รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 110

“ไม่เข้าไปข้างในเหรอ?” เปปเปอร์รู้ว่ามายมิ้นท์มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประชุม แม้เขาจะไม่รู้ว่าเธอไปได้สิทธิ์นี้มาจากไหนก็ตาม

มายมิ้นท์กัดริมฝีปากของตัวเอง “คุณเข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ ฉันไม่อยากเข้าไปพร้อมคุณ”

เธอได้ยินเสียงว่ามีคนอยู่ในห้องมากทีเดียว

ถ้าเข้าไปพร้อมกับเขาคงมีคนเข้าใจผิดแน่ๆ เนื่องจากความสัมพันธ์ทั้งสองดูค่อนข้างซับซ้อน

เปปเปอร์ดูเหมือนจะเข้าใจถึงอะไรบางอย่างและหลับตาลง “ยังเหลือเวลาอีกสามนาที หากคุณมาสาย คุณจะถูกตัดสิทธิ์การเข้าร่วมการประชุมทันที”

เมื่อพูดจบเขาก็เปิดประตูห้องเข้าไปข้างใน

มายมิ้นท์มองตามหลังของเขาด้วยความประหลาดใจ

เขากำลังเตือนเธอ?

แต่ไม่ว่าจริงหรือไม่ มายมิ้นท์ก็ให้ความสำคัญมาก เธอมองไปที่นาฬิกา รอให้เข็มนาทีหมุนไปครบรอบจากนั้นจึงสูดหายใจเข้าลึกแล้วผลักประตูเข้าไป

การปรากฏตัวของเธอทำให้ผู้คนภายในห้องจ้องเขม็งอย่างประหลาดใจ

“นั้นอดีตภรรยาของคุณเปปเปอร์ใช่ไหม?”

“เธอยังเป็นรองประธานเทนเดอร์กรุ๊ปด้วย”

“บริษัทอย่างเทนเดอร์กรุ๊ปที่กำลังจะล้มละลาย ได้รับคุณสมบัติสำหรับมาร่วมการประชุมได้อย่างไร?”

ทุกคนกระซิบกระซาบกัน

มีเพียงเปปเปอร์และเยี่ยมบุญเท่านั้นที่ไม่ได้ทำแบบนี้

เปปเปอร์ก้มศีรษะลงเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังจัดการข้อมูลในมือ แต่ที่จริงแล้วหางตาของเขากำลังมองไปที่มายมิ้นท์

เมื่อเห็นเธอต้องพบกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ใบหน้ากลับไม่ได้แสดงท่าทางขลาดกลัวหรือประหม่าเลย เขาอดไม่ได้ที่จะเผยอริมฝีปากขึ้น แววตาชื่นชมผ่านเข้ามาแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนเยี่ยมบุญได้เหล่ตาจ้องมองไปที่มายมิ้นท์อย่างเย็นชา ราวกับจะเข้าไปฉีกกระชากเธอ

มายมิ้นท์สัมผัสได้ถึงรังสีความเกลียดชังของเขาแต่เธอไม่กลัว กลับหันไปยิ้มให้เขาอย่างเปิดเผยว่า “ประธานเยี่ยม ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

เยี่ยมบุญตกใจมาก

เขาดูเหมือนเห็นเงาของแม่ตัวเองที่อยู่ในร่างของสาวน้อยคนนี้

โดยเฉพาะรอยยิ้มในตอนนี้ เหมือนรอยยิ้มอันยั่วยวนของแม่เมื่อครั้งยังสาว

มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าทำไมเยี่ยมบุญถึงมองมาที่เธอแล้วจ้องมองอย่างว่างเปล่า แต่เธอก็ไม่สนใจและไม่อยากไปคาดเดา เธอเพ่งมองและหันความสนใจไปที่เปปเปอร์มากกว่า

เปปเปอร์นั่งอยู่ในตำแหน่งหลักของโต๊ะประชุม ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ริเริ่มโครงการความร่วมมือด้านพลังงานใหม่นี้

ชั่วขณะหนึ่งหัวใจของมายมิ้นท์จมลงสู่ก้นบึ้ง

ตัวเธอเองไม่ได้มีความมั่นใจมากนักในการได้รับตำแหน่งความร่วมมือครั้งนี้ เพราะความแข็งแกร่งของเทนเดอร์กรุ๊ปไม่ถึง แต่เธอก็ยังแอบมีความหวังอันริบหรี่

ทว่าตอนนี้ผู้ร่วมสนับสนุนคืออดีตสามีคนที่ไม่มีความรู้สึกอีกทั้งเย็นชาต่อเธอเกลียดเธอ เขาจะไม่ร่วมมือกับเธออย่างแน่นอน แล้วเธอควรทำอย่างไร?

มายมิ้นท์ก้มศีรษะลง อากาศรอบตัวเธอดูอึดอัดทันใด

เมื่อเห็นภาพนี้ เปปเปอร์จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?

“ประธานเปปเปอร์ ได้เวลาแล้วครับ” ผู้ช่วยเหมันต์เข้ามาเตือน

เปปเปอร์ละความสนใจจากมายมิ้นท์ จัดการเอกสารที่เขาถือไว้ในมือแล้วมองไปยังผู้คนทั้งหลาย “ทุกคนได้อ่านเงื่อนไขความร่วมมือแล้วหรือยังครับ?”

“อ่านแล้ว” ทุกคนพยักหน้า

เปปเปอร์พูดเบาๆ ว่า “เทคโนโลยีพลังงานใหม่นี้เป็นงานวิจัยล่าสุดของแผนกวิจัยของกลุ่มของเรา สามารถใช้ได้กับหลายอุตสาหกรรม ไม่เพียงแต่สามารถปรับปรุงประสิทธิภาพอุตสาหกรรมได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือการปกป้องสิ่งแวดล้อม”

เขาขยับเล็กน้อยก่อนจะพูดอีกครั้งว่า “ปัจจุบัน เทคโนโลยีนี้เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้ว แต่เนื่องจากไม่อนุญาตให้มีการผูกขาดกับบริษัทตระกูลนวบดินทร์ ดังนั้นผมจึงต้องเลือกพันธมิตรที่เหมาะสมทั้งสิ้นห้ารายจากกลุ้มพวกคุณ และใช้เทคโนโลยีนี้ร่วมกัน”

“เมื่อครู่ประธานเยี่ยมได้ชี้แจงไว้อย่างชัดเจนแล้ว ผมจะเลือกเฉพาะบริษัทที่เหมาะสมที่สุดสำหรับความร่วมมือครั้งนี้ ส่วนวิธีการตัดสินว่าเหมาะสมหรือไม่ก็คือแผนความร่วมมือ”

เปปเปอร์ชำเลืองมองใบหน้าของทุกคนและจ้องไปที่ใบหน้าของมายมิ้นท์ประมาณสองวินาที “พวกคุณแต่ละคนไปเขียนและพัฒนาความร่วมมือ รวมถึงแผนการใช้ มูลค่า ข้อดีและข้อเสียของพลังงานใหม่ฯลฯ แล้วส่งไปที่บริษัทตระกูลนวบดินทร์ในจันทร์หน้า ผมจะตัดสินว่าเหมาะสมหรือไม่จากแผนงานของพวกคุณ

“วิธีนี้เหมาะสมดี” ทุกคนพยักหน้า

เยี่ยมบุญขัดขึ้นอีกครั้ง “ประธานเปปเปอร์ คุณจะไม่ได้เอื้อให้คุณมายมิ้นท์เพียงเพราะเธอเป็นอดีตภรรยาของคุณใช่ไหม?”

การแสดงออกของเปปเปอร์เยือกเย็นลง เขาชะงักลงหลังกำลังจะพูดอะไรออกมา

แต่มายมิ้นท์ยิ้มและพูดก่อนว่า “ประธานเยี่ยมคะ ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประธานเปปเปอร์อีกต่อไปแล้ว เขาจะเอื้อให้ฉันได้อย่างไร? แม้ว่าจะเคยมีความสัมพันธ์มาก่อนแต่เขาก็จะไม่ทำเช่นนั้นแน่ ว่าแต่ประธานเยี่ยมเอง ตอนนี้คุณเป็นพ่อตาของประธานเปปเปอร์ คุณต่างหากที่เขาอาจจะเอื้อให้ อีกอย่าง......”

เธอมองไปที่ชายหนุ่มตรงตำแหน่งประธานด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้คุณเป็นพ่อตาของประธานเปปเปอร์ คุณเพียงพูดออกมา ประธานเปปเปอร์คงจะให้ที่นั่งไว้แก่คุณ แม้ว่าแผนของคุณจะดีหรือไม่ดีก็ตาม เพราะถึงอย่างไร เขาก็จะต้องแต่งงานกับลูกสาวคุณไม่ใช่เหรอ?”

ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ถูกพูดออกไป สายตาของทุกคนที่มองเปปเปอร์และเยี่ยมบุญก็ดูผิดปกติไปเล็กน้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มองมาทางเยี่ยมบุญ ดูเหมือนเต็มไปด้วยสายตาของศัตรู

นั่นสิ เยี่ยมบุญเป็นว่าที่พ่อตาของประธานเปปเปอร์ และประธานเปปเปอร์คงจะเหลือที่สำหรับเขาอย่างแน่นอน

แม้ว่าในเชิงตรรกะจะไม่มีอะไรผิดปกติกับเรื่องนี้ แต่ในด้านของจิตใจก็รู้สึกไม่ยุติธรรมมาก ทำไมทุกคนต้องพยายามแข่งขันกัน แต่เยี่ยมบุญสามารถพึ่งพาความสัมพันธ์เพื่อทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าได้โดยตรงแบบนี้

เยี่ยมบุญรู้สึกถึงความโกรธเคืองของคนเหล่านี้ ทำให้เขาโมโหยิ่งนัก

นังเด็กนี่เกินไปแล้ว เธอจงใจยุยงเขาต่อหน้าคนเหล่านี้ เพื่อที่จะได้ตัดทางเดินของเขาเสีย

เพราะเขาตั้งใจที่จะให้เปปเปอร์มอบตำแหน่งความร่วมมือแก่เขาโดยตรง แต่ตอนนี้คนเหล่านั้นกำลังจ้องมองเขาเพราะคำพูดของหญิงสาวเมื่อครู่ หากเขายังให้เปปเปอร์เปิดไฟเขียวให้แก่เขาอีก ก็เท่ากับกำลังเป็นศัตรูของบริษัทมากมายเหล่านั้น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เยี่ยมบุญก็ระงับความโกรธไว้ในใจของเขา และพูดขึ้นโดยไม่ได้ยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลไปครับทุกคน ผมจะไม่ทำอย่างนั้นแน่”

“แม้ว่าประธานเยี่ยมจะไม่ทำ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณส้มเปรี้ยวจะไม่ทำนี่คะ” มายมิ้นท์ไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพียงแค่คุณกู้ไปร้องขอประธานเปปเปอร์ ประธานเปปเปอร์ก็จะตกลงอย่างแน่นอน”

เปปเปอร์กำหมัดของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ในสายตาของคณ ผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ?”