รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 561

บทที่561 ผมไม่เคยไม่ใส่ใจหล่อน

มู่เฉินหย่วนโทษตัวเองและก็เจ็บปวด ทำได้แค่ปลอบโยนหล่อน“เพราะผมมาช้าเอง คุณจะว่าผมยังไงก็ได้ คุณถูกยิงที่ขา ผมจะพาคุณไปหาจิ่งเหนียนตอนนี้”

ถังซินท้องอยู่และก็บาดเจ็บ มู่เฉินหย่วนไม่กล้าชักช้า อุ้มหล่อนแล้วรีบออกไป

ถังซินคล้องคอเขา เพราะความเจ็บปวดที่ขาแพร่กระจายไปทั้งตัวที่หน้าผากก็มีเหงื่อออก

ท้องของหล่อนก็ปวดแต่ก็ยังไม่ลืมฉางผิง“ฉางผิงล่ะ？”

ไม่ทันรอมู่เฉินหย่วนตอบ พอถูกอุ้มออกมา ถังซินก็เห็นเด็กหนุ่มเอนตัวลงที่พื้น ช่วงหน้าอกมีเลือดออก

หลินเฉิงจี๋เอาเสื้อผ้าห่อตัวฉางผิงไว้แล้วอุ้มออกมา

ถังซินเอนหัวจากอ้อมกอดเขาแล้วถามอย่างใจร้อน“ฉางผิงเป็นไงบ้าง？”

“คอถูกบิด ตอนนี้สลบไปชั่วคราว”

หลินเฉิงจี๋เหลือบมองขาของถังซินที่มีเลือดไหลและยังใช้เน็คไทมาห้ามเลือดอย่างเบื้องต้น สีหน้าก็เคร่งเครียดทันที เร่งมู่เฉินหย่วนให้รีบอุ้มออกไป

รถสองคันตามติดกันออกจากบ้านพักคนชรา มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล

เพราะว่าถังซินท้องมู่เฉินหย่วนเลยไม่กล้าขับไว

พอมองผ่านกระจกมองหลังก็เห็นหล่อนเหงื่อไหลก็อดใจไม่ไหวที่จะให้รถถึงโรงพยาบาลเลย

พอถึงโรงพยาบาล มู่เฉินหย่วนก็อุ้มถังซินลงจากรถ ก้าวเท้าเดินเข้าไปไวเหมือนลม

เย่นจิ่งเหนียนได้รับโทรศัพท์นานแล้วก็พาคนมารอที่แผนกฉุกเฉิน

มู่เฉินหย่วนอุ้มเข้ามาไกลๆ ก้าวเท้าไว มองเห็นถังซินหน้าขาวซีดและเลือดที่ขาก็รีบพูดกับเพื่อนที่เป็นหมอให้พาหล่อนเข้าห้องผ่าตัด

มู่เฉินหย่วนก็ไม่กล้าไปไหน ขมวดคิ้วเดินไปเดินมาที่หน้าห้องผ่าตัด มองห้องผ่าตัดเรื่อยๆ มือที่อยู่ข้างๆสั่นเล็กน้อย

เขาไม่เคยกระวนกระวายอย่างนี้มาก่อน กลัวถังซินจะเป็นอะไร

เขาควรจะห่วงถังซินก่อน ตอนนั้นใจเย็นขนาดนั้นและยังจัดการกับหวีซือฉูน ต่อสู้กันอีกพักนึง

เวลาผ่านไปเรื่อยๆที่ห้องผ่าตัดยังคงปิดแน่น

พอหลินเฉิงจี๋พาฉางผิงไปหาหมอแล้ว ถามที่อยู่ก็รีบตามมา

“ยังไม่ออกมาเหรอ？”

“ยัง”มู่เฉินหย่วนกังวลมาก

เขาเอามือลูบคิ้วหวังว่าจะคลายความกังวลได้“ฉางผิงเป็นไงบ้าง？”

“หมอจัดการเขาแล้วเดี๋ยวอีกแปปจะฟื้น”ร่างสูงๆของหลินเฉิงจี๋ยืนอีกฝั่งนึงและก็รอเงียบๆ

ทั้งสองไม่พูดอะไร ที่ทางเดินนี้เงียบสงัด

ทันใดนั้นหลินเฉิงจี๋ก็พูดเรียบๆ“แหวนที่มีจีพีเอสนั่นเมื่อก่อนหล่อนใส่ไว้ตลอด ต่อมาพอผมซื้อเพชรสีชมพูให้หล่อน หล่อนก็ไม่ใส่ ผมดีใจเหลือเกินที่หล่อนไม่ได้ทิ้ง ยังเก็บไว้ข้างๆ”

ถ้าไม่มีแหวนนั่น จะเกิดอะไรขึ้น ทั้งสองคนไม่กล้าคิด

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า“ผมก็ดีใจ”

เขาพูดอย่างอารมณ์เสีย“ผมคิดว่าฉางผิงอยู่กับหล่อนคงไม่เกิดเรื่องอะไร ตอนที่ประชุมด่วนก็เลยเอาโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่ห้องทำงาน เป็นความผิดของผมเอง”

เขาควรจะระวังหน่อย ถ้าเห็นว่าถังซินใช้แหวนตั้งแต่แรกหล่อนก็คงไม่โดนหวีซือฉูนพาไป

เย่นจิ่งเหนียนนิ่งไป พอเข้าใจว่าเขาพูดอะไรก็ถอนหายใจแรงๆ

เย่นจิ่งเหนียนตะลึง“พี่สองฆ่าคน？พี่บ้าหรือเปล่า หล่อนเป็นลูกสาวของผู้หมวดหนาน！”

มู่เฉินหย่วนพูดหม่นๆ“หล่อนเกือบจะฆ่าผู้หญิงของฉันกับลูก”

“พี่ทำเขาพิการก็ได้นี่ ไปฆ่าได้ไง”ที่นี่คือโรงพยาบาลเย่นจิ่งเหนียนเลยพูดเสียงทุ้มลง“ผู้หมวดหนานรักลูกสาวที่สุด หล่อนตายแล้ว พี่จะสู้กับพ่อหล่อนได้ไง？”

“พี่สอง เมื่อก่อนพวกเราก็ทำไปตั้งเยอะเพื่อป้องกันตระกูลวี่กับตระกูลหนานรวมตัวกัน ถ้าผู้หมวดหนานรู้ว่าลูกสาวตายยังไงไม่ทีทางปล่อยพี่แน่”

“หล่อนกล้าลักพาตัวถังซิน ฉันก็ฆ่าหล่อนได้”มู่เฉินหย่วนหรี่ตาดูน่ากลัว“ฉันกลับอยากดูว่าพ่อหล่อนจะพลิกหาเมืองหนานเฉิงได้ไหม！”

“พี่สอง……”เย่นจิ่งเหนียนไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่ถอนหายใจ“หวีซือฉูนก็สมควรตาย ไม่ควรไปยุ่งกับถังซิน แต่ว่าพี่สองมีสติก่อน……”

พวกเขามีคอนเนคชั่นด้านการเมืองการทหารไม่มาก เผชิญหน้ากับคนพวกนั้นต้องระวังตัว

ในที่สุดหลินเฉิงจี๋ก็พูดเสียงเบาๆ“เมื่อก่อนที่ผมอยากขยายธุรกิจที่ประเทศZก็เคยติดต่อผู้หมวดหนาน รู้จักกับเขา หาคนไปรวบรวมของบางอย่าง หวีซือฉูนตายแล้ว ให้พ่อหล่อนพากลับไปฝัง ผู้หมวดหนานอยู่ในกำมือผม ความแค้นนั้นเขาก็ได้แต่กลืนเข้าท้อง”

“ถ้าเป็นแบบนี้ ผู้หมวดหนานไม่กล้าบุ่มบ่ามแน่”เย่นจิ่งเหนียนพยักหน้าพูด“ที่ผมกลัวที่สุดก็คือการตายของหวีซือฉูนจะทำให้ความสงบสุขตอนนี้ถูกทำลายไป”

ผู้หมวดหนานเอาใจหวีซือฉูนมาก ผู้คนในแวดวงต่างรู้ แค่ลูกสาวชอบวี่เหวินถิง เขาก็อยู่ข้างตระกูลวี่ ให้ลูกสาวไปซีเรีย

ลูกสาวตายในเงื้อมมือคนอื่น ผู้หมวดหนานจะเล่นงานฝ่ายตรงข้ามก็อาจทำได้

มู่เฉินหย่วนมองหลินเฉิงจี๋พูดเสียงหม่นลง“ขอบคุณ เรื่องนี้ผมจะรีบจัดการ”

“เมืองหนานเฉิงคุณไม่ต้องสนใจ มีผม คุณไปจัดการคอนเนคชั่นของผู้หมวดหนานก็พอ”หลินเฉิงจี๋ปรึกษากับเขา“สถานะทางการทหารของผู้หมวดหนานไม่ต่ำทีเดียว มีอิทธิพลอย่างมาก”

“ผมรู้”มู่เฉินหย่วนยื่นมือไปที่เขา“ต้องรบกวนคุณดูแลหล่อนด้วย”