รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 179

เมื่อได้ยินเขาตั้งคำถามถามด้วยความสงสัย สีหน้าของมายมิ้นท์ก็ขรึมลง และมองเขาด้วยความเย็นชา“ประธานเปปเปอร์ ขอถามหน่อยนะคะว่าเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณเป็นอะไรกับฉัน มายุ่งเรื่องอะไรของฉัน？”

“ใช่แล้วเปปเปอร์ คุณเข้ามายุ่งมากเกินไปแล้วจริงๆ”ทามทอยก็ยิ้มอย่างครึ่งๆกลางๆมองไปยังเปปเปอร์

ริมฝีปากบางของเปปเปอร์เผยความเย็นยะเยือกออกมาเล็กน้อย“ทามทอย คุณไม่รู้เหรอว่าเธอมีแฟนแล้ว？”

“รู้สิ”ทามทอยยักไหล่

ดวงตาของเปปเปอร์หรี่ขึ้น“รู้แล้วคุณยังกับเธอ……”

“ใครบอกว่าการที่ผมนั่งอยู่กับมายมิ้นท์เพื่อมาออกเดต？”ทามทอยคลายมือออก จากนั้นมองไปยังส้มเปรี้ยวที่อยู่ข้างๆด้วยความเย็นชา “อ่อใช่ คุณเป็นคนพูด”

“ใช่ฉันเป็นคนพูดเอง แต่ว่าคุณทามทอย คุณก็ยอมรับด้วยตนเองไม่ใช่เหรอ”ส้มเปรี้ยวจับแขนเปปเปอร์แน่น

ทามทอยยิ้มอย่างเย็นชา“ผมยอมรับ แต่การนัดกันนั้นมีหลายรูปแบบ มีใครกำหนดไว้เหรอว่า การที่ผมกับมายมิ้นท์นัดกัน จะเป็นรูปแบบการนัดหมายแบบเดียวกับพวกคุณ พวกเราออกมาคุยธุระกันไม่ได้เหรอครับ？”

ส้มเปรี้ยวสำลักครู่หนึ่ง“แล้วดอกไม้ล่ะ？เรื่องดอกไม้พวกคุณจะว่ายังไง？มีที่ไหนคุยธุระแล้วจะนำดอกไม้มาด้วย”

“ดอกไม้แล้วยังไง？เป็นกุหลาบแดงเหรอ？หากผมกับมายมิ้นท์ออกมาเดตกันจริงๆ แล้วทำไมไม่นำกุหลาบแดงมาด้วยล่ะ？”ทามทอยถามหล่อนกลับ

ส้มเปรี้ยวอ้าปากค้าง พูดไม่ออก

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว

หรือว่าพวกเขาคิดมากไปจริงๆ มายมิ้นท์กับทามทอยไม่ได้มาออกเดตกัน？

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ ความรู้สึกขุ่นหมองในใจของเปปเปอร์ก็ลดลงไม่น้อย

“พอได้แล้วทามทอย”มายมิ้นท์ยืนขึ้น พลางกวาดสายตามองไปที่เปปเปอร์และส้มเปรี้ยวครู่หนึ่ง“ไม่ต้องพูดอะไรกับพวกเขาเยอะหรอกค่ะ จิตใจของพวกเขาสกปรก มองอะไรก็สกปรกไปหมด พูดคุยกับพวกเขาไปก็ไม่มีความหมายอะไร”

“คุณมายมิ้นท์ คุณบอกว่าจิตใจของพวกเราสกปรกเหรอ ？”ส้มเปรี้ยวเบิกตากว้าง

มายมิ้นท์ไม่สนใจหล่อนเลยแม้แต่น้อย แต่มองไปยังทามทอย“เรื่องที่ฉันเพิ่งพูดกับคุณเมื่อสักครู่นี้……”

“ผมทราบแล้วครับ ผมจะช่วยคุณตรวจสอบเองครับ”ทามทอยพยักหน้า

มายมิ้นท์ยิ้ม“ขอบคุณค่ะ ผลเป็นยังไงรีบบอกฉันนะคะ พวกเราไปกันเถอะ”

“ครับ”ทามทอยก็ลุกขึ้นยืนด้วย

มายมิ้นท์หอบดอกไม้ที่อยู่บนโต๊ะ และออกไปจากร้านกาแฟพร้อมกับเขา

ส้มเปรี้ยวมองไปยังเงาหลังของพวกเขา ฟันกัดริมฝีปากล่าง“เปปเปอร์ พวกเขา……”

“พอได้แล้ว”เปปเปอร์ขมวดคิ้วขัดขวางหล่อน“พวกเขาพูดก็ถูก ในใจคิดอะไร สิ่งที่มองเห็นล้วนไม่ถูกต้อง ส้มเปรี้ยวต่อไปก็อย่าสรุปอะไรง่ายๆอีกก็แล้วกัน”

เขาเองก็มีส่วนผิด ไม่ควรที่จะฟังความข้างเดียว คิดว่าสิ่งที่ส้มเปรี้ยวพูดทั้งหมดเป็นความจริง

“เปปเปอร์ คุณกำลังโทษฉันเหรอ？”ส้มเปรี้ยวมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ดวงตาเปปเปอร์เผยประกายเล็กน้อย“เปล่าครับ แค่รู้สึกว่าหากยังไม่รู้อะไรชัดเจน แล้วสรุปเอาเองตามสิ่งที่ตนคิดนั้นไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยยุติธรรมกับคนอื่นสักเท่าไหร่ ส้มเปรี้ยวต่อไปอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนี้อีกนะครับ”

ส้มเปรี้ยวก้มหน้าลงอย่างน้อยใจ“ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน แต่ทามทอยพูดเองว่าพวกเขามาออกเดตกัน”

“เขาหลอกล้อคุณ”เปปเปอร์พูดขึ้นพลางคลึงที่หว่างคิ้ว

ส้มเปรี้ยวกระทืบเท้า“เขาทำเกินไปแล้ว”

“พอได้แล้ว ไปกันเถอะ คุณอยากดื่มกาแฟร้านนี้ไม่ใช่เหรอครับ？”เปปเปอร์แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว จึงเปลี่ยนเรื่อง

ส้มเปรี้ยวก็ดูออก แววตาขรึมลงจากนั้นก็พยักหน้า“อึม”

นอกร้านกาแฟ ทามทอยเสนอที่จะไปส่งมายมิ้นท์ แต่ถูกมายมิ้นท์ปฏิเสธ เพราะว่าเธอก็ขับรถมาเช่นเดียวกัน

ทามทอยยังไม่กลับทำได้เพียงปล่อยเธอไป

มองดูมายมิ้นท์กอดดอกไม้ที่ตนมอบให้แล้วขับรถจากไป ทามทอยผิวปาก อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก

เขากับมายมิ้นท์ไม่ได้มาออกเดตกันจริงๆ แต่มายมิ้นท์ก็รับดอกไม้เขาไว้แล้ว

ต่อไปเขาจะมอบดอกไม้หนึ่งช่อให้กับมายมิ้นท์ทุกครั้ง เธอจะได้ค่อยๆเคยชิน เชื่อว่าเมื่อผ่านไปนานวันเข้า เขาจะต้องทำให้มายมิ้นท์ใจอ่อน จากการออกเดตปลอมๆจะกลายเป็นการออกเดตจริงๆ？

ส่วนลาเต้นั้น

ทามทอยยิ้มครู่หนึ่ง

คิดว่าเขาดูไม่ออกเหรอว่า สายตาที่เธอมองลาเต้นอกจากความเป็นเพื่อนแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกฉันชู้สาวเลยแม้แต่น้อย

เปปเปอร์ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีคิดว่าเขาล้อเล่น แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าเขาพูดเรื่องจริง

ทามทอยรักมายมิ้นท์เข้าแล้วจริงๆ

จะเป็นไปได้ยังไง จะเป็นไปได้ยังไง！

ในใจของเปปเปอร์โกรธเป็นอย่างมาก นอกจากความโกรธแล้วยังมีความรู้สึกถูกหักหลัง ทำให้สีหน้าของเขาเย็นชาเป็นพิเศษ“คุณรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่？”

“แน่นอนว่าผมต้องรู้สิ”ทามทอยดึงปกเสื้อที่ถูกเปปเปอร์ดึงออกไปกลับมา พลางถอยหลังหนึ่งก้าว จัดคอเสื้อที่ถูกกำจนยับครู่หนึ่ง“ผมจริงจัง ผมรักมายมิ้นท์”

“มายมิ้นท์ที่คุณรัก คือภรรยาเก่าของผม”เปปเปอร์กำหมัดแน่น แววตาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“ผมรู้”ทามทอยไม่เห็นด้วย“คุณก็พูดเองว่าเป็นภรรยาเก่าของคุณ ในเมื่อเป็นภรรยาเก่า งั้นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แล้วการที่ผมจะรักเธอก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร คุณจะโกรธขนาดนี้เพื่ออะไร？”

เขามองเปปเปอร์อย่างยิ้มครึ่งไม่ยิ้มครึ่ง

เปปเปอร์ตะลึงงันครู่หนึ่ง

ใช่แล้ว มายมิ้นท์หย่ากับเขาไปตั้งนานแล้ว ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว งั้นการที่ทามทอยจะรักเธอก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร และทามทอยก็ไม่ได้หักหลังเขาด้วย

งั้นเขาจะโกรธขนาดนี้ทำไม？

สีหน้าของเปปเปอร์เผยความงงงวยออกมา

บอกเขาอย่างมีเหตุผลว่า เขาไม่ควรที่จะโกรธขนาดนี้ ทามทอยจะรักใครก็เป็นเรื่องของเขา แต่ว่าเมื่อได้ยินว่าทามทอยรักมายมิ้นท์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ อยากที่จะห้าม

สำหรับเหตุผลนั้น ในใจของเขามีคำตอบ แต่เขากลับไม่กล้าเปิดเผยออกมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะว่าในใจของเขามีเสียงๆหนึ่งบอกเขาว่า เมื่อเปิดเผยออกมา ผลที่ตามมาเขาคงไม่อาจที่จะรับได้

เมื่อคิดเช่นนี้ เปปเปอร์ก็สูดลมหายใจเข้าลึก และกดทับความรู้สึกโกรธไว้ในใจ พลางมองทามทอยด้วยสายตาเย็นชา“แม้ว่ามายมิ้นท์กับผมจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ผมก็ไม่สามารถที่จะรักเขาได้ อย่าลืมล่ะ เธอเป็นแฟนของลาเต้”

ทามทอยเม้มริมฝีปากครู่หนึ่ง“คุณคงยังไม่รู้สินะว่ามายมิ้นท์กับลาเต้ไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเป็นเรื่องปลอม ”

“อะไร？”เปปเปอร์ตะลึงงัน“เรื่องปลอม？”

“ใช่”ทามทอยพยักหน้า“มายมิ้นท์มองสายตาของลาเต้ ไม่มีความรู้สึกฉันชู้สาวแฝงอยู่แม้แต่น้อย ดังนั้นพวกเขาจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ก็คงแสดงเพื่อให้คนข้างนอกเห็นก็เท่านั้นเอง”

เมื่อได้ฟังสิ่งที่เขาวิเคราะห์ เปปเปอร์ก็รู้สึกได้ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง ในใจเผยความรู้สึกดีใจออกมาไม่น้อย แต่ว่าใบหน้าก็ยังคงไร้ซึ่งความรู้สึก