รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 668

เขาดื่มไวน์ไปเยอะ ร่างกายก็ไม่มีเรี่ยวแรง ทั้งยังดูซื่อๆบื้อๆอีก ดูเป็นคนประเภทที่ตกลงไปในก้นอ่างแล้วไม่รู้จักว่ายขึ้นมา

บางทีหลังจากที่เธอออกไปแล้ว เขาอาจจะลื่นลงไปในก้นอ่าง ไม่แน่ตอนนี้อาจจะจมน้ำตายไปแล้วก็ได้!

คิดถึงตรงนี้ มายมิ้นท์ก็กระวนกระวายใจ สีหน้าซีดเผือดขึ้นมา

เธอจึงรีบเปิดประตูพุ่งเข้าไปทันที

หลังจากเข้าไป เธอไม่ได้เห็นภาพที่น่าหวาดกลัวอย่างที่ตนเองคิด แค่เห็นเปปเปอร์ฟุบอยู่ข้างสระอาบน้ำ นอนหลับไปแล้ว

เห็นภาพนี้ มายมิ้นท์จึงคลายกังวลทันที ตบๆหน้าอกที่นูนออกมา

ดีจริงๆที่เขาไม่ได้จมน้ำตาย

ทำเธอตกใจแทบแย่!

แต่จนปัญญา ใครยอมให้เปปเปอร์ในตอนนี้ ทำตัวให้เธอไม่ไว้ใจล่ะ

มายมิ้นท์นวดๆขมับ ค่อยๆเดินเข้าไป แล้วนั่งยองๆลงไปข้างสระอาบน้ำ ยกมือขึ้นมาลูบๆหน้าของเขา เพื่อยืนยันว่าเขาหลับไปจริงๆ ไม่ได้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น เธอจึงสงบใจลงได้อย่างสมบูรณ์

“จริงๆเลย แค่อาบน้ำก็อาบจนหลับไปซะได้” มายมิ้นท์จึงแก้แค้นด้วยการดีดไปที่หน้าผากของเปปเปอร์

ในทันที หน้าผากของเปปเปอร์ก็แดงขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าเธอดีดไปเต็มแรง

ถึงยังไงภายในไม่กี่ชั่วโมงนี้ ใครให้เขาทรมานเธอจนทนไม่ไหวล่ะ

“ตื่นๆ เปปเปอร์คุณตื่นสิ” มายมิ้นท์โยกๆชายหนุ่ม อยากจะเขย่าให้เขาตื่น “อย่านอนตรงนี้ เดี๋ยวเป็นหวัด ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วไปนอนในห้อง”

ทว่านอกจากเปปเปอร์แค่ขยับเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาสักนิดเลย

มายมิ้นท์โยกไปโยกมาจนเมื่อยมือ แต่ขนตาเขาไม่แม้แต่จะสั่นไหวสักนิด หลับสนิทสุดๆ

นี่ทำให้มายมิ้นท์ค่อนข้างหมดหนทาง ทั้งโมโหทั้งขำ

ดูท่าชาติที่แล้วเธอคงติดค้างเขาจริงๆสินะ ชาตินี้ ถึงต้องชดใช้ด้วยการโดนเขาทรมาน

ช่างเถอะๆ ก่อนหน้านี้เสื้อผ้าของเขาเธอก็เป็นคนถอด คงไม่เป็นไรหรอกถ้าตอนนี้จะใส่ให้เขาอีก

มีคำพูดหนึ่งที่บอกไว้ว่า ใครถอดเสื้อผ้า ใครคนนั้นก็ต้องใส่ไม่ใช่เหรอ?

มายมิ้นท์ถอนหายใจ จากนั้นจึงถกแขนเสื้อขึ้น สองมือจับที่ใต้รักแร้ของเปปเปอร์เอาไว้ ดึงเขาออกมาจากในสระอาบน้ำ

เดิมทีเปปเปอร์ก็ตัวสูงใหญ่ ต้องตัวหนักอยู่แล้ว

บวกกับตอนนี้เขาอยู่ในสภาพเมามายไม่ได้สติ ดังนั้นมายมิ้นท์จึงรู้สึกว่าตอนนี้เขาต้องหนักกว่าน้ำหนักจริงมากแน่ๆ

ด้วยเหตุนี้ การดึงเขาออกมา เธอจึงแทบจะใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี

สองนาทีผ่านไป ในที่สุดเธอก็ลากเขาออกมาได้สำเร็จ แต่เพราะใช้เรี่ยวแรงจนหมดแล้ว หลังจากลากออกมา สองขาของเธอจึงยืนได้ไม่มั่นคง โซเซถอยหลังไปสองก้าว ท้ายที่สุดจึงก้นจ้ำเบ้าลงไปบนพื้นเย็นๆ

ส่วนเปปเปอร์ กลับนั่งอยู่บนขาของเธอ

มายมิ้นท์สับสน สักพักถึงได้สติกลับมา มองพื้นที่อยู่ด้านหลัง แล้วมองหนุ่มหล่อร่างเปลือยเปล่าที่ทิ้งตัวนั่งอยู่บนขาของตนเอง ทำเอาเธอพูดไม่ออกเลย

นี่เรียกว่าอะไรน่ะ?

ทำไมเรื่องราวถึงพัฒนาจนกลายมาเป็นอย่างนี้ได้?

มือหนึ่งของมายมิ้นท์ประคองไหล่ของชายหนุ่ม อีกมือหนึ่งกุมหน้าผากของตนเองเอาไว้ จู่ๆก็หัวเราะออกมา

หัวเราะออกมาจริงๆ

ตลกท่าทางของตนเองกับเปปเปอร์ในตอนนี้

ขำอยู่สักพัก มายมิ้นท์เป่าลมหายใจออกมายาวๆจึงนิ่งลงได้ แล้วใช้สองมือประคองด้านหลังของชายหนุ่ม พาเขาลุกขึ้นมาจากพื้น จากนั้นก็ประคองเขาเดินออกไปจากห้องอาบน้ำ

ระหว่างทาง สายตาของเธอพยายามมองไปข้างหน้า ไม่หันไปมองชายหนุ่ม จะได้ไม่ต้องเห็นภาพอะไรที่น่าอึดอัดใจ

แต่ทว่ามาถึงห้องนอน ตอนที่มายมิ้นท์ทิ้งเปปเปอร์ลงไปบนเตียง แค่ชำเลืองมอง ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะเห็นบางอย่างของชายหนุ่ม

“ซี้ด......” มายมิ้นท์เบิกตาโพลง ตกใจขึ้นมาทันที จู่ๆหน้าก็แดงลามไปถึงคอ

“บ้าเอ้ย!” มายมิ้นท์ต่อว่าเปปเปอร์ออกมาด้วยหน้าแดงระเรื่อ แล้วรีบปิดหน้าปิดตาหันหลังไป ใจเต้นตึกตัก เต้นเร็วจนจะทะลักออกมาจากอกแล้ว

พระเจ้า ทำไมเธอถึงเห็นสิ่งนั้นได้นะ นี่เดี๋ยวจะเป็นตากุ้งยิงแล้วสิ

ใต้ฝ่ามือ บนใบหน้าของมายมิ้นท์เต็มไปด้วยความหงุดหงิดและอับอาย ใบหน้าเล็กๆยับเป็นจีบซาลาเปาเลย ในใจรู้สึกเสียใจแล้วเมื่อกี้ไม่น่ากลอกตาไปทั่วเลย แต่ในหัวของเธอ ตอนนี้กลับปรากฏสิ่งที่ตนเองเพิ่งเห็นเมื่อกี้ออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

สิ่งนั้น มัน......ใหญ่มากเลยนะ!

แต่ก่อนตอนที่เธอกับเขามีกิจกรรมที่แนบแน่นที่สุดด้วยกันเพียงครั้งเดียว เธอก็ตกในสภาพเมายาจีน ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องตลอดกระบวนการ แล้วก็ไม่ได้เห็นร่างกายเขาด้วย

ตอนนี้เห็นแล้ว ก็ตะลึงไปเลย

คิดๆ มายมิ้นท์จึงสูดหายใจเข้าลึกๆ หากางเกงในที่อยู่ในเสื้อผ้าที่กำลังกอดเอาไว้ออกมา เตรียมจะใส่ให้เขา

เธอวางชุดนอนอื่นๆไว้ที่ด้านข้าง หยิบกางเกงในของเขาขึ้นมาคลี่ออก จับข้อเท้าของเปปเปอร์เอาไว้ เริ่มใส่ให้เขา

ตอนที่ใส่ไปถึงด้านบน มือของเธอหยุดลงเล็กน้อย ราวกับกำลังทำใจ

ผ่านแปปนึง เธอก็สงบใจที่เต้นโครมคราม ดึงกางเกงในขึ้นมาข้างบนต่อ

ในที่สุด มายมิ้นท์ก็เห็นสิ่งนั้นที่ทำให้เธอค่อนข้างยากจะเข้าใจอีกครั้ง เดิมทีหน้าก็แดงอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก แม้แต่ลมหายใจ ก็เร็วขึ้นมาก

แต่คราวนี้ เธอไม่ได้หลบเลี่ยงอีกแล้ว แม้จะเคอะเขิน แต่เธอกลับจ้องอย่างกล้าหาญ

มองอยู่ชั่วครู่ เธอก็ใช้นิ้วมือจิ้มๆด้วยความอยากรู้

หลังจากที่ได้สติกลับมาว่าตนเองกำลังทำอะไรอยู่ มายมิ้นท์จึงรีบเงยหน้าขึ้น จะได้ไม่มีอะไรไหลออกมาจากจมูก

พระเจ้า เธอพบว่า ที่แท้ตนเองก็เป็นคนที่ลามกคนหนึ่ง

ไม่นึกว่าจะตั้งใจแตะต้องสิ่งนั้นของเปปเปอร์โดยเฉพาะเลย......

มายมิ้นท์ เธอนี่มันหมดหนทางเยียวยาแล้วนะ!

มายมิ้นท์เบะปาก ก้มหน้าอย่างยอมแพ้ ใส่เสื้อผ้าให้เปปเปอร์ต่อไป

ตอนนี้ เธอเปลี่ยนไปสงบลงแล้ว ไม่ประหม่าไม่เคอะเขินเหมือนเมื่อกี้แล้ว

ถึงยังไงเห็นก็เห็นแล้ว จับก็จับแล้ว ความรู้สึกแปลกใหม่ผ่านไปแล้ว จิตใจจึงแข็งแกร่งแล้ว

ในที่สุด มายมิ้นท์ก็ใส่กางเกงให้เปปเปอร์เสร็จ เธอผ่อนลมหายใจออกมา นั่งพักอยู่ที่ข้างเตียง

ใช่ นั่งพัก

เธอใส่กางเกงให้เปปเปอร์หนึ่งตัว ก็เหมือนกับทำสงครามครั้งใหญ่ เหนื่อยจนแผ่นหลังเหงื่อซกไปหมด

มายมิ้นท์หันไป มองชายหนุ่มที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยความขมขื่น ส่ายหัวอย่างไม่มีทางเลือก “คู่เวรคู่กรรมชัดๆ!”

สักพัก เธอจึงยืนขึ้น หยิบเสื้อชุดนอนที่อยู่ข้างๆขึ้นมา ใส่ให้เขาต่อ

ใส่เสื้อไม่ได้กดดันเหมือนใส่กางเกง ดังนั้นมายมิ้นท์จึงใส่แขนเสื้อด้านขวาให้เขาเสร็จอย่างรวดเร็ว ตอนที่มาถึงมือซ้าย จู่ๆเธอก็หยุดชะงัก “นี่คือ......”