รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 105

ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบรับคำหนึ่ง และสตาร์รถ

วินาทีที่ขับรถออกไป เขามองไปทางมายมิ้นท์และลาเต้อย่างรวดเร็วแวบหนึ่ง ในใจก็เต็มไปด้วยความสะท้อนใจ

ไม่รู้จริงๆว่าประธานเปปเปอร์กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ หย่ากับคุณมายมิ้นท์เพื่อคุณส้มเปรี้ยว

ปรากฏว่าหลังจากที่หย่ากัน แต่กลับสนใจคุณมายมิ้นท์ขึ้นมา ตอนนี้เห็นความใกล้ชิดของคุณมายมิ้นท์และแฟนหนุ่มก็ไม่พอใจ รู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนั้น ก็คงไม่ทำตั้งแต่แรก?

การจากไปของรถอเนกประสงค์ ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของมายมิ้นท์และลาเต้

มายมิ้นท์มองดูมือของลาเต้“ไหนบอกว่าบนหัวของฉันมีของอยู่ไง ของล่ะ?”

“เป็นขนนกเล็ก เธอน่าจะไปถูกับที่เสื้อผ้าสักชิ้นหนึ่งนะ ฉันเอาทิ้งแล้ว”ลาเต้โบกมือแล้วถาม

มายมิ้นท์ก็ไม่ได้สงสัย และพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นก็ดี งั้นฉันเข้าไปแล้วนะ นายกลับไปเร็วๆหน่อย”

“อือ”ลาเต้ตอบกลับ

มายมิ้นท์ก็หันหลังจากไป

ลาเต้ยืนมองตามหลังอยู่ที่เดิม รอร่างของเธอหายไปอยู่ในลิฟต์เขาก็ไม่ได้กลับไป แต่เงยหน้ามองขึ้นไปข้างบนตึก

เมื่อเห็นไฟที่หน้าต่างบานหนึ่งบนชั้นใดชั้นหนึ่งสว่าง ถึงได้ยิ้มทีหนึ่ง และยกเท้าที่ยืนจนชาแล้วเดินจากไป

วันที่สอง มายมิ้นท์มาถึงที่เทนเดอร์กรุ๊ป ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในห้องทำงาน ยังไม่ทันได้นั่งลงมา ซินดี้ก็เดินเข้ามาด้วยมีสีหน้าท่าทางที่กังวล“แย่แล้วประธานมายมิ้นท์”

“เกิดอะไรขึ้น?”มายมิ้นท์ถอดกระเป๋าออกจากไหล่

ซินดี้ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ยื่นแท็บเล็ตให้เธอในทันที“ประธานมายมิ้นท์คุณดูเองเถอะค่ะ”

มายมิ้นท์รับมาอย่างสงสัย ต่อจากนั้นก็ก้มหน้าลงมาดู

สิ่งที่กำลังเล่นบนแท็บเล็ตเป็นวิดีโอก่อเรื่อง วิดีโอสั่นเล็กน้อย เมื่อมองแวบแรกก็รู้ว่าใช้โทรศัพท์ถ่าย แต่ชัดเจนมาก

มายมิ้นท์เห็นหญิงชราคนหนึ่งและหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนพื้นทั้งร้องไห้ทั้งด่าทอ เสียงที่ด่าไม่อาจทนฟังได้ และหยาบคายมาก

และข้างกายของพวกเธอ กลุ่มคนงานก่อสร้างล้อมรอบพวกเธอไว้ และกำลังวิพากษ์วิจารณ์เธออยู่

วิดีโอมีความยาวไม่นาน มายมิ้นท์ก็ดูจนจบ บนใบหน้าก็ค่อนข้างดูไม่ดี“นี่เป็นไซต์ก่อสร้างของพวกเราเหรอ?”

“ใช่ค่ะ”ซินดี้พยักหน้า

“สองคนนี้ ทำไมจะต้องมาก่อเรื่องที่ไซต์งานก่อสร้างของพวกเราด้วย?”มายมิ้นท์ชี้ไปที่หญิงชราและหญิงวัยกลางคนในวิดีโอ แล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

ซินดี้ถอนหายใจ “หัวหน้าคนงานเป็นคนปล่อยมา หัวหน้าคนงานเปิดเผยออกมาว่าผู้หญิงสองคนนี้บอกว่ารถขุดโยนก้อนดินไปมั่วซั่ว กระแทกสามีและลูกชายของพวกเธอเสียชีวิต”

“อะไรนะ!?”มายมิ้นท์ก็ตกตะลึง“กระแทกสามีและลูกชายเสียชีวิตเหรอ?”

“ผู้หญิงสองคนนั้นพูดแบบนี้ บอกว่าตอนที่สามีและลูกชายของพวกเธอเดินผ่านไป กระแทกโดน และเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ”ซินดี้ตอบกลับ

มายมิ้นท์โกรธมาก“เมื่อคืนเหรอ? เมื่อคืนนี้ไซต์งานไม่ได้ทำงานกัน ใครจะไปใช้รถขุดกัน อีกอย่างทั้งไซต์งานก็ถูกล้อมไว้หมดแล้ว รถขุดก็ทำงานอยู่บริเวณตรงกลาง สามีและลูกชายของพวกเธอเข้าไปได้ยังไงกัน หรือว่าก้อนดินยังสามารถโยนออกไปได้หลายร้อยเมตรเหรอ?”

นี่มันใส่ร้ายชัดๆ!

ยิ่งไปกว่านั้นทีมงานก่อสร้างมีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไปด้วย ถ้าหากกระแทกคนตายจริงๆ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่มีทางไม่จัดการ ไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงสองคนนั้นมีโอกาสไปโวยวายที่เกิดเหตุ

ซินดี้ก็รู้สึกว่าตลกสิ้นดี“ตอนนี้ผู้หญิงสองคนทั้งร้องไห้ทั้งโวยวายอยู่ที่นั่น โวยวายจะให้พวกเราจ่ายเงินชดเชย”

“จ่ายเท่าไหร่?”มายมิ้นท์รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเท็จ จึงไม่ต้องกังวลต่อไปแล้ว ยกกาแฟขึ้นจิบคำหนึ่ง และถามอย่างราบเรียบ

“ห้าล้าน”ซินดี้ยื่นมือข้างหนึ่งออกมากางออกห้านิ้ว “พวกเธอบอกว่า ถ้าหากพวกเราไม่ชดเชย ก็จะไปโวยวายในอินเทอร์เน็ต โวยวายจนพวกเราไม่สามารถสร้างโรงงานได้”

“ห้าล้าน เงื่อนไขนี้สูงเกินไปจริงๆ”มายมิ้นท์แสยะยิ้ม “ยิ่งไปกว่านั้นฉันว่า พวกเธอต้องการเงินเป็นเรื่องปลอม จุดประสงค์ที่แท้จริง น่าจะทำให้พวกเราไม่สามารถที่จะสร้างโรงงานได้”

ห้าล้าน ใครจ่ายใครก็โง่แล้ว

“ไม่ใช่มั้ง?”ซินดี้ค่อนข้างไม่เชื่อ “พวกเธอก็แค่ผู้หญิงสองคน ทำไมไม่ให้พวกเราสร้างโรงงาน?”

“ไม่ใช่ว่าพวกเธอไม่ให้ แต่ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาไม่ให้”มายมิ้นท์หรี่ตาลง

มายมิ้นท์ยิ้มเล็กน้อย“จำเอาไว้ อย่าทำให้เขาค้นพบว่า พวกเราเป็นคนเปิดเผย”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

“ออกไปเถอะ เรื่องที่เหลือก็ไม่ต้องสนใจแล้ว จะมีคนจัดการเยี่ยมบุญ”มายมิ้นท์โบกมือ

“ค่ะ”เลขาซินดี้ก็หันหลังออกไป

ใช้เวลาไม่นาน เยี่ยมบุญก็ได้รับข่าว ตบโต๊ะด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ“อะไรนะ เธอสร้างสองโรงงานเลยเหรอ?”

“ใช่ เพราะว่าที่ดินผืนนั้นใหญ่เกินไป สร้างโรงงานเพียงแห่งเดียวก็จะเป็นการสิ้นเปลืองเกินไป ดังนั้นก็สร้างสองแห่ง”ผู้ช่วยตอบด้วยความเคารพ

ใบหน้าแก่ของเยี่ยมบุญกระตุก

ที่ดินผืนนั้นไม่ว่าจะเป็นที่ตั้งของภูมิศาสตร์ หรือว่าพื้นที่ของภูมิประเทศ ก็มูลค่าทางการค้าสูงมาก การก่อสร้างโรงงานต่างหากที่เรียกว่าสิ้นเปลือง ไม่ว่าจะสร้างโรงงานมากแค่ไหนก็สิ้นเปลือง

เมื่อคิดว่าเดิมทีที่ดินผืนนั้นเป็นของตัวเอง ถูกมายมิ้นท์ทำลายขนาดนั้น เยี่ยมบุญก็รู้สึกว่าตัวเองก็โกรธเป็นอย่างมาก

“ประธานเยี่ยมบุญ พวกเรายังต้องส่งคนไปก่อเรื่องมั้ย?”ผู้ช่วยถามอย่างระมัดระวัง

ใบหน้าชราของเยี่ยมบุญโหดร้ายเป็นอย่างมาก“แกว่าไง ครั้งนี้ก็ส่งกลุ่มนักเลงไป ทำลายโรงงานของเธอซะ!”

“เข้าใจแล้ว”ผู้ช่วยพยักหน้า และก็จะทำตามในทันที

ในเวลานี้ เปปเปอร์และผู้ช่วยเหมันตร์เข้ามาจากนอกห้องทำงาน

“คุณลุง เมื่อกี้นี้ผมได้ยินว่าลุงจะทำลายโรงงานของมายมิ้นท์เหรอ?”เปปเปอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงฟังไม่ออกว่ามีความสุขหรือโกรธ

เยี่ยมบุญโบกมือให้ผู้ช่วยออกไป ถึงได้มองไปทางเขา “นายได้ยินหมดแล้วเหรอ?”

“เกือบทั้งหมด”เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย

เยี่ยมบุญก็หรี่ตาชราลง “นายถามเรื่องนี้ คงจะไม่ใช่ว่าอยากจะขัดขวางลุง ช่วยภรรยาเก่าของนายนะ?”