รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 640

เมื่อคืนเธอยังสาบานเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่มุดผ้าห่มเธอ สุดท้ายเป็นไง?

นี่อะไร?

ลมปากของผู้ชายไว้ใจไม่ได้จริงๆ!

มายมิ้นท์หรี่ตาของเธอ ทันใดนั้นก็ยกเท้าขึ้น ถีบผู้ชายที่อยู่นอนข้างๆ

ชายหนุ่มที่ตอนแรดยังนอนอยู่ข้างๆ เมื่อถูกเธอถีบ ทั้งคนทั้งผ้าห่มก็ลงไปกองอยู่ที่พื้นจนเกิดเสียงดัง “ตุบ”

เปปเปอร์ตื่นขึ้นมาทันทีและลุกขึ้นนั่งบนพื้น ดวงตาของเขามีความสับสนเล็กน้อย

นี่มันอะไรกัน?

เขามาอยู่ที่พื้นได้ยังไง

เปปเปอร์ถูขมับ และทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงสายโกรธจัดที่กำลังจ้องมองมา

เขาเงยหน้าขึ้น ก็เจอเข้ากับมายมิ้นท์ที่มีใบหน้าที่โกรธจัด จากนั้นก็มองไปที่ขาที่งอของเธอ เขาเข้าใจในทันที

เขาถูกเธอถีบลงจากเตียง!

ส่วนสาเหตุ คงเป็นเพราะเธอคิดว่า เขาไม่รักษาสัญญาแน่ๆ

เปปเปอร์หัวเราะเบา ๆ วางมือลงจากขมับจากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งลงข้างเตียงมองไปทางมายมิ้นท์ และถามอย่างรู้เท่าทัน "เป็นอะไรไป? คุณโกรธอะไรแต่เช้า?"

“คุณมีหน้ามาถามอีกเหรอ?” มายมิ้นท์จ้องเขม็ง “เปปเปอร์ คุณม่รักษาคำพูด!”

เธอชี้หน้าชายหนุ่ม

ชายหนุ่มกดมือของเธอลง "ไม่รักษาสัญญาตรงไหน?"

“คุณแอบมุดผ้าห่มฉันนี่ยังไม่เรียกว่าผิดสัญญาอีกเหรอ ยังมีหน้ามาถามอีกว่าตัวเองไม่รักษาสัญญาตรงไหน คุณนี่มัน…..”

มายมิ้นท์โกรธมากจนพูดไม่ออก

เปปเปอร์ยกมุมริมฝีปากขึ้น "อ่อ? ผมมุดผ้าห่มคุณ? แน่ใจนะ?"

“ยังจะถามอีกเหรอว่าแน่ใจหรือเปล่า ฉันตื่นมาก็เห็นคุณมาอยู่ในผ้าห่มของฉันแล้ว” มายมิ้นท์ตบเตียงแล้วพูด

เปปเปอร์โบกมือ “ผิดแล้ว คุณควรจะพูดว่า คุณตื่นมาก็อยู่ในผ้าห่มของผม ไม่ใช่ผ้าห่มของคุณ เพราะงั้นมายมิ้นท์ ผมขอแก้ไขขอะไรหน่อยนะ ผมไม่ได้มุดผ้าห่มคุณ แต่คุณต่างหากที่มุดเข้ามาในผ้าห่มของผม”

“อะไรนะ?” เสียงของมายมิ้นท์ดังขึ้นทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเขา “ฉันมุดผ้าห่มคุณ? เปปเปอร์ หยุดพูดอะไรน่าขำได้แล้ว ฉันจะ...”

ผ่านไปครึ่งประโยค เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่าง ริมฝีปากสีแดงของเธอพลันอ้าออกกว้าง และเธอไม่สามารถพูดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป

เพราะเธอตระหนักว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นดูจะเป็นความจริง และเธอก็เหมือนจะเป็นฝ่ายมุดผ้าห่มของเขาจริงๆ

หลังจากที่เธอตื่นขึ้น เธอเห็นว่าผ้าห่มบนตัวของเธอเป็นสีฟ้า ซึ่งเป็นผืนเดียวกับที่เธอให้เขาเมื่อคืน ไม่ใช่ผืนสีชมพูที่เธอใช้ห่มมาตลอด

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ มายมิ้นท์ก็หันหัวไปทางซ้ายและขวาอย่างรวดเร็ว พยายามหาผ้าห่มของเธอ

ในเวลานี้บนเตียง นอกจากตัวเธอเอง ก็มีเพียงผ้าปูบนเตียง ไม่มีผ้าห่มผืนอื่น

ทันใดนั้น เธอก็มองใต้เตียงอีกครั้ง และในที่สุดก็เห็นผ้าห่มสีชมพูของเธอหล่นอยู่ข้างเตียง

ในขณะนี้ มายมิ้นท์แน่ใจในที่สุดว่าไม่ใช่เปปเปอร์มุดผ้าห่มเธอ แต่เป็นเธอต่างหากที่มุดผ้าห่มเขา

เมื่อเห็นอย่างนี้ เปปเปอร์ก็ยิ้มอย่างแผ่วเบา "ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าผมไม่ได้มุดผ้าห่มคุณ?"

มายมิ้นท์ก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร

เปปเปอร์เอ่ยพูดอีกครั้ง: “แปลว่าผมไม่ได้ทำผิดสัญญาใช่ไหม?”

“รู้แล้วยังจะถามอีก!” มายมิ้นท์จ้องมาที่เขา

“โอเค ผมไม่ถามแล้วก็ได้” เปปเปอร์หัวเราะอีกครั้ง แล้วก้มลงไปหยิบผ้าห่มที่พื้น แล้วเดินอ้อมปลายเตียง มาหยุดอยู่ข้างๆเธอ พร้อมหยิบผ้าห่มของเธอขึ้นมาด้วย “ผมออกไปโทรบอกให้เหมันต์ซื้อข้าวเช้าก่อนแล้วกัน คุณไปอาบน้ำล้างหน้าเถอะ”

“อืม” มายมิ้นท์พยักหน้า

เปปเปอร์เปิดประตูและเดินออกจากห้อง

หลังจากที่เขาออกไป มายมิ้นท์ก็คว้าผ้าห่มมาคลุมศีรษะของเธอ แล้วทิ้งตัวลง พร้อมคร่ำครวญอย่างอื้ออึง

น่าอายชะมัด

เธอไปมุดผ้าห่มเขาได้ยังไง?

มายมิ้นท์ไม่เข้าใจ ตัวเองนอนดิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?

ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับมัน ก็มีคนมาเคาะประตู ตามมาด้วยเสียงของเปปเปอร์ที่ดังมาจากข้างนอก “มายมิ้นท์ ข้าวเช้าอยากกินอะไร?”

เปปเปอร์ไม่ได้ปิดบังเธอ และบอกกับเธอว่าเมื่อสักครู่ผู้ช่วยเหมันต์เพิ่งพูดอะไร

หลังจากฟังมายมิ้นท์ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู

เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังค้นหาข่าวที่เขาพูดถึง

เปปเปอร์ละสายตากลับมา และถามปลายสายอีกด้าน "สถานการณ์ในโลกออนไลน์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"

“ยอดค้นหาสูงมากครับ” ผู้ช่วยเหมันต์ตอบ “เพราะถึงยังไงก็เป็นข่าวเกี่ยวกับประธานเปปเปอร์ แถมยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณ ความสนใจจากผู้คนจึงสูงเป็นธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครั้งนี้เป็นข่าวของคุณกับคุณมายมิ้นท์ด้วย"

ความนิยมของข่าวยิ่งทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ

เพราะถึงอย่างไรข่าวเกี่ยวกับประธานเปปเปอร์ คุณมายมิ้นท์ และส้มเปรี้ยว ต่างก็ดุเดือดบนอินเทอร์เน็ตจนเป็นที่รู้จักเกือบทั่วประเทศ แม้แต่ในต่างประเทศก็ยังรู้ว่าประธานเปปเปอร์กับคุณมายมิ้นท์เคยเป็นสามีภรรยากัน แถมก่อนหย่าร้างความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ตระกูลนวบดินทร์ยังรังแกเธอมาตลอดหกปีด้วย

ซึ่งการมีข่าวออกมาว่าคู่รักสุดประหลาดมีโอกาสกลับมาคืนดีกัน ชาวเน็ตจึงสนใจเป็นธรรมดา ความนิยมของข่าวจึงพุ่งขึ้นที่หนึ่ง ง แซงหน้าหลายๆข่าว

เปปเปอร์เม้มปาก “คอมเม้นต์ว่าไงบ้าง?”

“ยังดีอยู่ครับ ไม่ค่อยมีคอมเม้นต์โจมตีเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะตัวตนของคุณด้วย ชาวเน็ตจึงไม่กล้าพูดอะไรมากเกินไป แต่ว่ามันดูทะแม่งๆหลายจุดเลยล่ะครับ ผู้ช่วยเหมันต์กล่าว

“เข้าใจแล้ว” เปปเปอร์ตอบเสียงเย็น

ผู้ช่วยเหมันต์ถามว่า “ประธานเปปเปรอ์ คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้ครับ?”

“ตามหาตัวนักข่าวที่ถ่ายรูปพวกนั้น และสั่งสอนให้หลาบจำ ส่วนข่าวบนอินเตอร์เน็ต ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ตามเก็บให้เรียบ” เปปเปอร์เอ่ยสั่งด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

ขณะที่ผู้ช่วยเหมันต์กำลังจะตกลง มายมิ้นท์ก็วางโทรศัพท์ลง "ไม่ต้องหรอก ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เปปเปอร์ก็มองเธอด้วยความประหลาดใจ “มายมิ้นท์ คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรออกมา”

“ฉันรู้” Rมายมิ้นท์พยักหน้าอย่างจริงจัง

“แล้วคุณยัง...”

“ฉันแค่คิดว่า แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” มายมิ้นท์หยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วยิ้ม

เปปเปอร์ไม่เข้าใจ “ดียังไง? คุณไม่ชอบข่าวซุบซิบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่” หรงซู่ยักไหล่ “ถ้าเป็นข่าวซุบซิบที่ไม่เป็นความจริง ฉันจะไม่ชอบและไม่พอใจมากๆ แต่ว่าครั้งนี้ มันไม่ใช่ข่าวปลอมนี่นา จริงไหม?”