“หาว่าข่าวหลุดออกมาจากไหนก่อนแล้วค่อยหาคนไปจัดการ”

ถังซินฟังอยู่สองประโยค เงยหน้ามาเห็นสีหน้ามู่เฉินหย่วนไม่ดีก็ถาม“เป็นอะไรไป？”

พอมู่เฉินหย่วนวางสายลง ก็มองไปที่หล่อนแล้วพูดไปว่า：“มีคนเอาเรื่องที่เหวินซูถูกแทงลงเวยป๋อและยังทำให้พวกตำรวจตื่นตระหนกด้วย”

“เรื่องของเหวินซูมีแค่ไม่กี่คนที่รู้ คนพวกนั้นเอาข่าวมาจากไหน？”ถังซินถามไปก็เปิดเวยป๋อไป

ไม่ต้องหาต่างก็เต็มไปด้วยข่าวที่ลู่เหวินซูถูกฆ่า

อ่านข่าวลงมาก็เห็นเวยป๋อของสถานีตำรวจเมืองหนานเฉิงแปะรูปของหลี่ซูเจ๋ พอเห็นว่าสถานีตำรวจของเมืองอื่นๆก็ต้องการหล่อนไปทั่วประเทศ มือของถังซินก็สั่น

มู่เฉินหย่วนเข้าไปนั่งข้างถังซิน จับมือที่สั่นของหล่อน

ถังซินหลับตาแปปนึงก็ใจเย็นลง“คนพวกนั้นใจดำจริงๆ จับตาดูที่คฤหาสน์ปี้สี่ตลอด ต่อมาก็ตามพวกเราไปโรงพยาบาล พอได้ข่าวก็แอบปล่อยเงียบๆ ทำให้ปั่นป่วน เห็นพวกเราร้อนรนแบบนี้ต้องพอใจอย่างมากแน่ๆ”

“ไม่ว่าหลี่ซูเจ๋จะตายหรือไม่ ทั้งประเทศก็ต้องการหล่อนไปหมดแล้ว จะปิดก็ลำบาก”มู่เฉินหย่วนพูดเสริม“ตอนนี้ต้องหาเจียน่าเจอก่อน แล้วก็ให้เหวินซูฟื้นขึ้นมา”

จู่ๆสายตาถังซินก็หม่นและคมลง“ข่าวในเวยป๋อกับเว็บสื่อต่างๆเปลี่ยนไวมาก ฉันจะติดต่อสำนักข่าวเอกชนซื้อข่าวดารามาปิดข่าวพวกนี้แทน”

“พวกตำรวจต้องพึ่งคุณแล้ว”หล่อนมองไปที่มู่เฉินหย่วน

ใบหน้าไม่มีความวิตกกังวลเหมือนเคย กลับนิ่งลง

ถังซินมั่นใจว่าหล่อนร้องไห้หนักแค่ไหน เสียใจเท่าไรก็เปลืองเวลาเท่านั้น สู้เอาเวลาพวกนี้ไปจัดการเรื่องสำคัญดีกว่า

ในเมื่อยังหาร่างของหลี่ซูเจ๋ไม่เจองั้นก็แสดงว่าหล่อนยังไม่ตาย！

ถังซินเม้มปากพูดอย่างอ้อนวอน：“ฉันไม่รู้จักใครที่นั่นจะไปต่อรองกับพวกเขาก็ไม่ได้ รบกวนคุณไปพูดให้พวกเขาไม่สืบเรื่องของสาวสวยนะ”

เห็นหญิงสาวเปลี่ยนไวขนาดนี้ มู่เฉินหย่วนก็พอใจอย่างมากปากบางๆยิ้มนิดๆ“ถังซิน คุณอาจจะไม่เห็นว่าตัวคุณเองนับวันก็ยิ่งยืนได้ด้วยตัวเองมากขึ้น วิเคราะห์ข้อดีข้อเสียของเรื่องหนึ่งได้ รู้ว่าต้องจัดการอะไรก่อน”

เหรอ？

ความดีของชายหนุ่ม ถังซินไม่ชินอย่างมาก ในใจสับสนนิดหน่อย

มือที่ถูกเขาจับไว้เหมือนจะร้อน

มือซ้ายจับโทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมา ทำถังซินตกใจจนได้สติ

หล่อนรีบเอามือออกมาจากฝ่ามือของชายหนุ่ม มองสายที่โทรมา เอนหัวลงกดฟัง

“เฉิงจี๋……”

“ผมเพิ่งเห็นข่าวถึงรู้ว่าสาวสวยเกิดเรื่อง”น้ำเสียงหลินเฉิงจี๋รีบร้อน“ผมให้คนไปจัดการแล้ว ยินยินคุณอยู่ไหน ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

คอถังซินแห้งหน่อยๆ ใจหม่นลงพูดอย่างนุ่มนวล：“ฉันไม่เป็นไร กำลังคุยกับประธานมู่ที่บ้านเขา ถ้าว่างก็มารับฉันสิ”

“โอเค ผมจะไปตอนนี้”

ในห้องสะอาดมาก มู่เฉินหย่วนก็นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินที่พวกเขาคุยกันชัดเจน

“ถังซิน คุณจำเป็นต้องพักผ่อน”มู่เฉินหย่วนพูด

ถังซินเอาของเก็บใส่กระเป๋าตอบกลับเรียบๆ“ฉันต้องพักแต่ว่าไม่ใช่ที่นี่ ขอบคุณประธานมู่ที่เมื่อคืนพาฉันมา ฉันจะจำไว้”

หญิงสาวจะไป มู่เฉินหย่วนกลับไม่ปล่อย สีหน้าหม่นลงนิดๆ“ถังซิน เราต้องคุยกัน”

“ไม่มีอะไรต้องคุย”ถังซินมองเขา สายตาเยือกเย็นอย่างไร้อารมณ์

“ประธานมู่ เรื่องเมื่อก่อนย้อนคืนไม่ได้แล้ว ฉันไม่ใช่เด็กน้อยที่คุณให้ลูกอมก็จะหายได้ ลูกยังไม่เกิดฉันก็อยู่เมืองหนานเฉิงตลอด แต่ว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ”