รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 703

มองดูคอมเมนต์ความคิดเห็นเหล่านี้ เปปเปอร์รู้แล้ว ว่าผู้ช่วยเหมันตร์ได้ปิดกระแสข่าวให้เงียบลงแล้ว

เขาได้ปิดการถ่ายทอดสดนั้น และนวดหว่างคิ้วเล็กน้อย แต่กลับไม่รู้สึกโล่งอกเพราะเช่นนี้เลย

เพราะไม่ว่าอย่างไรได้ปิดกระแสข่าวให้เงียบลงแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรื่องนี้ได้จัดการแก้ไขแล้ว และอีกอย่างสิ่งที่ควรจะเห็น ก็เห็นหมดแล้ว

ดังนั้น เรื่องนี้ก็ต้องได้รับการแก้ไขจึงจะดี

ขณะที่คิดอยู่ ทันใดนั้นประตูของห้องอาบน้ำก็ได้เปิดออกมา

มายมิ้นท์ได้สวมใส่ชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินสีดำที่เปปเปอร์ได้เลือกให้กับเธอแล้วเดินออกมาจากด้านในนั้น

เธอไม่ได้สวมใส่รองเท้า และเหยียบบนพรมด้วยเท้าเปล่า โดยไม่ส่งเสียงใดๆออกมาเลย

หากไม่ใช่เพราะกลิ่นหอมในตัวเธอฟุ้งกระจายออกมา เปปเปอร์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเดินออกมาแล้ว

มือของเปปเปอร์ที่นวดหว่างคิ้วอยู่นั้นได้วางลง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางนั้น

เมื่อเห็นมายมิ้นท์สวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยว แล้วก้าวมาทางนี้ทีละก้าว รูม่านตาของเปปเปอร์หดลงเล็กน้อย

เธอที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จนั้น ณ ตอนนี้ผมของเธอก็ยังเปียกอยู่ และได้พาดไว้ตรงบ่าสีขาวอย่างไม่ตั้งใจ มีผมเป็นเกลียวเล็กๆนั้น ได้ติดอยู่บนกระดูกไหปลาร้าสุดเซ็กซี่ของเธอ ตามด้วยการโยกตัวไปมาระหว่างที่เดินของเธอ บวกกับชุดนอนเดรสสีดำ ตัดกับผิวที่ซีดขาวของเธอ ทำให้เกิดความเด่นชัดระหว่างการเปรียบเทียบของสี ซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้เลย

แน่นอนว่ามายมิ้นท์รู้สึกถึงสายตาการจ้องมองที่ร้อนแรงของผู้ชายคนนั้น เดิมทีใบหน้าที่แดงก่ำเพราะถูกไอน้ำนั้น ในตอนนี้แดงกว่าเดิมอีก

เธอได้ก้มศีรษะลงมองดูตัวเองที่ใส่เสื้อผ้าอันน้อยนิดนั้น จากนั้นก็ถลึงตาใส่ผู้ชายคนนั้น“ดูอะไรน่ะ？”

เปปเปอร์ยิ้มเบาๆ“คุณใส่ชุดนี้สวยมากครับ”

คำชมที่ไม่คาดคิด ทำให้มายมิ้นท์รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที แล้วได้หันศีรษะกลับไป

แต่มุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยของเธอ ยังคงแสดงอารมณ์ที่ดีของเธอในขณะนี้

เห็นได้ชัด ว่าคำชมของผู้ชายคนนี้ ใช้ได้ผลกับเธอ

“มานี่สิ”ทันใดนั้นเปปเปอร์ก็ได้ตบพื้นที่ข้างเตียงเล็กน้อย

เมื่อมายมิ้นท์เห็นเช่นนี้ จู่ๆก็เกิดความระแวดระวังขึ้นมา“ทำไม？”

หรือว่าเขาต้องการจะ……

ไม่ไม่ไม่ เขาน่าจะไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น

เพราะไม่ว่าอย่างไร อันนั้นของเธอยังไม่หมด เขานั้นรู้อยู่แล้ว

“จะเป่าผมให้คุณน่ะ”ไม่รู้ว่าเปปเปอร์เอาไดร์เป่าผมอันเล็กออกมาจากไหนหนึ่งอัน และได้เขย่าไปมาในอากาศ

เมื่อเห็นเช่นนี้ มายมิ้นท์รู้สึกโล่งอกขึ้นมา

ที่แท้ก็จะเป่าผมเองหรอกหรือ

เธอก็คิดไว้แล้ว ว่าเขาไม่ได้เป็นเช่นนี้ขนาดนั้น

มายมิ้นท์ได้ยกเท้าขึ้นแล้วเดินไป นั่งลงตรงข้างเตียง

ทันทีที่เธอนั่งลง จู่ๆ เงาก็โผล่ขึ้นมาจากหัวของเธอ จากนั้นมือคู่ใหญ่ก็ยื่นออกมาจากด้านหลัง ได้คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวที่อยู่ข้างๆ ได้คลุมทั้งตัวของเธอ คลุมไว้อย่างแน่นหนามาก

มายมิ้นท์ได้ก้มศีรษะมองดูมือทั้งสองที่ได้โอบกอดเอวของเธอไว้“เปปเปอร์ นี่คุณ……”

เปปเปอร์ได้นำศีรษะแนบไว้กับหลังคอของเธอ น้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย“ปิดคุณเอาไว้ มิเช่นนั้นคุณอยู่แบบนี้ต่อหน้าผมตลอด ผมกลัวว่าผมจะทนไม่ได้ครับ”

เพราะไม่ว่าอย่างไรหากเป็นผู้ชายที่ปกติพอ ผู้หญิงที่ตัวเองรักสวมใส่ชุดเซ็กซี่ขนาดนั้น แล้วเดินไปเดินมาต่อหน้าตัวเอง เขาไม่เกิดความกระตุ้นถึงจะแปลก

ดังนั้นเพื่อจะทนไว้ให้ได้ เขาทำได้เพียงใช้เสื้อคลุมนอนของตัวเอง มาคลุมเธอไว้ กั้นชุดนอนบนตัวของเธอไว้

มิเช่นนั้น ความรู้สึกที่ทำได้แค่มองแต่ไม่สามารถสัมผัสได้นั้น มันช่างแย่มากจริงๆ

เมื่อได้ยินสิ่งที่เปปเปอร์สื่อในคำพูดนั้น มายมิ้นท์ก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ปิดปากและหัวเราะ ในการหัวเราะของเธอ มีความเย้ยหยันเล็กน้อยปนอยู่“นี่เป็นสิ่งที่ตัวคุณเลือกให้ฉันเองนะ”

“อื้อ”เปปเปอร์ได้แนบหน้าผากนั้นติดกับหลังคอของมายมิ้นท์ ถูกเบาๆเล็กน้อย“ดังนั้นผมรู้สึกเสียใจที่ได้ทำลงไปแล้วครับ”

เปปเปอร์ได้ตอบกลับ“ดารามายไปเปิดเผยตัวตนของคุณบนโซเชียล และยังได้สร้างข่าวลือของคุณบนการถ่ายทอดสดนั้นด้วย”

“อะไรนะคะ？”มายมิ้นท์ได้ชะงักอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงจะตั้งสติได้ รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไปค้นหาเรื่องที่เขาพูดบนโซเชียล ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

แม้ว่ากระแสข่าวได้เงียบลงแล้ว แต่หากต้องการค้นหา ก็สามารถค้นเจออยู่ดี

หลังจากที่ดูการถ่ายทอดสดของดารามายนั้นจบแล้ว มายมิ้นท์ได้ยิ้มอย่างเย็นเยือกเล็กน้อย“มันเป็นเรื่องที่เธอจะทำจริงๆด้วย”

“ดูเหมือนว่าคุณรู้แต่แรกแล้วว่าเธอจะเปิดเผยคุณบนโซเชียลนั้น？”เปปเปอร์มองดูผู้หญิงที่ไม่แม้แต่จะมีความตะลึงเลยสักนิด และได้ถามด้วยความประหลาดใจ

มายมิ้นท์พยักหน้าเล็กน้อย“ใช่ค่ะ ฉันรู้จักดารามายดีพอ ผู้หญิงคนนี้โง่เขลาไปหน่อย แต่สามารถสร้างปัญหาได้เก่งเลยเชียว หลังจากที่เธอรู้ว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลกิตติภัคโสภณ ก็รีบหาฉันทันที ต้องการให้ฉันเอาหุ้นส่วนของฉันให้เธอ รู้สึกว่าเธอต่างหากที่เป็นลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลกิตติภัคโสภณ ก็ควรที่จะได้รับการสืบทอดหุ้นส่วนทั้งหมดนั้น แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ คือเทนเดอร์กรุ๊ปไม่ได้เป็นธุรกิจส่วนตัวของตระกูลกิตติภัคโสภณอีกต่อไป หุ้นส่วนนั้นก็ไม่ได้สืบทอดมาจากคุณพ่อนั่นแล้ว ดังนั้นเป้าหมายของเธอได้ล้มเหลว แต่ด้วยฉันที่พอจะรู้จักเธอนั้น เธอไม่มีทางยอมง่ายๆแน่นอน และยังคงใช้ประโยชน์จากตัวตนของฉัน สร้างปัญหาต่อฉันอีก นี่ไง ใช้ประโยชน์จากการวิพากษ์วิจารณ์บนโซเชียล ก็คือตัวเลือกที่ดีที่สุด”

“คุณหมายความว่า ในช่วงกลางวัน ดารามายก็ได้มาหาคุณเพื่อจะเอาหุ้นส่วนหรือครับ？”เปปเปอร์พอจะฟังออกในคำพูดของเธอว่าหมายถึงอะไรแล้วได้ถาม

มายมิ้นท์พยักหน้าเล็กน้อย“ใช่ค่ะ มาหาฉันเพื่อเอาหุ้นส่วนนั้น ต้องการจะดูหมิ่นคุณแม่ของฉัน บอกว่าคุณแม่ของฉันได้หักหลังต่อคุณพ่อ ฉันรู้สึกโมโห จึงได้ตบหน้าเธอไปหลายทีเลย”

ดังนั้น รอยมือบนใบหน้าของดารามายนั้น เป็นสิ่งที่เธอทำจริงๆด้วย

เปปเปอร์ได้เม้มริมฝีปากเล็กน้อย

เขาก็คิดว่า ดารามายจงใจให้คนอื่นมาตบ เพื่อที่จะใส่ร้ายเธอซะอีก

ขณะที่คิด เปปเปอร์ได้หัวเราะเบาๆ“ตบได้ดีเชียว”

“ฉันก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน”มายมิ้นท์ได้เงยหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ จากนั้นสีหน้าก็ได้เย็นเยือกลงอีกครั้งหนึ่ง“กล้าใส่ร้ายดูหมิ่นต่อคุณแม่ของฉัน เธอก็สมควรเจอตบ เดิมทีฉันคิดว่าได้ตบเธอแล้ว เธอคงจะจดจำ ว่าไม่ต้องใส่ร้ายคุณแม่ของฉันอีก แต่กลับคิดไม่ถึง เธอไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของฉันเลยสักนิด เปิดเผยว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลกิตติภัคโสภณ ใส่ร้ายฉันว่ารังแกเธอตั้งแต่เด็กจนโตก็แล้ว ยังกล้าใส่ร้ายคุณแม่ของฉันในที่สาธารณะอีก ครั้งนี้หากฉันไม่ตบเธอจนต้องร้องไห้หาพ่อหาแม่นั้น ฉันก็จะไม่ชื่อมายมิ้นท์ มากไปกว่านั้น คนที่สวมเขาให้กับคุณพ่อจริงๆนั้น เป็นลำดวนต่างหาก”

“หืม？”เปปเปอร์ได้ขมวดคิ้ว“ดารามายเป็นลูกสาวนอกสมรสของลำดวนหรือ？”

“ไม่ใช่ค่ะ”มายมิ้นท์ได้พยักหน้า“ดารามายเป็นลูกสาวของคุณพ่อจริงๆ แต่ลำดวนก็เคยสวมเขาให้คุณพ่อจริงๆ อันที่จริงคุณพ่อของฉันไม่ได้คิดจะแต่งงานใหม่แต่แรกเลย”

เธอได้ลุกขึ้นยืน ด้วยสีหน้าท่าทางที่เย็นชา“คนที่คุณพ่อรักนั้นเป็นคุณแม่ของฉันมาโดยตลอด หลังจากที่คุณแม่ของฉันได้เสียชีวิตแล้ว หัวใจของคุณพ่อฉันก็ได้ตายตามไปด้วยแล้ว ดังนั้นเป็นไปได้ยังไงที่คุณพ่อของฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นอีก？”

“แต่แล้วเขาก็ได้แต่งงานแล้วนี่”เปปเปอร์มองดูเธอ“ในนี้ หรือว่าจะมีแผนร้ายอะไรอยู่？”