รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 55

ลาเต้ ลุกขึ้นมา เทไวน์แดงให้ภาคิน แล้วพูดว่า "ประธานภาคินพูดติดตลกแล้ว " ตอนที่มิ้นท์ของเราหย่า อดีตสามีของเธอไม่ให้เงินเธอเลยแม้แต่สตางค์แดงเดียว ขี้เหนียวเหมือนพ่อไก่ขนเหล็ก ดังนั้นเขาจะมาช่วยมิ้นท์ของเราได้อย่างไรกันล่ะครับ"

"ไม่ให้เงินเลยแม้แต่สตางค์แดงเดียวหรอ?" ภาคินมองไปที่มายมิ้นท์ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย"

"ก็ใช่น่ะสิครับ ไม่เพียงแต่จะไม่ให้เงิน แม้แต่บ้านกับรถก็ไม่มี ดังนั้นประธานภาคินช่วยสงสารมิ้นท์ของเราสักครั้ง แล้วขายบริษัทดีย์คูเปอร์ให้กับมิ้นท์ของเราได้หรือเปล่าครับ?” ลาเต้ โอบไหล่ของมิ้นท์เอาไว้

มายมิ้นท์ปัดมือของเขาลง แล้วพูดว่า "ประธานภาคิน คุณอย่าไปฟังคำพูดเหลวไหลของเขาเลยนะคะ เป็นเพราะว่าฉันไม่ต้องการอะไรเลยเองค่ะ"

พอภาคินยกแก้วไวน์ ขึ้นกำลังจะดื่ม ไม่ไกลมากนัก ก็มีใช้อยู่ที่ดูเหมาะสมกันมากกำลังความแขนเดินมาทางนี้

"ประธานภาคิน ที่แท้คุณก็อยู่ที่นี่นี่เอง แถมคุณมายมิ้นท์กับคุณลาเต้ก็อยู่ที่นี่ด้วย ช่างน่าบังเอิญจริงๆ" ส้มเปรี้ยว กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวาน ลาเต้ยืดเอวขึ้นบิดขี้เกียจ" ไม่บังเอิญหรอก ผมเองก็ไม่อยากเห็นพวกคุณเลยสักนิด"

ใบหน้าของส้มเปรี้ยวแข็งทื่อไปชั่วครู่ และไม่นานก็จัดระเบียบสีหน้าให้ดีอีกครั้ง แล้วพูดว่า "ทำไมคุณลาเต้ถึงได้พูดจาไม่เกรงอกเกรงใจกันขนาดนี้คะ"

ในขณะที่ลาเต้กำลังใช้มือทั้งสองข้างกอดหลังศีรษะอยู่ ก็หมุนเก้าอี้อย่างสบายใจเราพูดว่า "ช่วยไม่ได้ สำหรับคนที่ไม่ชอบ ผมก็จะเป็นอย่างนี้ตลอดแหละ ใครใช้ให้คุณส้มเปรี้ยวเป็นหนึ่งในนั้นล่ะ"

"คุณ......" ส้มเปรี้ยวโกรธจนหน้าซีดไปหมดแล้ว

เปปเปอร์กอดเธอไว้ในอ้อมแขน ความกดอากาศต่ำ ก็กระจายไปทั่วร่างกาย

เมื่อมายมิ้นท์เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเขา ก็ดึงลาเต้มา แล้วพูดว่า " พอได้แล้ว หยุดแค่นี้เถอะ อย่าลืมสิ่งที่ฉันบอกกับคุณในตอนกลางวันสิ"

"วางใจเถอะ ผมรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร" ลาเต้ยักไหล่

ภาพที่ทั้งสองคนเอาศีรษะแนบชิดแล้วพูดคุยกันช่างขัดลูกตาเกินไปแล้ว

เปปเปอร์ปล่อยส้มเปรี้ยว แล้วมองไปทางภาคิน และพูดว่า "ประธานภาคิน ข้อเสนอการรับซื้อที่ผมเสนอไปในครั้งก่อน คุณพิจารณาแล้วเป็นอย่างไรบ้างครับ?"

"ผมยังพิจารณาอยู่" ภาคินชี้มายมิ้นท์ไปมา "อดีตภรรยาของคุณก็อยากรับซื้อบริษัทดีย์คูเปอร์ของผมเหมือนกัน เธอกำลังเจรจากับผมอยู่ และยื่นข้อเสนอเดียวกันกับคุณด้วย ผมยังนึกว่าคุณเป็นคนออกความคิดให้เธอด้วยล่ะ"

นัยน์ตาของเปปเปอร์เปล่งประกายแวววาวขึ้นมาอย่างไร้ร่องรอยสักพัก "ไม่ใช่หรอกครับ ผมตั้งใจจะซื้อบริษัทของคุณให้ได้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะมอบให้คนอื่นหรอกครับ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มายมิ้นท์ก็ฉีกมุมปากขึ้น และความสงสัยที่อยู่ในหัวใจก็มลายหายไปแล้วอย่างสมบูรณ์

ก็ใช่นะ เขาเกลียดเธอ เขาจะมาช่วยเธอได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่าความคิดนี้ใครๆก็คิดได้ ในเมื่อเขาสามารถคิดข้อเสนอนี้ได้ แล้วทำไม Z-H จะคิดไม่ได้ล่ะ?

พอสายตาเหลืบมองไปเห็นความโล่งใจที่อยู่บนใบหน้าของมายมิ้นท์ คิ้วของเปปเปอร์ก็ผ่อนคลายลง

เขาคาดการณ์เอาไว้ตั้งนานแล้วว่าการที่เธอมาหาภาคิน จะทำให้เธอสงสัยในตัวตนของ Z-H เป็นแน่

ดังนั้นเขาจึงมุ่งเดินมาทางนี้โดยเฉพาะ แล้วพูดคำพูดเหล่านั้นเมื่อสักครู่นี้ ซึ่งจุดประสงค์ก็คือ เพื่อที่จะปัดเป่าความสงสัยของเธอออกไปให้หมด

"ช่างไม่บังเอิญจริงๆนะคะประธานเปปเปอร์ ฉันก็ตั้งใจจะซื้อบริษัทดีย์คูเปอร์ให้ได้เหมือนกัน" มายมิ้นท์เงยหน้าขึ้น แล้วมองหน้ากันกับเปปเปอร์

เปปเปอร์ทำสีหน้านิ่ง และพูดอย่างเมินเฉยว่า "เหรอ? งั้นก็มาดูกันว่าประธานภาคินจะเลือกบริษัทไหน!"

“ยังต้องบอกอีกเหรอ จะต้องเป็นเทนเดอร์กรุ๊ปของเราแน่นอนอยู่แล้ว" ลาเต้เอามือไปวางไว้บนเก้าอี้ที่ยู่หลังมายมิ้นท์

ส้มเปรี้ยวทัดจอนผมไว้ที่หูเล็กน้อย แล้วยิ้มเบาๆ “ถ้าว่ากันตามการชั่งน้ำหนักในการเลือกแล้ว บริษัทตระกูลนวบดินทร์เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ส่วนเทนเดอร์กรุ๊ปอยู่บนขอบหน้าผาแล้ว จึงไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเลย ประธานภาคินคุณคิดว่ายังไงล่ะคะ?”

มายมิ้นท์วางแก้วไวน์ลง และทำสีหน้าขรึมลง แล้วพูดว่า “คุณส้มเปรี้ยว คุณไม่รู้จักว่าอะไรมาก่อนมาหลังหรือไง? นี่คือโต๊ะเจรจาของเทนเดอร์กรุ๊ป คุณมาทำให้ประธานภาคินปฏิเสธเทนเดอร์กรุ๊ปโดยไม่ได้รับเชิญ เกรงว่าพฤติกรรมนี้จะไม่ค่อยดีนักใช่ไหมคะ?”

“ใช่แล้ว” ลาเต้มองเปปเปอร์ด้วยสีหน้าที่เย้ยหยัน “ประธานเปปเปอร์คู่หมั้นของคุณไม่เข้าใจธรรมเนียม และทำผิดกฎในการปฏิบัติตนของการทำธุรกิจ คุณก็น่าจะไม่สามารถไม่เข้าใจเหมือนกันใช่ไหมครับ?”

การเยาะเย้ยถากถางที่ไม่เหมือนคนทั่วไปของเขา ทำให้เปปเปอร์ที่ได้ยินรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเป็นอย่างมาก จึงดึงมือของส้มเปรี้ยวให้ลุกขึ้น แล้วพูดว่า “พวกเราไปกันเถอะ”

ส้มเปรี้ยวกัดริมว่า “เปปเปอร์ ฉัน...ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ต่อไปก็ให้ระมัดระวังมากกว่านี้ก็พอแล้ว”

แล้วทั้งสองก็จูงมือกันเดินจากไป

ลาเต้เบ้ปากลง “เปปเปอร์ยังคงปกป้องส้มเปรี้ยวจนใกล้จะไม่มีขีดจำกัดแล้วจริงๆ”

หัวใจของมายมิ้นท์รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา เธอจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ

ส้มเปรี้ยวคอคนที่มีค่าที่สุดในหัวใจของเปปเปอร์

ไม่ปกป้องเธอแล้วจะไปปกป้องใครเล่า?

ภาคินจิบไวน์ไปหนึ่งคำ แล้วพูดว่า “รองประธานมายมิ้นท์ได้มีความแค้นกับอดีตสามีของคุณหรือเปล่า?”

มายมิ้นท์จัดการอารมณ์ให้ดี แล้วยิ้มเบาๆ “ยังไม่ถึงขั้นมีความแค้นหรอกค่ะ ก็แค่มีเรื่องบาดหมางใจกันเล็กน้อยเท่านั้น เอาล่ะค่ะประธานภาคิน เรามาเจรจากันต่อเถอะค่ะ”

Z-H: สำเร็จแล้วเหรอ?

มายมิ้นท์ยิ้มอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพิมพ์อย่างรวดเร็วว่า: สำเร็จแล้วค่ะ คุณบอกว่าภาคินเป็นคนเย่อหยิ่ง ดังนั้นฉันจึงจงใจใช้เสรีภาพในการซื้อขายมายั่วเขา เขาก็เลยถูกฉันโน้มน้าวได้สำเร็จ

ด้วยนิสัยของภาคินเขาจะไม่มีทางไปขอเงินจากพ่อแม่ของเขา และไม่มีบริษัทดีย์คูเปอร์แล้ว ดังนั้นการที่จะต้องหาเงินสามเท่าของราคาขายให้เพียงพอ เกรงว่าจะเป็นเรื่องที่ต่อจากนี้ต้องใช้เวลานานมากๆเสียแล้ว

ในเวลานั้นเทนเดอร์กรุ๊ปอาจจะฟื้นคืนความรุ่งโรจน์ขึ้นมาแล้วก็ได้ ถึงแม้ว่าบริษัทดีย์คูเปอร์จะถูกภาคินซื้อกลับไป เทนเดอร์กรุ๊ปก็ไม่ได้รับความเสียหายอะไร

Z-H: ยินดีด้วยนะครับ

มายมิ้นท์: ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของคุณ ฉันไม่สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้หรอกค่ะ ฉันขอเลี้ยงข้าวคุณได้ไหมคะ?

ทันทีที่ส่งข้อความนั้นออกไป เธอก็รู้สึกเสียใจในภายหลังเสียแล้ว

สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ยังค่อยๆปรากฏชัดเจนขึ้นมา

ถึงเวลานั้นได้เจอหน้ากัน จะต้องอึดอัดใจมากแน่ๆ

อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องของโรงแรม เปปเปอร์สวมชุดคลุมอาบน้ำสีดำนั่งอยู่บนโซฟา โดยเอาขาทั้งสองข้างไขว้กัน ในขณะที่กำลังมองดูโทรศัพท์ด้วยสายตาที่ลึกและเงียบสงัด

ทานข้าวเหรอ?

เปปเปอร์เม้มริมฝีปาก: ไม่เป็นไรครับ

พอเห็นข้อความตอบกลับนี้ มายมิ้นท์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: งั้นก็ตกลงค่ะ ไว้คราวหน้าค่อยว่ากันใหม่นะคะ

Z-H: อืม

ตอนที่มายมิ้นท์ออกจากWeChat ลาเต้ก็กลับมาแล้ว "มิ้นท์ ฉันจะชวนเธอไปแช่บ่อน้ำพุร้อนเป็นอย่างไรบ้าง?"

ดวงตาของมายมิ้นท์เปล่งประกายขึ้นมา "โอเค ฉันก็ไม่ได้แช่มานานมากแล้วเหมือนกัน"

หลังจากที่แต่งงานกับเปปเปอร์ไปเมื่อหกปีที่แล้ว เธอก็ได้ปล่อยวางการเที่ยวเล่นทั้งหมดของเธอไป จนเธอลืมความรู้สึกของการแช่น้ำพุร้อนไปแล้ว

"งั้นเรารีบไปกันเถอะ" ลาเต้ดึงมือของเธอขึ้น แล้วมุ่งตรงไปที่โรงน้ำพุร้อน