รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 96

บทที่ 96 ฉันเอาตัวเองเป็นเดิมพัน

“ใช่ค่ะ” เฉียวมั่นหลัวชำเลืองตามองถังซินอย่างไม่แยแส แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสูง: “เพราะว่าหล่อนมีภาวะรังเกียจกิจกรรมทางเพศ สามีของหล่อนก็เลยมาหาฉัน ถูกต้องไหมคะคุณถังซิน?”

“แต่ว่าคุณถังก็เปิดโลกให้กับฉันนะคะ เห็นหงิมๆแบบนี้ คิดไม่ถึงว่ามีเล่ห์กลเหมือนกัน ถึงขนาดที่ทำให้ฉันถูกไล่ออกจากบริษัทมู่ซื่อ เห้อ พอรู้ว่าสามีคุณมาหาฉัน ฉันก็ถูกไล่ออกเลย”

ถังซินพูดแดกดันอยู่ในใจ

เฉียวมั่นหลัวคนนี้ช่างปากเก่งเหลือเกิน พูดให้ตัวเองดูเป็นคนดี แล้วสาดโคลนใส่หล่อน

“ก็ใช่น่ะสิ กระต่ายถ้ามันถูกแหย่มากๆมันก็กัดคนเหมือนกันนะคะ” ถังซินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดต่อ “ฉันใช้วิธีการธรรมดาเพื่อที่จะปกป้องชีวิตแต่งงานของฉัน มันผิดตรงไหนเหรอคะ?”

“คุณถังหาข้ออ้างเก่งจริงๆ ถ้าอยากปกป้องชีวิตแต่งงานจริงล่ะก็ หย่ากันซะให้จบๆมันไม่ดีกว่าเหรอคะ”

“แบบนั้นมันไม่ได้สิคะ ถ้าหย่ากันไปเลยฉันก็ออกไปตัวเปล่าน่ะสิ” ถังซินพูดขึ้น “คุณเล่นสั่งสอนอดีตสามีของฉันไว้ซะดีขนาดนั้น ฉันก็ต้องปกป้องสิคะ”

เฉียวมั่นหลัวเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ จ้องถังซินด้วยสายตาโกรธแค้น

นังผู้หญิงคนนี้ ชักจะปากดีเกินไปแล้ว!

การทะเลาะวิวาทกันของผู้หญิงทั้งสองคน ทำให้ผู้ชายทั้งโต๊ะพากันหัวเราะ

พวกเขาไม่สนว่าใครกันแน่คือเมียน้อย เพียงแค่มองดูพวกหล่อนเถียงกันแค่นั้น

ประธานกาวถามขึ้นด้วยความสนใจ: “คุณถัง คุณมีภาวะรังเกียจกิจกรรมทางเพศจริงๆเหรอ? คุณออกจะสวยขนาดนี้ เสียดายจริงๆ”

ถังซินยังไม่ทันได้พูดอะไร เฉียวมั่นหลัวก็ชิงพูดขึ้น “ใครจะไปรู้ว่าจริงหรือโกหก แต่ว่าที่ผ่านมามีคนเห็นหล่อนกับประธานมู่อยู่โรงแรมด้วยกันทั้งคืนเชียวนะ ทำงานกันซะนานเชียวล่ะ”

“คุณถัง ทุกคนก็เป็นคนรู้จักกันทั้งนั้น แค่ล้อเล่นกันเท่านั้นเอง” ประธานส้งหัวเราะ แกล้งทำเป็นพูดกล่อมถังซิน “คุณมานั่งเล่นแทนฉันสิ ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อยพอดี”

ถังซินส่ายหัว ตอบอย่างนุ่มนวล “ท่านประธานส้งหาคนอื่นแทนเถอะค่ะ ฉันเล่นไพ่นกกระจอกไม่ค่อยเก่ง”

เฉียวมั่นหลัวเหลือบตาไปมองถังซิน ในหัวก็คิดอะไรขึ้นมาได้

ตั้งแต่ที่ถังซินมานั่งใกล้กับประธานส้ง หล่อนก็ไม่เห็นถังซินช่วยประธานส้งเล่นเลย แต่ก่อนก็เคยได้ยินมู่หยางซิวพูดว่าฝีมือการเล่นไพ่นกกระจอกของถังซินแย่มาก

หล่อนก็ไปกระซิบข้างๆหูของประธานกาว ประธานกาวพยักหน้า หลังจากนั้นก็หันสายตาไปมองเรือนร่างของถังซิน ราวกับว่าอยากจะถอดเสื้อผ้าของหล่อนทิ้ง

เฉียวมั่นหลัวลุกขึ้นจากอ้อมแขนของประธานกาว แล้วพูดขึ้น: “ประธานส้งเสนอมาขนาดนี้ ถังซินคุณอย่าปฏิเสธสิ ฉันก็เล่นไพ่นกกระจอกไม่เป็น งั้นเดี๋ยวฉันเล่นกับคุณก็แล้วกัน แบบนี้ยุติธรรมแล้วพอไหม?”

ประธานกาวหันไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ชายคนนั้นลุกขึ้นแล้วเว้นที่ให้เฉียวมั่นหลัว

เฉียวมั่นหลัวนั่งลง

“คุณถัง มาเล่นสิ” ประธานส้งจับถังซินนั่งลงบนเก้าอี้ ถือโอกาสนี้ลูบคลำหล่อน “ถ้าทางนู้นชนะ ไม่ว่าจะแพ้เท่าไร ฉันจ่ายเอง!”

ถังซินหันไปมองประธานส้งด้วยสายตากดดัน “ประธานส้ง แน่ใจใช่ไหมคะ?”

“เล่นไปเถอะน่า!”

ถังซินไม่ปฏิเสธ แต่รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย “ประธานกาว ฉันเล่นไพ่นกกระจอกได้แย่มาก ถ้าพวกคุณไม่รังเกียจ ฉันเล่นกับพวกคุณก็ได้ค่ะ”

ใบหน้าของประธานกาวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม: “ไม่เป็นไรน่า ก็แค่เพื่อความบันเทิงเท่านั้นเอง!”

หลังจากที่โต๊ะไพ่นกกระจอกอัตโนมัติเคลียร์กระดานแล้ว ก็เอาไพ่แจกให้กับคนที่นั่งอยู่ ถังซินเอาไพ่นกกระจอกมาย้ายไว้ตรงหน้า ท่าทางเงอะงะของหล่อนทำให้เฉียวมั่นหลัวยิ้มอยู่ในใจ

หลังจากเล่นไปได้ซักพัก ประธานกาวก็ทิ้งไพ่ลงมาหนึ่งใบ

“หกต้ง”

“น็อคแล้ว” เฉียวมั่นหลัวจั่วไพ่นกกระจอกที่อยู่ตรงหน้า แล้วพูดขึ้น “โชคดีจริงๆ”

“อ้าว ท่านประธานส้งก็อยู่นี่” ถังซินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า มือแตะที่คอของเขา น้ำเสียงออดอ้อน: “ท่านก็น่าจะพนันอะไรสักหน่อยสิคะ ไม่ถึงขั้นขาดทุนหรอกน่า!”

ประธานส้งได้กลิ่นหอมจากร่างกายของหล่อนก็เริ่มควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ อยากที่จะลูบคลำเต็มทน แต่ไม่ทันไรถังซินก็ลื่นหลุดออกจากอ้อมแขนของเขาอย่างกับปลาไหล

ประธานส้งรู้ดีว่าคืนนี้ผู้หญิงคนนี้หนีไปไหนไม่รอดแล้ว ก็พูดขึ้นว่า: “ได้สิ ถ้าอย่างนั้นฉันเอาบ้านวิลล่าที่อยู่ที่คฤหาสน์ปี้สี่มาพนันก็แล้วกัน! คุณถังว่าไง พอใจแล้วใช่ไหม?”

“พนันด้วยบ้านวิลล่าราคาเหยียบร้อยล้าน มันจะมากเกินไปแล้ว” ถังซินทำเป็นโกรธ “คนบ้ากาม อยากเห็นฉันแพ้ใช่ไหมล่ะ?”

ประธานกาวก็พูดขึ้นว่า “ได้ ประธานส้งใจกว้างขนาดนี้ งั้นฉันก็เอาบ้านที่หยุนจงเฉิงกับหุ้นของบริษัทมาพนันก็แล้วกัน”

ถังซินสบถออกมาด้วยความไม่พอใจ “ท่านประธานกาวก็เหมือนกัน อยากจะเห็นฉันทำอะไรๆที่น่ารังเกียจสินะ”

“ใช่ที่ไหนกัน?”

พอเห็นถังซินกับประธานกาวหยอกกันไปมา เฉียวมั่นหลัวก็แทบจะอยากเข้าไปกระชากถังซิน นั่งผู้หญิงคนนี้ช่างเสแสร้งแกล้งทำ ยังจะมายั่วผู้ชายของหล่อนอีก ชักจะเกินหน้าเกินตาไปแล้ว

คืนนี้ต้องทำให้ถังซินชื่อเสียงป่นปี้ให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่ามาเรียกหล่อนว่าเฉียวมั่นหลัว!

หลังจากที่จ้องถังซินด้วยสายตาเคียดแค้น ก็พูดขึ้น: “ฉันไม่มีบ้านหรือบริษัทอะไรเลย ฉันพนันสองล้านก็แล้วกัน”

“สองล้านเนี่ยนะ น้อยเกินไปแล้ว” ถังซินขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “ไม่ได้ ต้องเอาอย่างอื่นมาเพิ่มด้วย ฉันถึงขั้นเอาตัวเองมาพนันแล้วนะ”

เฉียวมั่นหลัวกัดฟันตอบไปว่า: “แล้วจะเอาอะไรล่ะ?”

ถังซินตอบ: “เงินสี่ล้าน กับขออะไรอีกหนึ่งอย่าง ถ้าคุณแพ้ ก็ต้องถอดเสื้อผ้าวิ่งรอบทะเลสาบหลงเยว่หนึ่งวัน”

สีหน้าของเฉียวมั่นหลัวเริ่มเปลี่ยน

ถังซินราวกับว่ามองไม่เห็น แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยความอารมณ์เสีย: “เห้อ แบบนี้ไม่เอาสิ ฉันไม่ชนะเลยทั้งคืน ตอนนี้ก็เดิมพนันกันขนาดนี้ หนึ่งต่อสาม จะชนะได้ยังไงกัน”