รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 645

เธอเป็นคนบอกให้เขาไปรับเธอ

รูม่านตาของเปปเปอร์ขยายใหญ่ขึ้น เขานั่งตัวตรงทันที รอยยิ้มบนใบหน้าก็สดใสมากขึ้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอบอกให้เขาทำอะไรเพื่อเธอ

หมายความว่า เธอไว้วางใจเขามากขึ้น ไม่เห็นเขาเป็นคนนอก และค่อยๆยอมรับว่าสถานะระหว่างพวกเขามันเปลี่ยนไปแล้ว เธอเห็นเขาเป็นแฟนเธอแล้ว

“โอเค ผมจะไปหาคุณตอนบ่าย” ครั้งนี้ เปปเปอร์ไม่พิมพ์ตอบกลับไป แต่เข้าเลือกที่จะส่งเป็นข้อความเสียง

เขารู้สึกว่าตัวหนังสือมันไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความดีใจของเขาในตอนนี้

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ มายมิ้นท์กดฟังข้อความเสียง ได้ยินน้ำเสียงที่ไพเราะของเขา หูของเธอก็แดง

เขาจงใจทำเสียงแบบนี้ใช่ไหม?

มายมิ้นท์จับหูตัวเอง แล้วก็กดฟังข้อความเสียงอีกครั้ง

เสียงที่ไพเราะของเขาดังขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้คนที่ได้ยินต้องหูหลงใหล

ในเตอนนี้เอง เธอยังฟังอะไรบางอย่างออก

นั่นก็คือความดีใจ

เธอก็แค่ให้เขามารับตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ดีใจอะไรขนาดนี้?

ถึงแม้ว่ามายมิ้นท์จะเบะปาก แต่ในสายตาของเธอกลับมีรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็พิมพ์ตอบกลับไปว่า: โอเค มาถึงแล้วก็โทรหาฉันหรือส่งข้อความหาฉัน ตอนนี้ฉันกำลังจะไปประชุม

หลังจากส่งข้อความออกไป เธอก็เก็บโทรศัพท์แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำให้หัวใจที่เต้นแรงเพราะเสียงที่ไพเราะของเปปเปอร์สงบลง ถือโน๊ตบุ๊คขึ้นมากอดอีกครั้ง แล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

“ประธานมายมิ้นท์คะ” เลขาซินดี้ยืนยกมืออยู่หน้าประตูห้องทำงานของมายมิ้นท์ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะเคาะประตู

แต่คิดไม่ถึงว่าเธอยังไม่ได้เคาะประตู ประตูก็ถูกเปิดออกก่อน

เห็นมายมิ้นท์เดินออกมา เธอก็วางมือลงแล้วพูดว่า “ฉันกำลังจะไปเรียกคุณพอดีเลยค่ะ”

“ขอโทษทีที่มาช้า” มายมิ้นท์ยิ้มด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิดแล้วถามว่า “พวกเขามาถึงแล้วเหรอ?”

“มาถึงแล้วค่ะ ก็เลยให้ฉันมาเร่งคุณค่ะ”

“โอเค ฉันรู้แล้ว ไปกันเถอะ”

มายมิ้นท์ปิดประตูแล้วเดินออกไปที่ลิฟต์

เลขาซินดี้เดินตามเธอไปติดๆ

พวกเธอสองคนมาถึงห้องประชุม และทันทีที่เดินเข้าไป สายตาของทุกคนก็มองมาที่มายมิ้นท์ทันที

มีสายตาที่ตื่นเต้น และมีสายตาที่ดีใจ

และแน่นอนว่าต้องมีสายตาที่ซับซ้อน และสายตาที่สับสน

ฝั่งแรกคือคนของเธอ ส่วนฝั่งหลังคือคนของเตชิต

มายมิ้นท์รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนั้น คงเป็นเพราะว่าข่าวเมื่อเช้านี้

คนของเธอดีใจที่เธอกับเปปเปอร์กลับมาคืนดีกัน เพราะแบบนี้ ก็หมายความว่าเทนเดอร์กรุ๊ปได้ขึ้นเรือลำใหญ่ของบริษัทตระกูลนวบดินทร์ ต่อไปก็ไม่มีทางเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น ผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นระดับสูงอย่างพวกเขาก็จะได้รับประกัน

แต่คนของเตชิตกลับตรงกันข้าม เพราะพวกเขาคิดว่าเธอกลับไปคืนดีกับเปปเปอร์ มันจึงทำให้พวกเขาไม่สบายใจ

เพราะพวกเขารู้ว่า เธอไม่พอใจพวกเขามาตลอด แต่เพราะว่าเธอไล่พวกเขาออกไปจากเทนเดอร์กรุ๊ปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันไม่มีใครมาแทนที่พวกเขา ดังนั้นเธอจึงทนมองพวกเขาสนับสนุนเตชิตต่อหน้าเธอ แล้วยังหาเรื่องเธอ

แต่ตอนนี้ เธออาจจะคบกันเปปเปอร์จริงๆแล้วก็ได้ แบบนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขาอีกต่อไป

เพราะพนักงานที่มีความสามารถของบริษัทตระกูลนวบดินทร์มีตั้งเยอะแยะ ย้ายคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาแทนพวกเขามันไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ดังนั้นพวกเขาจะไม่สบายใจได้ยังไง

แม้แต่เตชิต ตอนนี้เขายังเย่อหยิ่งไม่ได้ เขามองไปที่มายมิ้นท์ด้วยสายตาที่ซับซ้อน ไม่มีความเกลียดชังเหมือนเมื่อก่อนเลยแม้แต่น้อย

ในเทนเดอร์กรุ๊ป เขาสามารถใช้ความอาวุโสของตัวเองโจมตีมายมิ้นท์

แต่ตอนนี้ เขากลับไม่กล้า เพราะว่าเปปเปอร์

ที่จริงแล้วตั้งแต่มายมิ้นท์ได้รับตำแหน่งท่านประธาน ยึดอำนาจทั้งหมดไปจากมือของเขา เขาก็สู้เธอไม่ได้แล้ว แล้วก็ไม่กล้าสู้กับเธออย่างเปิดเผย แค่คิดว่าต่อไปจะหาโอกาสใช้วิธีไหนลากเธอลงมาจากตำแหน่ง

แต่คิดไม่ถึงว่า ยังไม่ถึงตอนนั้น เธอกลับคืนดีกับเปปเปอร์ก่อนแล้ว

แล้วเขาจะจัดการเธอยังไง?

ถึงแม้จะรู้ว่ามั้นคือเรื่องจริง แต่เมื่อได้ยินมายมิ้นท์ยืนยันเรื่องนี้เอง มันทำให้เขารับไม่ได้

เพราะแบบนี้ เขาอาจจะเอาอำนาจของตัวเองที่อยู่ในมือของมายมิ้นท์กลับมาไม่ได้แล้ว

เพราะมีเปปเปอร์ ความน่าเกรงขามของมายมิ้นท์ก็จะเพิ่มมากขึ้น อำนาจในเทนเดอร์กรุ๊ปก็จะแข็งแกร่งมากขึ้น

และเขา ไม่ถูกเปปเปอร์หมายหัวมันก็ดีมากพอแล้ว

จะว่าไปแล้ว ตอนนี้เขากลัวว่าเปปเปอร์จะหมายหัวเขาจริงๆ เพราะเมื่อก่อน เรื่องที่เขาเคยโจมตีมายมิ้นท์ เป็นเรื่องจริงที่คนในเทนเดอร์กรุ๊ปรู้กันดี

ดังนั้นตอนนี้เขากลัวว่าเปปเปอร์จะแก้แค้นให้มายมิ้นท์ กลับมาโจมตีเขา

มายมิ้นท์คอยสังเกตพฤติกรรมของเตชิตอยู่ตลอด

เห็นท่าทีที่แก่ขึ้นเป็นสิบปีของเตชิต เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นไม่น้อย

เธอรู้ว่าเตชิตและลูกน้องของเขากำลังกลัวอะไร กลัวว่าเธอจะใช้อำนาจของเปปเปอร์ไล่พวกเขาออก

แต่ว่าพวกเขาคิดมากเกินไป เธอไม่ได้คิดแบบนั้น

อย่างแรกเธอไม่อยากรบกวนเปปเปอร์ ถึงแม้ว่าเธอและเขาจะเป็นอะไรกัน แต่เธอก็ไม่มีทางใช้อำนาจของเขาเพื่อความสะดวกสบายของตัวเอง ถ้าเธออยากจะไล่พวกเขาออก เธอต้องลงมือเอง

ดังนั้นตอนนี้พวกเขากำลังตีตนไปก่อนไข้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะขัดแย้งกับเธอ แต่ว่าพวกเขาเป็นคนมีความสามารถ เธอจะเก็บพวกเขาไว้ก่อนชั่วคราว เมื่อเธอฝึกฝนคนที่สามารถเข้ามาแทนที่พวกเขาได้แล้ว เธอถึงจะคิดหาวิธีไล่พวกเขาออก

แต่ว่าตอนนี้ เธอสามารถใช้ชื่อเสียงของเปปเปอร์ ลดเงินโบนัสพวกเขา

เธอจะปล่อยให้พวกเขาได้เงินเดือนสูงแล้วยังมีเจตนาร้ายกับเธอได้ยังไง?

“เอาล่ะ เรื่องที่ทุกคนอย่างรู้ก็รู้กันแล้ว สำหรับเรื่องอื่น อย่าพึ่งพูดเลยดีกว่า ตอนนี้เรามาประชุมกันก่อน” มายมิ้นท์ตบโต๊ะเบาๆ บอกให้ทุกคนสงบลง

ทุกคนไม่คัดค้าน พวกเขาเงียบอย่างรวดเร็ว

การประชุมเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ และสิ้นสุดลงตอนเที่ยง

มายมิ้นท์กลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง ทันทีที่เธอเปิดประตู ก็เห็นคนคนหนึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งของเธอ

มองไปที่คนคนนั้น มายมิ้นท์ตกใจ จากนั้นเธอก็ตะโกนด้วยความตกใจ “คุณมาได้ยังไง?”